Το ανατολίτικο παζάρι, το τείχος του Βερολίνου και ο ύπνος του δίκαιου

06:49 - 12 Ιουλίου 2020

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Η Ευρώπη κοιμάται, η Δύση αυτοκτονεί». Μπορεί να το δήλωσε με αφορμή την απόφαση της Άγκυρας να μετατρέψει την Αγία Σοφιά σε τζαμί, όμως η εν λόγω φράση που επέλεξε ο πρώην Έλληνας Πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, ταιριάζει γάντι και στα όσα συμβαίνουν και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Κι αν φαίνεται βαρύ αυτό που δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς, τότε κάπως πιο ήπια και με παριζιάνικη κομψότητα, το είπε πριν τρεις εβδομάδες και ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών, Λε Ντριάν, ο οποίος σήκωσε το γάντι των τουρκικών ενεργειών, κυρίως στη Λιβύη αλλά και στην κυπριακή ΑΟΖ, καλώντας τους Ευρωπαίους ομολόγους του να αντιληφθούν το μέγεθος του προβλήματος από τις τουρκικές ενέργειες στην ανατολική Μεσόγειο, λέγοντας πως «δεν πρόκειται να παραδώσουμε τα κλειδιά της περιοχής».

Οι τουρκικές επιδιώξεις
Καθόλου δεν θα πρέπει να αποτελούν έκπληξη, οι όποιες ενέργειες της Άγκυρας σε κάθε μήκος και πλάτος, τόσο της επικράτειας της, όσο και τον περιοχών που αποτελούν μέρος του αλυτρωτισμού της, που στην προκειμένη αποκτά τον χαρακτήρα του εθνικού για τον Ερντογάν και τους συνεργάτες τους.

Άλλωστε, η τουρκική διπλωματία, έχει να επιδείξει μια σειρά από «επιτυχίες» που επήλθαν μετά από προκλήσεις, στρατιωτικές επιχειρήσεις, επεμβάσεις στα εσωτερικά ζητήματα άλλων κρατών, κτλ.

Στο πιο πρόσφατο παράδειγμα, που είναι φρέσκο στη μνήμη όλων και ειδικά των Κούρδων της Συρίας, είναι η τουρκική εισβολή και η επιχείρηση με κωδική ονομασία «Πηγή Ειρήνης», που ακολούθησε άλλων δύο παρόμοιων επιχειρήσεων. Της «Άσπίδας του Ευφράτη» το 2016 και της επιχείρησης «Κλάδος Ελαίας» το 2018, στην κουρδική επαρχία του Αφρίν.

Κοινό χαρακτηριστικό, ότι αμφότερες ολοκληρώθηκαν, με την Τουρκία να παίρνει αυτό που θέλει, με τις μεγάλες δυνάμεις, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, να αναγνωρίζουν τον Ερντογάν και το καθεστώς του ως πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή και να προχωρούν σε σύναψη συμφωνιών που επισφραγίζουν την ανάγκη των μεγάλων για συνεργασία με την ´Άγκυρα.

Σήμερα, αν προσέξει κανείς τις τουρκικές εξαγγελίες, που η ιστορία απέδειξε πως ακολουθούνται ευλαβικά και αργά ή γρήγορα γίνονται πράξη, θα διαπιστώσει πως όλες έχουν κοινό παρονομαστή την Ελλάδα και την Κύπρο και αποτελούν ένα σταθερό μοτίβο κλιμάκωσης, όπως έγινε δηλαδή και στις περιπτώσεις των επιχειρήσεων κατά των Κούρδων.

Είτε αφορούν την εργαλιοποίηση του μεταναστευτικού, είτε τη Λιβύη και το τουρκολιβυκό μνημόνιο, είτε αφορούν τις εξαγγελθείσες γεωτρήσεις ανατολικά της Κρήτης, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, είτε αφορούν τις ερευνητικές γεωτρήσεις εντός της κυπριακής ΑΟΖ, ακόμα και αν αφορούν τη μετατροπή της Αγίας Σοφιάς σε τζαμί.

Σε όλα αυτά μπορούν να προστεθούν οι επικείμενες ενέργειες στο Βαρώσι, η αδιαλλαξία στο Κυπριακό, οι ενέργειες των εκλεκτών του Ερντογαν στο ψευδοκράτος, Τατάρ και Οζερσάι, όπως επίσης και οι καθημερινές προκλήσεις εντός του κυπριακού και του ελληνικού FIR από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη. Μάλιστα, μόλις προχθές ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Ερντογάν, ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας, Ιμπραήμ Καλίν, έβαλε στο τραπέζι και το θέμα των μουσουλμάνων της Θράκης.

Όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από πράξεις του ίδιου έργου. Το άνοιγμα όλων αυτών των μετώπων, δίνει στους Τσαβούσογλου και Ερντογάν το δικαίωμα σε μια διαδικασία πάρε-δώσε, όπως αυτή που επιχειρεί να εγκαινιάσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, να λάβουν όσο το δυνατό περισσότερά, δίνοντας ως αντάλλαγμα όσο το δυνατό λιγότερα.

Η πρόθεση του Ζοσεπ Μπορέλ να αναλάβει ο ίδιος μέρος της διαπραγμάτευσης με την Τουρκία, για λογαριασμό της Κύπρου και της Ελλάδας, φαίνεται εκ πρώτης όψεως προβληματική, ωστόσο θα κριθεί εκ του αποτελέσματος.

Πέραν όμως της όποιας πρωτοβουλίας του ύπατου εκπροσώπου της Ε.Ε. για θέματα εξωτερικής πολιτικής, θα πρέπει τα ίδια τα κράτη της Ένωσης να αποδείξουν, έμπρακτα πλέον, την βούληση τους για στήριξη της Κύπρου και της Ελλάδος. Χώρες όπως η Γερμανία, που στο παρελθόν μπλόκαραν αυστηρότερες ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Άγκυρας, για τις ενέργειες της στην ΑΟΖ, προσπαθούν λόγω διμερών συμφερόντων, να παίξουν τον ρόλο του συνδετικού κρίκου μεταξύ των δύο πλευρών, ομολογουμένως, όχι με επιτυχία.

Η γερμανική προεδρία του Συμβουλίου της Ε.Ε. κρίνεται ως σημαντικός παράγοντας για την έκβαση της κατάστασης τους επόμενους μήνες με το Βερολίνο, αφενός να ιεραρχεί αρκετά ψηλά τις σχέσεις της Ε.Ε. με την Άγκυρα, αλλά αφετέρου να επιμένει πως λόγω των οικονομικών συμφερόντων του στην Άγκυρα, θα πρέπει να βρεθεί μια μέση λύση για εκτόνωση της κατάστασης στην ανατολική Μεσόγειο.

Αυτό που φαίνεται πως δεν αντιλαμβάνεται η Άνγκελα Μέρκελ, σε αυτό το σημείο, και στήνει ένα γερμανικό τείχος υπεράσπισης των τουρκικών επιδιώξεων, στο πνεύμα της ουδετεροτητας και των γκρίζων ζωνών, είναι όσα καταγγέλλει η Γαλλία και ο Εμμανουέλ Μακρόν, αναφορικά με το διακύβευμα των εξελίξεων στην περιοχή μας και την ανεξέλεγκτη δυναμική που θα αποκτήσει η Τουρκία, αν περάσουν τα «θέλω της», είτε στη Λιβύη είτε στην Κύπρο, ήταν οπουδήποτε άλλου.

Πάντως, τα πρώτα αποτελέσματα του «σοκ» από τις κλιμακούμενες προκλήσεις της Άγκυρας τις τελευταίες εβδομάδες, αναμένονται στο Συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. που είναι προργραμματισμένο για αύριο Δευτέρα με την φυσική παρουσία των ΥΠΕΞ.

Η συζήτηση για όλο τα φάσμα των σχέσεων της Ένωσης με την Τουρκία, αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού θα ξεκαθαρίσει το σκηνικό αναφορικά με τις προθέσεις του κάθε κράτους μέλους απέναντι στην Άγκυρα που θα πρέπει να λάβει ξεκάθαρη θέση απεναντι στις έκνομες τουρκικές ενέργειες.

Πλέον είναι σε όλους ξεκάθαρο πως οι όποιες αποφάσεις αποκτούν καθοριστικό ρόλο για την έκβαση των πραγμάτων. Πάντως, μέχρι σήμερα οι φωνές των υπουργών Χριστοδουλίδη και Δένδια, δεν ήταν αρκετές για να επιβληθούν σοβαρές κυρώσεις που θα δημιουργούσαν σοβαρό πλήγμα στην κυβέρνηση Ερντογάν. Ωστόσο, μένει να διαφανεί αν η προσθήκη και άλλων χωρών, όπως της Γαλλίας, στο μπλοκ των χωρών που επιθυμούν παραδειγματική τιμωρία των τουρκικών προκλήσεων, θα ξυπνήσει από τον ύπνο του δικαίου της Ευρωπαϊκή Ένωση που και σε αυτό το ζήτημα, αποδεικνύεται, μέχρι στιγμής, κατώτερη των περιστάσεων.

Το ανατολίτικο παζάρι, το τείχος του Βερολίνου και ο ύπνος του δίκαιου

Ροη Ειδησεων

Κατοικία 4ων υπνοδ. στο Δάλι

Κατοικία 3ων υπνοδ. στο Γέρι

Οικιστικό κτίριο στην Αγλαντζιά

Οικιστικό οικόπεδο στον Στρόβολο

Δειτε Επισης