Ο Ιωνάς, ο Αρχηγός και μια Αστυνομία σε αποσύνθεση

 Οι εξελίξεις και τα γεγονότα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες εβδομάδες σε ό,τι αφορά τη διερεύνηση της υπόθεσης του τετραπλού φονικού της Αγίας Νάπας είναι κωμικοτραγικά. 
 
Τα νέα στοιχεία που σχεδόν καθημερινά αποκαλύπτονται, έρχονται σαν χιονοστιβάδα να συνθέσουν και να ενισχύσουν την εικόνα μιας Πολιτείας που δείχνει να βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση, την εικόνα ενός κράτους, οι Αρχές Ασφαλείας του οποίου τελούν υπό παντελή σύγχυση και αδυνατούν ή δεν θέλουν να εκπληρώσουν την αποστολή με την οποία είναι εντεταλμένες.  
 
Μέρα με τη μέρα, καθίσταται αποδεδειγμένα ξεκάθαρο πως ζούμε σε μια Πολιτεία, η οποία αποδεικνύεται διαχρονικά ανήμπορη να παρέχει στους πολίτες της ένα έστω και στοιχειώδους μορφής δίχτυ ασφαλείας από τα εγκληματικά στοιχεία που ανενόχλητα και ανεξέλεγκτα δρουν ανάμεσά μας.
 
Ζούμε σε μια Πολιτεία στην οποία ο υπόκοσμος και άνθρωποι της νύχτας κάνουν κουμάντο, σε μια Πολιτεία όπου τα εγκληματικά στοιχεία, αποθρασυνόμενα όχι απλώς από την ανικανότητα του αρμόδιων Αρχών του κράτους να τα αντιμετωπίσουν, αλλά πολύ περισσότερο από τις «πλάτες» οι οποίες τους δείχνουν και τους ανοίγουν διάπλατα το δρόμο, κάνουν παιχνίδι και ορίζουν τους κανόνες. Αυτό είναι το πιο ανησυχητικό, αυτό είναι το τραγικότερο της όλης υπόθεσης. 
Ότι δεν μιλάμε απλώς για ανικανότητα των αρμόδιων Αρχών-και στην προκειμένη περίπτωση της Αστυνομίας- να πατάξουν το έγκλημα και όλους όσοι το υπηρετούν στη ρίζα του, αλλά, κατά παραδοχή του ίδιου του Αρχηγού και του αρμόδιου Υπουργού, κάποιοι στις τάξεις της Δύναμης το καλύπτουν και το υποθάλπουν. Ακούμε εδώ και χρόνια ολόκληρα για σήψη και διαφθορά στην Αστυνομία, έχουμε μπουχτίσει από βαρύγδουπες δηλώσεις και εξαγγελίες περί αποφασιστικότητας πάταξης του φαινομένου από τους εκάστοτε κυβερνώντες. Κούφια λόγια, επιταγές χωρίς αντίκρισμα…
 
Τα ερωτήματα είναι απλά και ξεκάθαρα: Τίποτα δεν έγινε μέχρι σήμερα γιατί δεν μπορούν ή γιατί δεν θέλουν; Αν η Αστυνομία, η ηγεσία και ο πολιτικός της προϊστάμενος, δεν είναι σε θέση ν’ αποβάλουν από τις τάξεις της ίδιας  της Δύναμης τα σάπια μήλα, πώς περιμένουν από τους πολίτες να πειστούν ότι είναι ασφαλείς. Πώς η Αστυνομία περιμένει από τους πολίτες να την περιβάλουν με εμπιστοσύνη και να τη βοηθήσουν στο έργο της, πώς περιμένει από τους πολίτες να πάψουν να την αντιμετωπίζουν με καχυποψία και αρνητισμό; Όταν η ίδια η Αστυνομία εμφανίζεται ανίκανη να προστατέψει τον εαυτό της, είναι στ’ αλήθεια δυνατό να αναμένει από τους πολίτες να πιστέψουν ότι μπορεί να προστατεύσει εκείνους;
 
«Μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Αστυνομία φέρει το πολιτικοκοινωνικό κατεστημένο της χώρας. Όλοι γνωρίζουμε ότι για δεκαετίες ολόκληρες οι προσλήψεις, οι μεταθέσεις και οι προαγωγές δεν γίνονταν με αξιοκρατικά κριτήρια… Τώρα θερίζουμε ό,τι έσπειραν κάποιοι τα προηγούμενα χρόνια», δήλωσε με αφορμή τα τελευταία γεγονότα ο Αρχηγός Αστυνομίας, Ζαχαρίας Χρυσοστόμου. Έχει εν μέρει δίκαιο. Όμως, το ν’ αποποιείται των δικών του ευθυνών ως ο προϊστάμενος της Δύναμης, είναι τουλάχιστον άστοχο.
 
Το να λέμε πως «θερίζουμε ό,τι έσπειραν κάποιοι τα προηγούμενα χρόνια», είναι η εύκολη λύση, που φανερώνει όμως παραδοχή αδυναμίας για αντιμετώπιση και καταπολέμηση των κακώς εχόντων στην Αστυνομία από τον ίδιο τον Αρχηγό της. Έστω και αν μια τέτοια δήλωση γίνεται υπό την επίκληση σειράς ενεργειών που έγιναν προς αντιμετώπιση της κατάστασης, έστω και αν ο Αρχηγός δηλώνει πεισμωμένος να πραγματοποιήσει τις τομές που χρειάζονται, ώστε να επικρατήσει στην Αστυνομία η χρηστή διοίκηση, η αξιοκρατία και η ακεραιότητα.
 
Αλήθεια, ποιο είναι το πολιτικοκοινωνικό κατεστημένο της χώρας που φέρει μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Αστυνομία; Γιατί δεν το κατονομάζει ο Αρχηγός; Τι, ποιους και γιατί φοβάται να μιλήσει με ονόματα ο Ζαχαρίας Χρυσοστόμου;
 
Είναι όμως και οι ευθύνες του νυν πολιτικού προϊστάμενου της Δύναμης Ιωνά Νικολάου, που με όσες καλές προθέσεις και να θέλει να τον πιστώσει κανείς, αναντίλεκτο γεγονός δεν παύει ν’ αποτελεί ότι περίπου τρεισήμισι χρόνια έπειτα από την ανάληψη των καθηκόντων του, απέτυχε και αυτός παταγωδώς να κερδίσει το στοίχημα της πάταξης της σήψης και της διαφθοράς στην Αστυνομία. Ωστόσο, η πολιτική ευθιξία και η ανάληψη πολιτικής ευθύνης, είναι στη χώρα μας έννοιες τόσο υποκειμενικές και ταλαιπωρημένες, σε σημείο που θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως θα ήταν ενδεχομένως και άδικο να ζητείται επιτακτικά η παραίτηση του Ιωνά Νικολάου, ακόμη και αν έχει απόλυτο δίκαιο το ΑΚΕΛ, όταν υπενθυμίζει με νόημα πως ο σημερινός Υπουργός Δικαιοσύνης, ευρισκόμενος στην αντιπολίτευση, αφειδώλευτα και με την παραμικρή ευκαιρία ζητούσε για προκατόχους του…
 
Ο Αμερικανός φιλόσοφος Ralph Waldo Emerson, είχε πει κάποτε πως «πριν αποκτήσουμε εξουσία, πρέπει να αποκτήσουμε σοφία για να τη διαχειριστούμε καλά».
 
Είναι προφανές πως ο Ιωνάς Νικολάου εμπίπτει στην κατηγορία των πολιτικών εκείνων, που αποκτώντας την εξουσία πέφτουν έξω στους υπολογισμούς τους όσον αφορά τη σοφία τους να τη διαχειριστούν. Με αποτέλεσμα να βρίσκονται συχνά-πυκνά εκτεθειμένοι. Και μέσα από την υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων τους, ν’ αυτό-ταμπελώνονται στο τέλος της ημέρας, δικαίως ή αδίκως, ως αποτυχημένοι.   
 
 
 
 
 

Δειτε Επισης

Υποχρεωτική Νοσηλεία Ουσιοεξαρτημένων
Το τουριστικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της Νότιας Λευκωσίας
Αδικήματα με ποινή Δια Βίου Φυλάκιση
Ο Τραπεζικός Αποκλεισμός στον Αστρομερίτη: Μια πρόκληση για την κοινωνική συνοχή και την οικονομική ανάπτυξη
Αναστολή Ποινής Φυλάκισης
Γιατί είναι τόσο δύσκολο για τον κόσμο να το πιστέψει;
Ανθρωπιστική βοήθεια και Ευρωπαϊκή Ένωση
Έξι συνέργειες του Δήμου Λευκωσίας με τα Πανεπιστήμια
Η αναστολή φυλάκισης ισοβίτη, η απαλλαγή καταδικασθέντα για τα 640kg MDMA και ο 82χρονος παππούς
Είναι αδήριτη ανάγκη η νεολαία να εμπλακεί ενεργά στα κοινά