Πολιτική ευθιξία, ανάληψη ευθύνης και της… παπαδκιάς τα ξύλα

 Πολιτική ευθιξία, ανάληψη πολιτικής ευθύνης. Δύο φράσεις τόσο συγκεκριμένες, σαφείς και ξεκάθαρες ως προς το περιεχόμενό τους και τι αυτές εξυπακούουν, αλλά που στην πολιτική ζωή της Κύπρου έχουν χάσει προ πολλού την αξία τους, έχουν καταντήσει κλισέ, κενού περιεχομένου και άνευ νοήματος.
Τα πράγματα έχουν κάπως έτσι: Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης, προϋποθέτει την πολιτική ευθιξία, που δεν συνίσταται σε τίποτα περισσότερο από το ψυχικό σθένος κάποιου ν’ αναγνωρίζει τα λάθη του, τη δική του άμεση ή έμμεση συμβολή σε γεγονότα και καταστάσεις που αποδείχθηκαν επιζήμια. Και αφού τ’ αναγνωρίσει, να λαμβάνει τις αποφάσεις εκείνες μέσα από τις οποίες ν’ αποδεικνύει εμπράκτως την αναγνώριση τους και να «πληρώνει» το επιβαλλόμενο από τον ίδιο στον εαυτό του τίμημα.
Ηθικό τίμημα, ανάληψη πολιτικής ευθύνης, παραιτούμενος όπως τουλάχιστον είθισται να συμβαίνει στις κανονικές χώρες, από τη θέση ή το όποιο αξίωμα κατέχει.
Βρισκόμαστε όμως και μιλάμε για την Κύπρο. Για ένα κράτος, όπου σε ό,τι αφορά τα ήθη και τα έθιμα στο δημόσιο βίο, ούτως ή άλλως δεν δικαιούμαστε να αυτοπροσδιοριζόμαστε σαν χώρα κανονική.
Η πολιτική ευθιξία ή η ανάληψη πολιτικής ευθύνης αποτελούν στον τόπο μας έννοιες πολύ πιο πέρα από εμάς, δεν είναι ούτε καν ως υπόνοια, συστατικό των πραγματικοτήτων που διέπουν το πολιτικοκοινωνικό μας γίγνεσθαι. Μετρημένοι ίσως στα δάκτυλα του ενός χεριού είναι όσοι έχοντες πολιτειακό αξίωμα στο νησί μας παραιτήθηκαν κατά καιρούς, αναλαμβάνοντας εμπράκτως πολιτική ευθύνη. Είτε για σκάνδαλα είτε για τραγωδίες είτε, είτε, είτε…
Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή τα τραγελαφικά γεγονότα στην Αστυνομία, ζητείται από κόμματα της αντιπολίτευσης η παραίτηση του Υπουργού Δικαιοσύνης, η από μέρους του Ιωνά Νικολάου ανάληψη της πολιτικής ευθύνης που του αναλογεί για το μπάχαλο στη διερεύνηση του τετραπλού φονικού της Αγίας Νάπας.
Διαφωνούμε κάθετα με αυτή την προσέγγιση. Γιατί να παραιτηθεί ο Ιωνάς Νικολάου; Ποιοι άλλοι παραιτήθηκαν για να παραιτηθεί και αυτός; Ποιος Υπουργός και ποιας Κυβέρνησης, πλην μεμονωμένων εξαιρέσεων, παραιτήθηκε ποτέ;
Από πότε είναι «υποχρεωμένος» ένας Υπουργός ή οποιοσδήποτε άλλος πολιτειακός αξιωματούχος στην Κύπρο να επιδεικνύει πολιτική ευθιξία και ν’ αναλαμβάνει πολιτική ευθύνη για οτιδήποτε;  
Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας και ας μην εμπαίζουν τη νοημοσύνη μας όλοι όσοι αποτελούν το πολιτικό σύστημα-κατεστημένο της χώρας μας. Αυτοί που σήμερα ζητούν την παραίτηση Ιωνά, είναι οι ίδιοι που πριν από μερικά χρόνια υπερασπίζονταν μετά μανίας εκείνους των οποίων ο σημερινός Υπουργός ζητούσε επιτακτικά την παραίτηση. Και είναι οι ίδιοι που αύριο-μεθαύριο, θα υπερασπίζονται κάποιους, των οποίων πάλι ο Ιωνάς Νικολάου, και ο κάθε Ιωνάς Νικολάου, θα ζητά την παραίτηση.
Ένας φαύλος-κύκλος από τον οποίο δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ, γιατί πολύ απλά τα επιχειρήματα της «πολιτικής ευθιξίας» και της «ανάληψης πολιτικής ευθύνης», τα έχουν πρόχειρα σαν όπλα στη φαρέτρα τους να τ’ ανασύρουν όλα τα κόμματα κατά το δοκούν. Μόνο όμως όταν αφορούν τους άλλους, ποτέ τους δικούς τους.
Μέγιστη υποκρισία και επιλεκτική ευαισθησία ένθεν και ένθεν, σε ένα θέατρο του παραλόγου με ίδιους πρωταγωνιστές σε εναλλασσόμενους ρόλους. Όσοι σήμερα ωρύονται και ζητούν την κεφαλή του Ιωνά Νικολάου επί πίνακι, κάνουν απλώς το «καθήκον» τους, όπως ακριβώς το έκανε στο παρελθόν ο νυν Υπουργός Δικαιοσύνης, όπως θα το κάνουν στο μέλλον κάποιοι άλλοι.
Σε μια παράσταση που μοιάζει με τροχό που γυρίζει και στην οποία βρίσκει απόλυτη αποτύπωση αυτό που σίγουρα θα έλεγαν στην προκειμένη περίπτωση απευθυνόμενοι στον Ιωνά Νικολάου κάποιοι παλαιότεροι από εμάς, αφουγκραζόμενοι τη δυσφορία του για το γεγονός ότι ζητείται η παραίτησή του φορτικά. Πως προφανώς…«τωρά, εν της παπαδκιάς τα ξύλα Υπουργέ»!  
 
 

Δειτε Επισης

Αναστολή Ποινής Φυλάκισης
Γιατί είναι τόσο δύσκολο για τον κόσμο να το πιστέψει;
Ανθρωπιστική βοήθεια και Ευρωπαϊκή Ένωση
Έξι συνέργειες του Δήμου Λευκωσίας με τα Πανεπιστήμια
Η αναστολή φυλάκισης ισοβίτη, η απαλλαγή καταδικασθέντα για τα 640kg MDMA και ο 82χρονος παππούς
Είναι αδήριτη ανάγκη η νεολαία να εμπλακεί ενεργά στα κοινά
Γυναίκες της Κύπρου, οι αφανείς ηρωίδες
Τα ψέματα τελείωσαν.... Η καταστροφή μας = η πείνα σας!
Σεβασμός στη διαφορετικότητα: Υλοποίηση πολιτικών και δράσεων με στόχο τη μετάβαση στο σύγχρονο και συμπεριληπτικό σχολείο
Η ακατανόητη έλλειψη σεβασμού στον πόνο και τι πλήρωσε ο φορολογούμενος πολίτης...