"Ήταν παγίδα η πτώση μας στον γκρεμό, δεν αποκλείεται να ξανασυμβεί"

Η τελευταία φορά που τον είδα ήταν πριν από ένα χρόνο στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας όπου νοσηλευόταν με σοβαρά τραύματα. Ο Γιώργος Σιαμπτάνης, πατέρας τεσσάρων παιδιών είναι ένας εκ των τριών δασοπυροσβεστών που επέβαιναν στο μοιραίο όχημα της Πυροσβεστικής που κατέπεσε στο γκρεμό πέρσι στις 20 Ιουνίου, δίνοντας μάχη με τις φλόγες στην περιοχή της Σολέας για την κατάσβεση της μεγάλης πυρκαγιάς που μαινόταν ανεξέλεγκτη καίγοντας τα πάντα στο πέρασμά της. Ήταν ο μόνος επιζήσαντας. Οι δύο συνάδελφοι και φίλοι του δυστυχώς δεν τα κατάφεραν, ντύνοντας στα μαύρα ολόκληρη την Κύπρο. Ένα χρόνο μετά ο Γιώργος Σιαμπτάνης μίλησε στο Reporter  για όλα εκείνα που ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσει από την περσινή μαύρη Δευτέρα του κατακλυσμού και εξομολογείται ότι δε θα ήθελε ποτέ ξανά να βρεθεί στο σημείο του δυστυχήματος.

"Γιώρκο μου εννα πεθάνουμεν"

«Ένας χρόνος πέρασε απ’ εκείνο το τραγικό δυστύχημα κι όμως για μένα είναι σαν χθες. Θυμάμαι όλα όσα έγιναν εκείνη τη μέρα… Την πτώση μας στο γκρεμό, τα τελευταία λόγια του αδελφικού μου φίλου Ανδρέα Σοφοκλέους ο οποίος οδηγούσε το πυροσβεστικό… Όλα.  Δευτερόλεπτα πριν πέσουμε στο γκρεμό ο κολλητός μου έκανε να με αγκαλιάσει και μου είπε «Γιώρκο μου εννα πεθάνουμεν». Είχα τις αισθήσεις μου μέχρι τη μεταφορά μου στο νοσοκομείο. Τα έζησα και τα θυμάμαι όλα λεπτό προς λεπτό. Είδα τον κολλητό μου τον Αντρέα να κείτεται δίπλα μου νεκρός. Δεν είχα αντιληφθεί ότι πέθανε. Νόμιζα ότι ήταν τραυματισμένος. Μετά το έμαθα. Κάθε λεπτό όλες οι εικόνες είναι μπροστά μου. Τα βλέπω όλα. Τα θυμάμαι όλα και δεν νομίζω να τα ξεχάσω ποτέ. Ειδικά τη στιγμή της υποχώρησης του χώματος και της πτώσης μας στον γκρεμό».
"Ήμουν τυχερός"

«Ο γιατρός μου είπε ότι ήμουν τυχερός που γλίτωσα από το θάνατο. Έμεινα στο νοσοκομείο ένα μήνα. Είχα ραγίσματα στη λεκάνη, έκανα εγχείρηση στο χέρι μου και προκλήθηκαν προβλήματα και στον αυχένα μου.Αν επηρεαζόταν ο μυελός θα έμενα τετραπληγικός.  Η δουλειά μας είναι επικίνδυνη. Θα μπορούσα να ήμουν και γω νεκρός μετά από εκείνο το δυστύχημα. Είχα Άγιο. Κάθε επάγγελμα έχει τις δυσκολίες του και εγώ δεν μετάνιωσα που διάλεξα αυτό του δασοπυροσβέστη παρά τους κινδύνους που ελλοχεύουν».

"Ήταν παγίδα, δεν αποκλείω παρόμοιο δυστύχημα"

«Εκείνη την ώρα δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε το κακό. Ακόμη κι αν ο χρόνος γυρνούσε πίσω πάλι τις ίδιες κινήσεις θα κάναμε διότι βρισκόμασταν σε μια περιοχή που δεν την γνωρίζαμε, ένα βουνό στο οποίο δεν είχαμε ξαναπάει. Για μας ήταν σαν «παγίδα» αφού μόλις πάτησε εκεί το πυροσβεστικό όχημα βάρους 15 τόνων, επειδή ήταν 'ξένα' τα χώματα, το όχημα ακολούθησε μια ανεξέλεγκτη πορεία καταλήγοντας στο γκρεμό σε βάθος 60 περίπου μέτρων, αφού πρώτα έκανε τούμπες 7-8 φορές. Πώς να ξεχαστούν τέτοιες εικόνες; Το κακό είναι πως αυτό το τραγικό δυστύχημα δυστυχώς δεν αποκλείεται να ξανασυμβεί. Δεν μπορείς να το προβλέψεις αυτό γιατί το χώμα στα βουνά είναι απάτητο και δε μπορείς να ξέρεις πόσο συμπαγές είναι. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, ειδικά για τα οχήματα της πυροσβεστικής που ζυγίζουν πολλούς τόνους. Απεύχομαι να ξανασυμβεί μα δεν το αποκλείω λόγω της κατάστασης που σας εξήγησα. Πολύ πιθανόν να ξανασυμβεί. Θέλει μεγάλη προσοχή».

"Επέστρεψα στη δουλειά"

«Τον Απρίλιο επέστρεψα στη δουλειά μου. Το προηγούμενο διάστημα βρισκόμουν στο σπίτι με άδεια του γιατρού αφού δεν ήμουν σε θέση να εργαστώ. Η συμπεριφορά τόσο των συναδέλφων μου όσο και του κόσμου ήταν άψογη, ειδικά από το Τμήμα Δασών. Από τη μέρα που επέστρεψα στη δουλειά, έτυχε να πάω για την κατάσβεση πυρκαγιών μικρής εκτάσεως.  Σίγουρα δεν είναι και το πιο εύκολο. Έχω κάποια φοβία ειδικά όταν μπαίνω σε πυροσβεστικά οχήματα μεγάλου όγκου και βλέπω τον γκρεμό αλλά προσπαθώ όσο μπορώ να μείνω ανεπηρέαστος επειδή αγαπώ τη δουλειά μου. Έγινα λίγο πιο επιφυλακτικός μετά την παγίδα και τη πτώση μας στον γκρεμό».
 
"Δεν έχω πάει ποτέ ξανά εκεί"

«Μετά το δυστύχημα δεν έχω ξαναπάει στο σημείο όπου πέσαμε στο γκρεμό και ούτε θέλω να πάω. Νομίζω πως θα ήταν πολύ δύσκολο για μένα να βρεθώ ξανά εκεί που έχασαν τη ζωή τους ο Αντρέας και ο Μάριος. Θα αισθανθώ πολύ άσχημα. Αν και μου είπαν να πάω ήμουν αρνητικός. Μου είπαν ότι έβαλαν και σταυρό εκεί. Μακάρι να μην χρειαστεί ποτέ ξανά να μεταβώ στο τραγικό αυτό σημείο. Πήγα μόνο μέχρι τον Άγιο Θεόδωρο όπου κτίστηκε ένα μικρό μνημείο  για τα θύματα και φυτέψαμε και δύο κυπαρίσσια στη μνήμη των αδικοχαμένων συναδέλφων. Αν όμως κληθώ, είναι καθήκον μου να πάω  και θα πάω. Οφείλεις να κάνεις σωστά τη δουλειά σου με όποιο προσωπικό κόστος».
 
"Το κράτος πρέπει να είναι υποστηρικτικό"

«Η πολιτεία θα πρέπει να είναι κοντά σε όλους τους ανθρώπους οι οποίοι δέχονται κάποια αναπάντεχη συμφορά αλλά και τις οικογένειές τους. Χρειάζονται στήριξη οι άνθρωποι αυτοί. Όταν χτύπησα έπρεπε να λάβω κάποια χρήματα από τα εργατικά ατυχήματα. Δεν ήμουν μόνιμος στην Υπηρεσία, είμαι υπάλληλος αορίστου χρόνου. Έμεινα τρεις μήνες απλήρωτος χωρίς πόρους από πουθενά με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσω οικονομικό πρόβλημα. Έλαβα ένα πολύ μικρό ποσό από το κράτος για να καλύψω κάποια ιατρικά έξοδα που είχα αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν αντάξιο όλου αυτού του εφιάλτη που έζησα και που θα με συνοδεύει μια ζωή».

"Ο κόσμος πρέπει να γίνει πιο υπεύθυνος"

«Πρέπει ο κόσμος να συνειδητοποιήσει επιτέλους ότι τα δάση μας είναι ο πνεύμονας της Κύπρου και ότι χωρίς δάσος η Κύπρος θα καταστραφεί. Θα πρέπει όχι μόνο να μην προκαλούμε άσκοπα πυρκαγιές καψαλίζοντας χόρτα αλλά και να ενεργούμε άμεσα, επικοινωνώντας με την Πυροσβεστική στο 112 αν αντιληφθούμε κάποια εστία φωτιάς. Όταν υπάρξει άμεσα επέμβαση, μπορείς πολύ πιο εύκολα θα θέσεις υπό έλεγχο τη φωτιά και να την καθηλώσεις. Όταν η φωτιά πάρει διαστάσεις είναι πολύ πιο δύσκολο το έργο».
 
ΒΙΝΤΕΟ: Δείτε τη συνέντευξη που έδωσε πέρσι στο Reporter o Γιώργος Σιαμπτάνης
 "Είχα άγιο και είμαι ζωντανός. Ο Αντρέας και ο Μάριος είναι ήρωες. Θυμάμαι την κάθε στιγμή"
 
"Το δυστύχημα με άλλαξε"

«Αυτό το δυστύχημα με άλλαξε πολύ ως άνθρωπο. Η διάθεση και η ψυχολογία μου τις περισσότερες μέρες είναι κακή. Έχασα τον κολλητό μου κι έναν αγαπητό συνάδελφο. Όλες αυτές οι εικόνες δεν ξεθωριάζουν. Μου δημιουργούν πόνο, θλίψη, επηρεάζουν την καθημερινότητά μου. Προσπαθώ σιγά σιγά να το ξεπεράσω αλλά χρειάζεται χρόνος. Έχω αφόρητους πονοκεφάλους, το χέρι μου εξακολουθεί να είναι αδύναμο… Δεν έγινα ήρωας όπως τους συναδέλφους μου που πέθαναν αλλά είμαι ευγνώμων που είμαι ζωντανός. Εύχομαι να μη θρηνήσουμε ποτέ ξανά άλλα θύματα».
 
Διαβάστε εδώ τη συνέντευξη της γυναίκας του άτυχου δασοπυροσβέστη Αντρέα Σοφοκλέους στο Reporter«Νέκρωσε το σπίτι μας μετά την πυρκαγιά – Ακόμη δεν πιστεύω πως έφυγε ο Άντρος μου»
 
 
 
 

Δειτε Επισης

Δεν είναι ευχαριστημένος με τα μέτρα για το έγκλημα ο Χαρτσιώτης-«Ευελπιστώ να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα»
Συμπλοκή και μαχαιρώματα μεταξύ Σύρων στη Λευκωσία-Οι ισχυρισμοί των εμπλεκομένων
Βαριά καμπάνα σε 49χρονη που πιάστηκε με δεκάδες κούτες αδασμολόγητων τσιγάρων
Δεκαεννιάχρονος έχασε τον έλεγχο της μοτοσικλέτας του και προσέκρουσε σε πάσσαλο (pics)
Ξάφριζε δωμάτια του ξενοδοχείου που εργαζόταν-Χειροπέδες σε 30χρονο, επιτέθηκε σε αστυνομικούς
Ένορκες δηλώσεις πολιτών για τις €807.000 στον μονάχο-Ολοκληρώθηκαν δύο από τις διερευνώμενες υποθέσεις
Απορρίφθηκε αίτηση Γενικού Εισαγγελέα σε απόφαση απαλλοτρίωσης γης
Τουρίστες βγήκαν για περίπατο και βρήκαν σε σακούλα εκατοντάδες κροτίδες
Έφυγε… κύριος ως επισκέπτης από τις Κεντρικές ο δραπέτης-Έτσι τους πήρε στον ύπνο
Υπόδικος για υπόθεση εισαγωγής μεθαμφεταμίνης ο δραπέτης των Κεντρικών-Ερωτήματα για το πώς ξέφυγε όλων των μελών