Στιγμή που τότε έμοιαζε με ψέμα. Που να ξέραμε τι θα ακολουθούσε…

Πριν ο Χιώτης πιάσει τα δύο πέναλτι. Πριν το «Μπερναμπέου». Πριν το αργυρό του Κοντίδη στο Λονδίνο. Ήταν ίσως η κορυφαία στιγμή στην ιστορία του κυπριακού αθλητισμού.  Σίγουρα η μεγαλύτερη σε ομαδικά σπορ. Το ημερολόγιο έδειχνε 23 του Νιόβρη, του 2011. Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια…

Βρέθηκα στην Αγία Πετρούπολη απεσταλμένος τότε της «Καθημερινής». Περίπου 1.500 – 1.600 οπαδοί του ΑΠΟΕΛ ήταν στο πανάρχαιο «Πετρόφσκι», αυτόπτες μάρτυρες της πρόκρισης στους «16» του Champions League. Στιγμή που τότε έμοιαζε με ψέμα. Που να ξέραμε τι θα ακολουθούσε…

Ήθελε «Χ»… και το πήρε
Αήττητος, με οκτώ βαθμούς σε τέσσερις αγώνες, ο ΑΠΟΕΛ  τότε ήθελε «Χ» για να περάσει στους «16». Η ισοπαλία θα έστελνε και τους Ρώσους στην επόμενη φάση, εάν αργότερα (το παιχνίδι στη Ρωσία ξεκίνησε στις 19:00, ώρα Κύπρου) η Πόρτο δεν κέρδιζε στο Ντόνετσκ, όμως οι Πορτογάλοι πέρασαν με 0-2, με αποτέλεσμα η ομάδα του Σπαλέτι να πάει και να πάρει 0-0 στο «Ντραγκάο» για να προκριθεί.
Τέσσερα πράγματα μένουν αξέχαστα από εκείνο το ταξίδι.

Οι Ρώσοι αντιμετώπισαν με τεράστιο σεβασμό τους γαλαζοκίτρινους, τον Γιοβάνοβιτς προσωπικά (τον χειροκρότησαν στη διάσκεψη Τύπου μετά τον αγώνα), τον Αΐλτον (του πρόσφεραν ένα ρωσικό σκούφο – μερικούς μήνες μετά πήρε μεταγραφή για Ρωσία), τον Φοίβο Ερωτοκρίτου (αντιπροσώπευε ρωσικό εργοστάσιο στη Μέση Ανατολή και έδωσε συνεντεύξεις στον τοπικό Τύπο).

Πολλές απουσίες
Δεύτερο η τύχη του ΑΠΟΕΛ. Σαν μια ανώτερη δύναμη να ήθελε την ομάδα στους «16». Οι γηπεδούχοι έχασαν τα… άχαστα. Οι τελικές ήταν 13-1 και οι εύστοχες 7-0, με την κατοχή 63%-37%. Ο ΑΠΟΕΛ έπαιζε χωρίς τον Χιώτη, χωρίς τους βασικούς πλάγιους μπακ (Πουρσαϊτίδης – Μποαβεντούρα), ενώ ο Αΐλτον ήταν τραυματίας και άντεξε μια ώρα. Το τέρμα κάλυψε ο Πάρντο, αριστερά έπαιξαν Αλεξάνδρου – Ηλία (από ένα ημίχρονο) και δεξιά ο Σολωμού.

Ο Γιοβάνοβιτς με σφιγμένη τη γροθιά, πανηγυρίζει κοιτώντας προς τα επίσημα, όπου βρίσκονται οι παράγοντες του ΑΠΟΕΛ.
 

Δύο διακοπές στον αγώνα
Το τρίτο ότι υπήρχε ένταση στις εξέδρες (ο αγώνες διακόπηκε δύο φορές λόγω φωτοβολίδων και κροτίδων από τους Ρώσους), αλλά όχι μεταξύ των οπαδών. Μάλιστα οι Ρώσοι σήκωσαν πανό στα ελληνικά και οι Κύπριοι στα Ρωσικά. Κάποιος Κύπριος άρπαξε το σκούφο Ρώσου αστυνομικού. Όταν τον επέστρεψε, διαπίστωσαν πως είχε αφαιρεθεί το έμβλημα από πάνω. Οι Ρώσοι κράτησαν όλους τους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ μέσα στο γήπεδο δύο ώρες. Τους έβγαζαν έναν – έναν, περνώντας τους από σωματικό έλεγχο, μήπως βρουν το έμβλημα. Δεν βρήκαν τίποτα…

Γλυκός καιρός
Τέταρτο ο καιρός. Έχοντας φτάσει στην Αγία Πετρούπολη 3-4 μέρες πριν τον αγώνα, διαπιστώσαμε πως μέρα με τη μέρα το κρύο υποχωρούσε και η νύκτα του καθοριστικού παιχνιδιού ήταν η πιο γλυκιά της παραμονής μας στη Ρωσία. Σαν ο Θεός να ήταν με τον ΑΠΟΕΛ. Οι Ρώσοι μας έλεγαν πόσο τυχεροί ήμασταν που έκανε καλό καιρό. Ήταν φυσικά κρύο, 1-2 βαθμοί Κελσίου, αλλά όχι αφόρητο.

Για την ιστορία, ο ΑΠΟΕΛ πήρε την πρόκριση με τους Πάρντο, Σολωμού, Ζορζ, Ολιβέιρα, Αλεξάνδρου (46’ Ηλία), Μοράις, Πίντο, Χαραλαμπίδη, Τρισκόφσκι (89’ Αντόρνο), Μαντούκα, Αΐλτον (67’ Γιάχιτς).
Στον πάγκο έμειναν Χιώτης (προερχόμενος από τραυματισμό), Κακά, Μαρσίνιο και Μπελαΐντ.

Οι θριαμβευτές γύρισαν χαράματα Πέμπτης (24/11) στη Λάρνακα και τους υποδέχθηκε κόσμος στο αεροδρόμιο. Στο επόμενο παιχνίδι ήθελαν πάλι «Χ», με την αδιάφορη Σαχτάρ στο ΓΣΠ, για να βγουν πρώτος, διαφορετικά πρώτη θα ήταν η νικήτρια του Πόρτο – Ζενίτ. Ο ΑΠΟΕΛ έχασε, όμως το άλλο ματς έληξε τελικά ισόπαλο! Κάποιος κράταγε τον ΑΠΟΕΛ σφικτά από το χέρι…

zenit apoel 0-0 από mariosnicolaou1