Μπαίνοντας στα παπούτσια του Ερντογάν-Η παρανοϊκή τριλογία της 24ης Ιουλίου

Για άλλους είναι χαρισματικός, για άλλους παρανοϊκός και για άλλους ένας μετριοπαθής ισλαμιστής που κατέληξε νεοσουλτάνος. Αναμφίβολα ο Ταγίπ Ερντογάν από καιρού εις καιρόν, πέραν από το πρόσωπο του 21ου αιώνα για την Τουρκία, απέδειξε ότι είναι και τα τρία επίθετα που του αποδίδονται πιο πάνω.
 

Το ότι αποτελεί την κυρίαρχη προσωπικότητα της σύγχρονης Τουρκίας, αποδεικνύεται και μέσα από το γεγονός της επικράτησής του σε πάνω από δώδεκα εκλογικές αναμετρήσεις για αλλαγή του πολιτεύματος από κοινοβουλευτικό σε προεδρικό σύστημα, κάτι που του δίνει τις απαιτούμενες εξουσίες για να κυβερνά χωρίς να λογοδοτεί σε κανένα.
 
Από το 2003, οπότε ανέλαβε Πρωθυπουργός, και μετά ως Πρόεδρος, από το 2014, πολλές ημερομηνίας αποτέλεσαν σταθμοί στην πορεία του. Οι αιματηρές διαδηλώσεις στην Πόλη, η σύγκρουση του με τον στρατό, το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του, η πρώτη και ιστορική επίσκεψη του στην Ελλάδα μετά το 1988, η πρώτη συνάντηση Τούρκου Προέδρου με τη μειονότητα των Τούρκων στη Θράκη, η εισβολή στης αυτόνομες περιοχές των Κούρδων, η εισβολή στη Συρία και η εμπλοκή του στον εμφύλιο της Λιβύης, αποτελούν μόνο μερικές από τις σημαντικές στιγμές του.
 
Μια τέτοια στιγμή θα αποτελέσει σίγουρα για τον ιστορικό του μέλλοντος και η σημερινή ημέρα, αφού:
 
Πρώτον, μετά το 1934 για πρώτη φορά, μουσουλμάνοι θα προσευχηθούν εντός της Αγίας Σοφίας, μετά την ακύρωση του διατάγματος που υπέγραψε ο Κεμάλ Ατατούρκ,
 
Δεύτερο, σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ, το Oruc Reis θα αποπλεύσει από το λιμάνι της Αττάλειας για να διεξαγάγει έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας τις επόμενες ώρες, και
 
Τρίτο, τα δύο προαναφερθέντα γεγονότα θα γίνουν ανήμερα της επετείου υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης από τον Κεμάλ Ατατούρκ, την οποία ο λάτρης των συμβολισμών Ταγίπ Ερντογάν, αμφισβητεί πλέον ανοικτά.
 
Η… αποτυχία του Κεμάλ
Tα τελευταία χρόνια,  τόσο ο ίδιος ο Πρόεδρος της Τουρκίας όσο και οι συνεργάτες του, επιδίδονται σε μια συστηματική προσπάθεια αποδόμησης του Κεμάλ Ατατούρκ. Ο σφαγέας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, θεωρείται αποτυχημένος από το καθεστώς του Ταγίπ Ερντογάν.
 
Αυτό, που πριν την εποχή Ερντογάν στην Τουρκία θα ισοδυναμούσε με βλασφημία, σήμερα αποτελεί επίσημη πολιτική του κράτους. Η αμφισβήτηση, δηλαδή, του ίδιου του ιδρυτή της τουρκικής δημοκρατίας, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση, όπως αποτελούσε στο παρελθόν, ζήτημα ταμπού στον δημόσιο διάλογο, αφού πλέον το ΑΚP βρίσκεται σε «ανοικτό πόλεμο» με τους κεμαλικούς.
 
Για να τολμήσει ο Ερντογάν να αμφισβητήσει ανοιχτά τη Συνθήκη της Λωζάνης, που αποτελεί το ιερό κειμήλιο του κεμαλισμού,  χρειάστηκε να περάσουν 13 ολόκληρα χρόνια, από την ημέρα που ανέλαβε την εξουσία. Συγκεκριμένα η πρώτη επίσημη αναφορά έγινε το 2016.
 
«Το 1920 μας έδειξαν τη Συνθήκη των Σεβρών για να μας πείσουν το 1923 για τη Συνθήκη της Λωζάνης. Και κάποιοι προσπάθησαν να μας το παρουσιάσουν αυτό ως νίκη. Με τη Συνθήκη της Λωζάνης δώσαμε στους Έλληνες τα νησιά, που αν φωνάξεις από τις ακτές του Αιγαίου, θα ακουστείς απέναντι. Είναι αυτό νίκη; Όσοι έκατσαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στη Λωζάνη, δεν εκμεταλλεύτηκαν τη συνθήκη αυτή. Και επειδή αυτοί δεν την εκμεταλλεύτηκαν, δυσκολευόμαστε σήμερα εμείς», είπε τότε ο Ερντογάν.
 
Από τότε, τόσο ο ίδιος όσο και οι συνεργάτες του, προλείαναν το έδαφος με άλλες δημόσιες ή ιδιωτικές πρωτοβουλίες, ώστε να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση, όπου από τη ρητορική περνάνε στην έμπρακτη αμφισβήτηση.
 
Τόσο η σημερινή προσευχή και γενικότερα η μετατροπή της Αγίας Σοφιάς σε τζαμί, όσο και οι σεισμικές έρευνες στο συγκεκριμένο σημείο, γίνονται για να καταδείξουν την ανοιχτή αμφισβήτηση στα όσα είχε συμφωνήσει με τους Δυτικούς ο Κεμάλ Ατατούρκ, πριν από σχεδόν ένα αιώνα.
 
Οι βαθύτερες διαφορές
Πέραν όμως από την επιφανειακή αμφισβήτηση και απομυθοποίηση του Κεμάλ Ατατούρκ, ο Ταγίπ Ερντογάν στοχεύει και κάπου βαθύτερα, στα θεμέλια του τουρκικού κράτους.
 
Η ίδρυση του τουρκικού κράτους από τον Ατατούρκ, σηματοδοτούσε τη νέα εποχή. Αφού έκανε την… κηδεία στην οθωμανική αυτοκρατορία, ο Κεμάλ εγκαινίασε ένα κοσμικό κράτος που έβλεπε προς τα δυτικά και όχι προς την ανατολή και το Ισλάμ.
 
Το αντίθετο δηλαδή, από αυτό που επιδιώκει σήμερα ο Ταγίπ Ερντογάν και οι οπαδοί του, που φιλοδοξούν πέραν από ηγέτιδα χώρα στον κόσμο του Ισλάμ, να καταστήσουν αφενός την Τουρκία και περιφερειακή υπερδύναμη και αφετέρου, τον ίδιο τον Ερντογάν, ένα ηγέτη μεγαλύτερου βεληνεκούς και αναστήματος από τον Κεμάλ Ατατούρκ.
 
Κι επειδή πάντα τα μικρά μικρά κάνουν τη διαφορά, δεν είναι καθόλου τυχαίο πως ανήμερα της πρώτης προσευχής στην Αγία Σοφιά, το τουρκικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη, ανακοίνωσε ότι το σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ, θα κλείσει από σήμερα μέχρι την επόμενη εβδομάδα για να γίνουν εργασίες συντήρησης.
 
Πάντως χθες, πριν από τη συνεδρία του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου, ο Ερντογάν με μια κίνηση που μπορεί να ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως, επισκέφθηκε το μαυσωλείο του Ατατούρκ για να αποτίσει φόρο τιμής, ενώ έγραψε και στο βιβλίο επισκεπτών.
 
«Τα ιστορικά επιτεύγματα που έχουμε επιτύχει σε διαφορετικά μέτωπα από τη Συρία έως τη Λιβύη, από την ανατολική Μεσόγειο έως και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας αποκαλύπτουν τη δύναμη της χώρας μας και τις ικανότητες του στρατού μας. Με την αυστηρή πειθαρχία, την υψηλή αίσθηση καθήκοντος και τις τεράστιες ικανότητες αποτροπής, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις εξακολουθούν να αποτελούν την εγγύηση της ασφάλειας και της επιβίωσης της πατρίδας μας ενάντια στα κακά μάτια».
 
Με μια πρώτη ανάγνωση ακόμα και σε αυτό το μήνυμα, είναι ξεκάθαρο πως ο Ταγίπ Ερντογάν, αγνόησε ηθελημένα ή άθελα του τα επιτεύγματα του Κεμάλ Ατατούρκ και ανέδειξε τα επιτεύγματα του ιδίου και της Κυβέρνησης του.
 
Η εξαφάνιση του Καστελόριζου και η
αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης

Κι αν όλα τα πιο πάνω μοιάζουν πιο πολύ με θεωρητικές φιλοδοξίες του Τούρκου Προέδρου, η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης για πρακτικούς λόγους, που σε περίπτωση που επιτευχθεί θα φέρει ουσιαστικές και θετικές αλλαγές στα συμφέροντα της χώρας, αποτελούν ένα παράλληλο, ίσως όμως και τον πιο σημαντικό, στόχο του Ταγίπ Ερντογάν.
 
Κι αυτό διότι, η αμφισβήτηση των θαλασσίων ζωνών σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο, όπως αυτές περιγράφονται στη Συνθήκη της Λωζάνης, αλλά και στη Συνθήκη των Παρισίων του 1947, αποτελεί σημαντική παράμετρο των τουρκικών επιδιώξεων.
 
Η επιλογή μάλιστα του συγκεκριμένου σημείου από το ερευνητικό σκάφος Oruc Reis δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού με αυτόν τον τρόπο, αμφισβητείται, όπως ουκ ολίγες φορές λέχθηκε τις τελευταίες ημέρες, το γεγονός ότι ένα μικρό νησί όπως το Καστελόριζο, διαθέτει υφαλοκρηπίδα και έχει τα δικαιώματα που εκπορεύονται από το Δίκαιο της Θάλασσας για ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
 
Η επιλογή του Καστελόριζου γίνεται και ως ένα βαθμό για να καταδείξει την υπερβολή, πάντα σύμφωνα με το τουρκικό αφήγημα, όπου ένα μικρό νησί που απέχει τρία χιλιόμετρα από τα τουρκικά παράλια, κατέχει υφαλοκρηπίδα 40.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
 
«Δεν μπορεί να είναι λογικό και συμβατό με διεθνές δίκαιο ένα νησί με έκταση 10 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δύο χιλιόμετρα από τα παράλια της Μικράς Ασίας και 580 χιλιόμετρα από την ελληνική ηπειρωτική χώρα, να δημιουργεί υφαλοκρηπίδα 40.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η πραγματικότητα δεν μπορεί να επισκιαστεί από μαξιμαλιστικές, υπερβολικές και έντονες αντιδράσεις», έγραψε εξάλλου χθες ο υφυπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Γιαβούζ Σελίμ Κιράν.
 
Αξίζει να σημειωθεί πως η Συνθήκη της Λωζάνης προβλέπει πως τα χωρικά ύδατα της Τουρκίας περιορίζονται στα τρία ναυτικά μίλια από τις ακτές της χώρας. Αυτό ισχύει για όλα τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, πλην την Ίμβρο και την Τένεδο.
 
Ωστόσο, τα Δωδεκάνησα, το Καστελόριζο και οι 93 νησίδες της περιοχής, τον επίμαχο χρόνο της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης, δεν βρίσκονταν υπό ελληνική διοίκηση αφού ήταν υπό ιταλική κατοχή, μέχρι και το 1947, όταν υπογράφηκε η Συνθήκη των Παρισίων μετά τον Β Π.Π. και πέρασαν στο ελληνικό κράτος.
 
Στη Συνθήκη των Παρισίων, ωστόσο, δεν περιλαμβάνεται σχετικός όρος για τα τρία μίλια από τις τουρκικές ακτές. Αυτός είναι ένας και από τους βασικούς λόγους που η Τουρκία επιμένει για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, αφού θα μπορεί να διαπραγματευτεί το καθεστώς, τόσο των Δωδεκανήσων του Καστελόριζου και των νησίδων του νότιου Αιγαίου, όσο και το καθεστώς των υπόλοιπων νησιών που θεωρεί ότι αδικείται από τα όσα η Συνθήκη της Λωζάνης προνοεί.
 
Μπαίνοντας λοιπόν στα παπούτσια του Ερντογάν, καθίσταται σαφές πως όλα αυτά είναι μόνο ένα μέρος της τουρκικής πραγματικότητας, μιας χώρας με τεράστια οικονομικά προβλήματα που προσπαθεί με κάθε τρόπο να τα κρύψει κάτω από το χαλί και που μετατρέπει τον μεγαλοϊδεατισμό και τη μεγαλομανία του ηγέτη της σε όπιο για τον λαό της.
 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Δειτε Επισης

Τις γνωστές, αδιάλλακτες θέσεις του θα εκφράσει ο Τατάρ στον Αντόνιο Γκουτέρες
Δένδιας: Ύψιστη προτεραιότητα της ελληνικής πολιτείας το Κυπριακό
«Λάρνακα, Συνεχίζουμε!»-Επίσημα ανακοίνωσε την επαναδιεκδίκηση της Δημαρχίας ο Ανδρέας Βύρας
Καταγγελία για κακοποίηση ηλικιωμένου από τη σύζυγό του-Ενήμερες και οι ΥΚΕ
Παρουσίασε το σχέδιο με τις 50 δράσεις για την κοινωνική ένταξη των μεταναστών ο ΥΠΕΣ
Ομόφωνα ένοχη η Ρούλα Πισπιρίγκου για το θάνατο της Τζωρτζίνας-Της επιβλήθηκε ισόβια κάθειρξη
Πρόστιμα 80,000 ευρώ σε παροχείς για καταχρήσεις στο ΓεΣΥ-Πέραν των 350 διερευνήσεων
Επιδιώκει συνάντηση με Ερντογάν για το Κυπριακό ο Εσθονός Πρόεδρος
Ένοχος ο Ηλίας Μίχος για το βιασμό της 12χρονης-Αθώα η μητέρα
ΒΙΝΤΕΟ: Επεισόδια κατά τη μεταγωγή του Μίχου και των άλλων κατηγορουμένων στην υπόθεση Κολώνου