Έκλεισαν την πρεσβεία της Κύπρου στη Συρία, απέλυσαν τον μοναδικό υπάλληλο, που δικαιώθηκε στο Δικαστήριο

Το Διοικητικό Δικαστήριο έκανε σήμερα δεκτή προσφυγή κατά απόφασης του Υπουργείου Εξωτερικών, με την οποία τερματίστηκε το 2013 η απασχόληση του τότε γραφέα/αρχειοφύλακα στην Πρεσβεία της Δημοκρατίας στη Δαμασκό.

Το Δικαστήριο με απόφασή του έκρινε παράνομη και άκυρη την απόφαση του Υπουργείου με την οποία τερματίστηκαν οι υπηρεσίες του αιτητή, κρίνοντας ότι αποτελούσε επιτόπιο προσωπικό της Πρεσβείας της Δαμασκού και όχι δημόσιος υπάλληλος.

Σύμφωνα με την απόφαση, ο αιτητής προσλήφθηκε από 18/6/2001, στην βάση Απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 17/1/2001, στη θέση γραφέα/αρχειοφύλακα, με τους όρους του επιτόπιου προσωπικού στην Πρεσβεία Δαμασκού.

Η απόφαση για τερματισμό της απασχόλησης του αιτητή ήταν απόρροια της απόφασης που λήφθηκε, λόγω της ιδιαίτερα έκρυθμης κατάστασης στη Συρία, για πλήρη αναστολή της λειτουργίας της Πρεσβείας της Δημοκρατίας στη Δαμασκό.

Το Υπουργείο Εξωτερικών στο μεταξύ εξέτασε περαιτέρω το ενδεχόμενο «πρόσληψης» του αιτητή στην Πρεσβεία στη Βηρυτό, ωστόσο το το Υπουργείο Οικονομικών, αφού αξιολόγησε τον πρόσθετο όγκο εργασίας, έκρινε ότι η πρόσθετη εργασία μπορούσε αναληφθεί από το υφιστάμενο προσωπικό.

Η πλευρά της Δημοκρατίας ήγειρε προδικαστική ένσταση ότι «ο αιτητής με την προσφυγή του δεν προσβάλλει εκτελεστή διοικητική πράξη η οποία να εμπίπτει στα πλαίσια του δημόσιου δικαίου και κατ’ επέκταση προσβλητή δυνάμει του άρθρου 146 του Συντάγματος».

Οι δικηγόροι του αιτητή απαντώντας στην γραπτή τους αγόρευση στην προδικαστική ένσταση εισηγήθηκαν ότι «ότι πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις και τα χαρακτηριστικά της εκτελεστής διοικητικής πράξης».

Ο αιτητής, σύμφωνα με τους δικηγόρους του, κατά τη διάρκεια των δώδεκα ετών υπηρεσίας του στην Πρεσβεία της Δημοκρατίας στη Δαμασκό εκτελούσε καθήκοντα διοικητικού λειτουργού, λογιστή, τηλεπικοινωνιών, αρχείου και κατά διαστήματα (μέχρι την 1/5/2011 όπου τα ανέλαβε πλήρως), ασκούσε τα καθήκοντα Προξενικού Λειτουργού.

Στο Προξενικό Τμήμα υπηρετούσαν κατά τον διορισμό του τρεις ακόμα δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι σταδιακά επέστρεψαν στην Κύπρο, χωρίς να αναπληρωθούν, με αποτέλεσμα ο αιτητής να εκτελεί και τα δικά τους καθήκοντα. Υποστηρίζουν πως ο λόγος για τον οποίο είχαν ανατεθεί στον αιτητή όλα αυτά τα καθήκοντα, ήταν γιατί θεωρείτο[…] ως «μόνιμος δημόσιος υπάλληλος».

Λαμβάνοντας υπόψη τη σταδιοδρομία του αιτητή πως εξελίχθηκε στα δώδεκα χρόνια εργασίας του, έκρινε ότι η επίδικη απόφαση εμπίπτει στη σφαίρα του δημοσίου και όχι ιδιωτικού δικαίου.

Το Δικαστήριο έλαβε μεταξύ άλλων υπόψη ότι «ο μισθός του αυξήθηκε και το ύψος του οποίου φανερώνει ότι δεν είχε καμία σχέση με τον μισθό του επιτόπιου προσωπικού», «ο μισθός του έτυχε μείωσης, βάσει της σχετικής νομοθεσίας για μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, σαν αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, ενώ στο επιτόπιο προσωπικό εφαρμόστηκε μόνο η αποκοπή έκτακτης εισφοράς υπαλλήλου» και ότι «ο ίδιος συμπεριλαμβανόταν στους δημοσίους υπαλλήλους που μπορούσαν να πιστοποιούν εγγραφές, βάσει σχετικής Διαταγής».
 
«Η φύση της εργασίας και ειδικότερα των καθηκόντων που ανατέθηκαν στον αιτητή τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν, αποσκοπούσε στην εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού και δη την υπηρέτηση των σοβαρών συμφερόντων της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Διπλωματική Αποστολή της στην Συρία. Η σχέση αυτή δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί υπό τις συνθήκες που έχουν εκτεθεί ως ανήκουσα στην σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου, ανεξάρτητα από την σύμβαση», αναφέρει η δικαστική απόφαση.

«Ενόψει της κατάληξής μου ανωτέρω, ότι και η επίδικη απόφαση εδώ υπό τις περιστάσεις ανήκει στην σφαίρα του δημοσίου δικαίου, και δοθέντος του γεγονότος ότι η απόφαση λήφθηκε μονομερώς από τους καθ’ ων η αίτηση στα πλαίσια άσκησης δημόσιας εξουσίας με δεσμευτική ισχύ, καταλήγω ότι η επίδικη απόφαση αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη», σημειώνεται.

«Θεωρώ πως υπό τις περιστάσεις ενώπιον του Δικαστηρίου, η λήψη της απόφασης τερματισμού των υπηρεσιών του αιτητή, λήφθηκε κατά παράβαση της αρχής της προηγούμενης ακρόασης του αιτητή, αρχή που επιβάλλει την προηγούμενη ακρόαση, σε περίπτωση που ήθελε εκδοθεί δυσμενής απόφαση για τα οικονομικά συμφέροντα του διοικουμένου. Οι καθ’ ων η αίτηση δεν κάλεσαν τον αιτητή σε προηγούμενη ακρόαση και αυτό αναπόφευκτα οδηγεί σε ακύρωση την επίδικη απόφαση», σημειώνει ο δικαστής.

«Περαιτέρω κρίνω, πως η επίδικη απόφαση παραβιάζει την αρχή της χρηστής διοίκησης και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του αιτητή, ο οποίος επί σειρά ετών υπηρέτησε στην Πρεσβεία ασκώντας καθήκοντα πέραν της θέσης που του είχε προσφερθεί και αναπληρώνοντας τακτικά το υπόλοιπο προσωπικό αλλά και τον ίδιο τον Πρέσβη. Δόθηκε περαιτέρω η δικαιολογημένη πεποίθηση στον αιτητή, ότι το ζήτημα της Πρεσβείας στην Συρία και της αναστολής των εργασιών της ήταν πρόσκαιρο και θα επέστρεφε στα καθήκοντά του», αναφέρει.

«Ο τερματισμός των υπηρεσιών εξυπηρετούσε τα οικονομικά του κράτους, αλλά έβλαπτε με πολλαπλάσιο τίμημα τον αιτητή, ο οποίος έχασε το μέσο βιοπορισμού του ιδίου και της οικογένειας του. Κατά τον τρόπο που έτυχε χειρισμού η υπόθεση συνάγεται πως παραβιάστηκε η αρχή της χρηστής διοίκησης, της καλής πίστης και η αρχή της αναλογικότητας, που επιβάλλει την λήψη υπόψη των δυσανάλογων αρνητικών συνεπειών της απόφασης στα συμφέροντα καλόπιστων διοικουμένων», σημειώνει.

Ως εκ τούτου, το δικαστήριο έκανε δεκτή την προσφυγή και ακύρωσε την απόφαση  του Υπουργείου.

Δικηγόροι του αιτητή ήταν οι Γ. Βαλιαντής και Χρ. Παρασκευά (κα), για Λ. Παπαφιλίππου & Σία ΔΕΠΕ και για τη Δημοκρατία η Μ. Κοτσώνη.