Το acid που «καίει» τη νοοτροπία μας και ο ριζωμένος σεξισμός

Το ημερολόγιο έγραφε 2 Ιουλίου. Τριανταεπτά ζευγάρια κόκκινα παπούτσια, όπως το αίμα των τριανταεπτά θυμάτων γυναικοκτονιών από το 2000 μέχρι σήμερα στην Κύπρο, στοιχήθηκαν μπροστά από το Αρχηγείο Αστυνομίας.
 
Λίγες ημέρες νωρίτερα, η 26χρονη Σοφία Ζήνωνος δολοφονήθηκε από τον πρώην σύντροφό της. Άλλη μία γυναικοκτονία, άλλη μία γυναίκα λιγότερη.
 
Τότε δόθηκαν πολλές υποσχέσεις, από πολλούς. Πως η βία κατά των γυναικών θα αντιμετωπιστεί. Πως η Αστυνομία θα χειρίζεται καλύτερα τις υποθέσεις. Πως θα προσπαθήσουν οι αρμόδιοι να σπάσει ο κύκλος. Κι ίσως κάποια απ’ αυτά να τροχοδρομούνται.
 
Η νοοτροπία μας, όμως, δεν άλλαξε. Ανάμεσα μας συνεχίζουν να ζουν βίαιοι άντρες και να κουβαλούν τα ίδια μυαλά. Χωρίς καμιά τραγωδία να μπορεί να κάμψει τον εγωισμό τους.
 
Είναι οι βίαιοι άντρες της διπλανής μας πόρτας. Που κρύβουν το σεξισμό τους κάτω από καλοσιδερωμένα κουστούμια και επίπλαστα χαμόγελα «καλών οικογενειαρχών». Που είπαμε μετά πως δεν τους υποψιαστήκαμε…
 
Είναι εκείνοι οι άντρες χωρίς καμία αναστολή. Που δεν διστάζουν να μειώνουν τη γυναίκα. Που δεν διστάζουν να την ισοπεδώνουν. Που δεν διστάζουν να σηκώσουν το χέρι τους και να επιχειρήσουν να «υπογράψουν» με μώλωπες στο σώμα και στη ψυχή της την εξουσία που θέλουν να ασκούν πάνω της.
 
Είναι αυτοί οι άντρες που θεωρούν τις γυναίκες περιουσιακό τους στοιχείο. Που δεν αγαπούν τις συντρόφους τους, αγαπούν την ιδέα πως είναι «δικές τους». Που πιστεύουν ότι ο μοναδικός λόγος ύπαρξης των γυναικών αυτών είναι να γεμίζουν τη δική τους άδεια ζωή, με τον τρόπο που επιθυμούν οι ίδιοι.
 
Είναι εγωιστές και ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Περιφρονούν πλήρως τους άλλους ανθρώπους. Πιστεύουν ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες τους και δεν νομιμοποιούνται να έχουν την κυριότητα του εαυτού τους. Υπάρχουν μόνο γι’ αυτούς.
 
Γι’ αυτό κι όταν η σύντροφός τους αποφασίζει να πάρει τη ζωή της στα χέρια της, θεωρούν ότι δεν έχει πια λόγο να ζει. Στο δηλητηριασμένο μυαλό τους υπήρχε μόνο γι’ αυτούς και χωρίς αυτούς η ύπαρξή της χάνει κάθε αξία. Ή το εγώ τους ή τίποτα.
 
Έτσι συνέβη και αυτή την εβδομάδα, όταν 57χρονος Κύπριος, αφού απειλούσε την 40χρονη εν διαστάσει σύζυγό του για μέρες, πήγε κι αγόρασε καυστικό οξύ και αποπειράθηκε να την δολοφονήσει. Αιτία, σύμφωνα με τις έρευνες, είναι πως δεν αποδεχόταν τον χωρισμό τους, δηλαδή τη δική της επιλογή.
 
Το μοτίβο επαναλήφθηκε ξανά. Η γυναίκα έπρεπε να είναι ή μαζί του ή νεκρή. Επέλεξε, μάλιστα, ως όπλο το acid, το οποίο είναι διαδεδομένη μέθοδος επίθεσης σε χώρες της Ασίας (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν χρησιμοποιείται και αλλού), όπως το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν και η Ινδία, με το 80% των θυμάτων να είναι γυναίκες και το κίνητρο των δραστών να είναι, σε περίπτωση που δεν καταφέρουν να τις σκοτώσουν, να περιέλθουν σε τέτοια κατάσταση  δυσμορφίας, ώστε να είναι δύσκολο να είναι με οποιονδήποτε άλλο. Στο Μπανγκλαντές, μάλιστα, η επίθεση με οξύ θεωρείται μορφή έμφυλης βίας.
 
Ο δράστης, όμως, δεν ζούσε στο Μπανγκλαντές. Ζούσε ανάμεσα μας. Και τον ανεχόμασταν, όπως ανεχόμαστε κι άλλους βίους άντρες.
 
Κι αν δεν πολεμήσουμε τον σεξισμό που είναι βαθιά ριζωμένος στην κυπριακή κοινωνία, αν δεν βάλουμε ένα τέλος σε αυτή τη νοοτροπία, αν δεν σταματήσουμε να επιτρέπουμε σε άντρες να συμπεριφέρονται στις γυναίκες λες και είναι ιδιοκτησία τους, θα συνεχίζουμε να καλημερίζουμε δολοφόνους και να στοιχίζουμε κόκκινα παπούτσια…  
 

• Απειλούσε εδώ και μέρες ότι θα την έκαιγε-Της έριξε acid και κάλεσε ασθενοφόρο
• Η γυναικοκτονία στην Κύπρο, οι δολοφονίες που συντάραξαν και η… ανοχή