Το ψηφιδωτό του ενδιάμεσου, οι σχέσεις που ψυχράνθηκαν και η… αποκόλληση

06:49 - 09 Ιουλίου 2020

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Σε ένα πολιτικό περιβάλλον όπως είναι αυτό της Κύπρου, όπου ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι ο διπολισμός, οι προσπάθειες για δημιουργία ενός χώρου ο οποίος να λειτουργεί σαν αντίβαρο και σαν άτυπος τρίτος πόλος στο κομματικό γίγνεσθαι της χώρας, υπήρξαν διαχρονικές.

Πρωτεργάτες και εκφραστές των προσπαθειών αυτών υπήρξαν κατά καιρούς τα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώα, δηλαδή οι πολιτικές δυνάμεις εκείνες που τοποθετούν εαυτούς πέραν αυτού που ως έννοια ορίζει η δεξιά, και που έχει ως κατ’ εξοχήν εκφραστή τον ΔΗΣΥ, αλλά και πέραν αυτού που ως έννοια ορίζει η αριστερά, που έχει με τη σειρά της ως κατ’ εξοχήν εκφραστή το ΑΚΕΛ. Τους δύο, δηλαδή, πόλους του πολιτικού μας συστήματος.

Το μεγάλο αγκάθι
Η φιλοδοξία των κομμάτων του λεγόμενου κέντρου να λειτουργήσουν σαν τρίτος πόλος, εκδηλώθηκε σε αρκετές περιπτώσεις υπό την μορφή εκλογικών συνεργασιών, αλλά και υπό την μορφή πρόταξης κοινών θέσεων σε σημαντικά ζητήματα πολιτικής. Παράλληλα, στο όχι και τόσο κοντινό παρελθόν, καταγράφηκαν και πρωτοβουλίες που στρέφονταν προς την κατεύθυνση συνένωσης των πολιτικών αυτών δυνάμεων, με στόχο τη δημιουργία ενός νέου ισχυρού κόμματος στον αποκαλούμενο ενδιάμεσο χώρο. Επρόκειτο, ωστόσο, για πρωτοβουλίες που αποδεικνύονταν από τα αρχικά στάδια τους καταδικασμένες σε αποτυχία, καθώς μια σειρά από λόγους δεν άφηνε πρόσφορο έδαφος, ώστε να ωριμάσει επαρκώς η ιδέα της συνένωσης και να προχωρήσουν στην υλοποίησή της. Με μεγαλύτερο αγκάθι πάντα, ή σχεδόν πάντα, να αποτελούσε η απάντηση του… καίριου ερωτήματος για το ποιος θα είχε την πρωτοκαθεδρία σε ένα ενδεχόμενο νέο πολιτικό σχήμα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ο ρυθμιστικός ρόλος του ΔΗΚΟ, η εσωστρέφεια και το φάντασμα του Καρογιάν

Διαφορετικές ατζέντες
Ερχόμενοι στο σήμερα, τα κοινοβουλευτικά κόμματα που θέλουν να συνθέτουν το ψηφιδωτό του ενδιαμέσου χώρου είναι κατά πρώτο λόγο το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ, ενώ κομμάτια του παζλ θέλουν επίσης να αποτελούν σχηματισμοί, όπως είναι το Κίνημα Αλληλεγγύη, το Κίνημα Οικολόγων και η Συμμαχία Πολιτών. Πέντε κόμματα με αρκετές μεν συγκλίσεις σε σωρεία ζητημάτων, αλλά ταυτόχρονα και με ουσιαστικές διαφορές, απότοκο-μεταξύ άλλων- των διαφορετικών ιδεολογικών τους ταυτοτήτων και αφετηριών από τις οποίες εκκίνησαν τη διαδρομή τους στην πολιτική ζωή της χώρας. Αλλά και απότοκο επίσης, των προσωπικών ατζέντων οι οποίες καθορίζουν σε αρκετές περιπτώσεις τη στάση και τη γραμμή πλεύσης των ηγεσιών τους στο πλαίσιο των προσπαθειών για συνεργασίες ή κάτι περισσότερο από αυτές.

Το παράδειγμα της Αγλαντζιάς
Ενόψει της αναπληρωματικής εκλογικής διαδικασίας που θα λάβει χώρα στις 2 Αυγούστου προς ανάδειξη νέου δημάρχου Αγλαντζιάς, αίσθηση προκάλεσε η απόφαση της ΕΔΕΚ να μην ακολουθήσει το ΔΗΚΟ στη στήριξη του εκλεκτού του Κώστα Κόρτα, αλλά να διεκδικήσει με δική της υποψήφια, την αναπληρώτρια πρόεδρο του Κινήματος Μαρία Βασιλειάδου, τη δημαρχία ενός εκ των μεγαλύτερων δήμων της μείζονας Λευκωσίας και της Κύπρου γενικότερα. Μια δημαρχία, που με δική τους υποψήφια, την επίσης αναπληρώτρια πρόεδρό τους Έφη Ξάνθου, θα διεκδικήσουν-όπως έπραξαν και στις τελευταίες δημοτικές εκλογές του 2016- οι Οικολόγοι, ενώ Αλληλεγγύη και Συμμαχία Πολιτών δεν έχουν ακόμη ανακοινώσει τι προτίθενται να πράξουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Συμπληρώνεται το παζλ των υποψηφιοτήτων για τον Δήμο Αγλαντζιάς

Οι τουλάχιστον μέχρι στιγμής τρεις υποψήφιοι, προερχόμενοι από τα συνολικά πέντε κόμματα του ενδιάμεσου χώρου, είναι μια χαρακτηριστική αποτύπωση του διαφαινόμενου σπασίματος των κρίκων σύνδεσης των πολιτικών δυνάμεων που τον αποτελούν. Γιατί μπορεί κανείς κάλλιστα να ισχυριστεί πως μια αναπληρωματική τοπική εκλογική αναμέτρηση με όλες τις ιδιομορφίες της δεν αποτελεί κριτήριο και δεν θα ήταν ορθό να κατευθύνει προς τέτοιου είδους πολιτικά συμπεράσματα, ωστόσο, όταν αυτό γίνεται σε συνέχεια μιας αλληλουχίας άλλων καταστάσεων, συμπεριφορών και γεγονότων, σαφώς και καθίσταται ενδεικτική για το πού βρίσκεται και προς τα πού οδεύει το… πράγμα.

Τυπικές σχέσεις
Οι κακές γλώσσες λένε πως οι σχέσεις των ηγεσιών του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ, που συνιστούν άλλωστε τους βασικούς παίχτες του κέντρου, δεν διάγουν την καλύτερη δυνατή περίοδό τους. Την ίδια ώρα, τόσο για την ηγεσία του ΔΗΚΟ όσο και για την ηγεσία της ΕΔΕΚ, για διαφορετικούς βεβαίως λόγους, με κάτι σαν κόκκινο πανί μοιάζει ο πρόεδρος της Συμμαχίας Πολιτών Γιώργος Λιλλήκας. Ως εξαιρετικά κλονισμένη περιγράφεται και η σχέση της ηγεσίας της Συμμαχίας Πολιτών με την ηγεσία των Οικολόγων, έπειτα από την αποτυχημένη συνεργασία τους στις τελευταίες Ευρωεκλογές και το παιχνίδι αλληλοεπίρριψης ευθυνών που ακολούθησε. Στο πεδίο της ψυχρότητας, σύμφωνα με τις ίδιες κακές γλώσσες, κινούνται και οι σχέσεις των ηγεσιών της ΕΔΕΚ και των Οικολόγων(σ.σ. επιχείρησαν να συνεργαστούν χωρίς να τα καταφέρουν στις Ευρωεκλογές του περασμένου χρόνου), ενώ η προσφάτως αποτυχημένη προσπάθεια σύναψης συνεργασίας μεταξύ Συμμαχίας και Αλληλεγγύης ενόψει των επόμενων βουλευτικών εκλογών, ήρθε με τη σειρά της να ρίξει σκιές στο φόντο που διέπει τη σχέση των συγκεκριμένων κομμάτων. Και τούτο, την ώρα που η πρόεδρος της Αλληλεγγύης Ελένη Θεοχάρους, με διάφορες ευκαιρίες που της δόθηκαν δεν έκρυψε κατά την περίοδο που ακολούθησε των περσινών Ευρωεκλογών, τη δυσφορία της για την όχι και τόσο ισότιμη μεταχείριση της οποίας, σύμφωνα με την ίδια, έτυχε η υποψηφιότητά της, ως μέρος του ψηφοδελτίου του ΔΗΚΟ στο οποίο συμμετείχε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ο αγώνας επιβίωσης, η «βαριά φανέλα» και η… εφτάψυχη ΕΔΕΚ

Το ορόσημο των βουλευτικών
Με το επόμενο εκλογικό ορόσημο, που είναι οι βουλευτικές, να απέχει από σήμερα περίπου ένα χρόνο, στον ορίζοντα δεν φαίνεται να υπάρχει οποιοδήποτε σημάδι που να δείχνει πως είναι δυνατό κάποια από τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου, ουσιαστικά τα τρία μικρότερα, είτε να συνεργαστούν είτε, αν μη τι άλλο, να προσπαθήσουν να συνεργαστούν. Και οι πέντε, όπως όλα δείχνουν και βάσει της σχετικής πληροφόρησης που προκύπτει, θα διαγράψουν εκτός συγκλονιστικού απροόπτου αυτόνομη πορεία, αναμένοντας το αποτέλεσμα των εκλογών να επαναχαράξει τον κομματικό χάρτη και να επαναπροσδιορίσει την θέση τους στο πολιτικό σκηνικό του τόπου.

Το κατά πόσο ο επαναπροσδιορισμός αυτός θα δημιουργεί συνθήκες ουσιαστικής επανασυγκόλλησης με σημείο αναφοράς τις εκλογικές αναμετρήσεις που θα έπονται, όπως θα είναι οι δημοτικές και πολύ περισσότερο οι προεδρικές, στην παρούσα φάση δεν μπορεί να προβλεφθεί με ασφάλεια. Αυτό που με ασφάλεια μπορεί να λεχθεί, είναι πως τουλάχιστον αυτή τη στιγμή ο ενδιάμεσος χώρος με την έννοια που μέχρι προσφάτως γνωρίζαμε, έχει σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό, αν όχι πλήρως, πάψει να υφίσταται. Και ότι θα χρειαστεί πολύ μεγάλη προσπάθεια, προκειμένου να αποκτήσει ξανά την μορφή, τον χαρακτήρα και την όποια προοπτική του είχε απομείνει τα τελευταία χρόνια, σε μια πολιτική σκακιέρα όπου ο διπολισμός, ακόμη και ο ίδιος να μην το επιδιώκει, ευνοείται και εδραιώνεται.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Το ψηφιδωτό του ενδιάμεσου, οι σχέσεις που ψυχράνθηκαν και η… αποκόλληση

Ροη Ειδησεων

Κατοικία 4ων υπνοδ. στο Δάλι

Κατοικία 3ων υπνοδ. στο Γέρι

Οικιστικό κτίριο στην Αγλαντζιά

Οικιστικό οικόπεδο στον Στρόβολο

Δειτε Επισης