Το φαινόμενο Ομπίκου και η μεταγραφή – ρεκόρ

Το καλοκαίρι του 1989 ένας Νιγηριανός μάνατζερ, στη προσπάθειά του να πλασάρει συμπατριώτες του ποδοσφαιριστές στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο έρχεται στην Κύπρο. Περνάει από τον ΑΠΟΕΛ,  δεν του δίνουν καμιά σημασία, κατόπιν κτυπάει την πόρτα του Κίκη Κωνσταντίνου, που μόλις είχε αναλάβει την Ανόρθωση. Προτείνει τον 21χρονο Ομπίκου και έναν ακόμα Νιγηριανό, ονόματι Ντάνιελ. Η «Κυρία» αγοράζει τα δικαιώματα του Ομπίκου για 20.000 λίρες.
 
Αμφότεροι κάνουν καλή σεζόν, η Ανόρθωση όμως κλείνει τον Νικολάι Κοστόφ το καλοκαίρι του 1990, οπότε ένας Νιγηριανός πρέπει να αποχωρήσει. Ο αείμνηστος Λάκης Πετρόπουλος, προπονητής των κυανόλευκων, εξηγεί στους ανθρώπους της ομάδας –βρίσκονταν σε δίλημμα- ότι η επιλογή είναι μονόδρομος: Μάικλ Εντιρίν Ομπίκου! Ο Πετρόπουλος είπε το αμίμητο πως «αυτόν τον παίκτη  μπορούμε να τον πουλήσουμε σε οποιαδήποτε ομάδα της Α’ Εθνικής».
Από τα έξι γκολ τη σεζόν 1989-90 φτάνει τα 11, σε 21 αγώνες τη σεζόν 1990-91, με συμπαίκτη τον Κοστόφ, ο οποίος το καλοκαίρι του 1991 πάει δανεικός στον Ονήσιλο Σωτήρας, προκειμένου τη θέση του να πάρει ο Τιμούρ Κετσπάγια. Με τον Γεωργιανό ο Ομπίκου βάζει 16 γκολ σε 24 αγώνες.
 
Το καλοκαίρι του 1991 ο Ομπίκου παίζει στα δύο ματς με την Στεάουα Βουκουρεστίου για το Κύπελλο UEFA. Το συνολικό σκορ είναι 3-3 (οι Ρουμάνοι κέρδισαν 1-2 στη Λάρνακα) και η Στεάουα θα περάσει χάρη σε γκολ στο 115’, στην παράταση της ρεβάνς του Βουκουρεστίου. Ο Ομπίκου βάζει δύο από τα τρία γκολ της Ανόρθωσης – το άλλο έβαλε ο Κετσπάγια.
Τα παιχνίδια παρακολουθεί ο πρόεδρος της Ολλανδικής Φέγενορντ, Jorien van den Herik, ο οποίος διατηρούσε τότε εξοχικό στην Αγία Νάπα. Σταμπάρει τον Νιγηριανό και τον παρακολουθούν σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, που είναι η καλύτερή του στην Κύπρο. Τον Ιούνιο διαρρέει το ενδιαφέρον των Ολλανδών, που παρά τις προσπάθειες ατζέντηδων να φέρουν προτάσεις και από άλλες ομάδες (πχ Μάντσεστερ Σίτι), κλείνουν τον παίκτη με 400.000 δολάρια. Ποσό μεγάλο για την εποχή, που θα αντιστοιχούσε ίσως το pay roll όλης της χρονιάς, στο ερασιτεχνικό κυπριακό ποδόσφαιρο – σαν να μιλάμε για 3-4 εκατ. σήμερα. Τη θέση του στο ρόστερ παίρνει ο Κοστόφ, που επιστρέφει από την Σωτήρα.
 
 
 
Η περιπετειώδης επιστροφή
Από το 1992 έως το 1997 ήταν στη Φέγενορντ, με ένα μικρό διάλειμμα το 1994, όταν δόθηκε δανεικός στη σουηδική Χέλσινμποργκ. Τη  σεζόν 1996-97 ήταν στη Μαγιόρκα, πήγε στη Ιαπωνία και τη σεζόν 1998-99 ήταν στην Αλκμάαρ. Στα 31 του, το καλοκαίρι του 1999, ο Ομπίκου γυρνάει στην Ανόρθωση, με περιπετειώδη τρόπο. 
 
H Ανόρθωση παίζει με την Σλόβαν Μπρατισλάβας για το Champions League και τον θέλει επειγόντος. Ο Νιγηριανός έχει να παίρνει από την ομάδα του,  ενώ περιμένει προτάσεις και από άλλους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Το κίνητρο όμως του Champions League είναι μεγάλο. Ο τότε Εκτελεστικός Διευθυντής της Ανόρθωσης Χριστάκης Πίττας πάει στην Ολλανδία και του διαμηνύει ότι είτε κατεβαίνει μαζί του Κύπρο, είτε η δουλειά χαλάει. Ο Ομπίκου πείθεται –με περίπου 100.000 λίρες για ένα χρόνο, ποσό μεγάλο για την εποχή-, περνάνε από τη Βουλγαρία (όπου προετοιμάζεται η Αλκμάαρ) για να πάρουν την ελευθέρα του και είναι πλέον πανέτοιμος για τη μεγάλη επιστροφή – ξεκινώντας την απόσβεση, η Ανόρθωση βάζει και εισιτήριο στο πρώτο του δίτερμα, στη Λάρνακα.
 
Η Ανόρθωση περνάει τη Σλόβαν με συνολικό σκορ 3-2 και είναι στον προθάλαμο των Ομίλων. Ο Ομπίκου βάζει και τα τρία γκολ (δύο στη Λάρνακα, ένα στη Σλοβακία). Ακολουθεί το απροσπέλαστο εμπόδιο της Χέρτα. Χάρη στον Ομπίκου η Ανόρθωση βάζει 1.000.000 λίρες στο ταμείο, ποσό δέκα φορές πιο πάνω από το συμβόλαιο του Νιγηριανού, που σκοράρει 14 γκολ στο πρωτάθλημα και οδηγεί την ομάδα του στον τέταρτο σερί τίτλο και άλλη μια παρουσία στο Champions League.
 
Το καλοκαίρι του 2000 μένει ελεύθερος και με καθυστέρηση 11 χρόνων, φοράει τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ, όμως «κόβεται» πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Έτσι, η μεγάλη καριέρα του τελειώνει κάπως  άδοξα.