Το κόμπλεξ κατωτερότητας κόντρα στον μέτριο ΑΠΟΕΛ και η «σκούπα» του Πάμπου

Διδακτικό για τον Πάμπο Χριστοδούλου και το πλάνο αναδιοργάνωσης του ρόστερ που φτιάχνει ενόψει της νέας σεζόν ήταν το ντέρμπι ΑΠΟΕΛ-Ομόνοιας.
 
Οι «πράσινοι» παρατάχθηκαν ίσως για πρώτη φορά φέτος πάνοπλοι κόντρα στον λαβωμένο ΑΠΟΕΛ, που έπαιξε στα φτερά της επίθεσης με την τέταρτη επιλογή του Κρίστιανσεν (Βάντερ) και τον κατά συνθήκη ακραίο επιθετικό (Εμπεσίλιο).
 
 
Ο ΑΠΟΕΛ δεν ήταν καλύτερος σε σχέση με τους προηγούμενους δύο αγώνες που δεν κέρδισε με ΑΕΚ στην «Αρένα» και ΑΕΛ στο ΓΣΠ για το κύπελλο. Νίκησε γιατί είχε απέναντι του μια κακή ομάδα που στην πραγματικότητα δεν είναι ομάδα αλλά στηρίζεται απλά στις εκλάμψεις μερικών ποδοσφαιριστών της.
 

 
Η Ομόνοια ήταν ξανά φοβισμένη απέναντι στον ΑΠΟΕΛ. Ίσως είναι οι 17, πλέον, αποτυχημένες προσπάθειες να κερδίσει τον ΑΠΟΕΛ, ίσως είναι απλά η ποιοτική διαφορά μεταξύ των ομάδων. Σε κανένα στάδιο του αγώνα η Ομόνοια δεν κατάφερε να υπερισχύσει των «γαλαζοκιτρίνων», οι οποίοι αφού έκαναν τη δουλειά στο 4’ με τον Εμπεσίλιο ροκάνισαν με ευκολία τον χρόνο, ψάχνοντας συνάμα με υπομονή δεύτερο γκολ και απειλήθηκαν ουσιαστικά στο δοκάρι του
Χριστοφή στο 52’.
 
Το ντέρμπι αιωνίων στο ΓΣΠ ανέδειξε μερικές πραγματικότητες:
α) η Ομόνοια αυτή την στιγμή είναι χειρότερη από τις υπόλοιπες ομάδες που διεκδικούν ευρωπαϊκό εισιτήριο
 
β) το αρχικό πλάνο για μόνο 5-6 προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ της νέας χρονιάς δεν θα διαφοροποιήσει τα δεδομένα. Η Ομόνοια χρειάζεται ποιοτική και ποσοτική προσθήκη στο ρόστερ της για να πρωταγωνιστήσει τη νέα περίοδο
 
γ) στην Ομόνοια γίνονται κινήσεις πανικού. Άλλο είναι να εκμεταλλεύεσαι πολυθεσίτες ποδοσφαιριστές και άλλο να προσπαθείς 30η αγωνιστική ν’ ανακαλύψεις τη θέση πρέπει να παίζει ο (κακός και χθες) Καρλίτος και να επιχειρείς να βαφτίσεις εξτρέμ τον Μαργκάσα.