Σύσταση Υφυπουργείου Υπαίθρου τώρα

09:30 - 14 Ιουνίου 2016

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο μακροχρόνιος ΜΑΡΑΣΜΟΣ και κατ’ επέκταση, η ανεπαίσθητη ΑΛΩΣΗ και ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ της Ελληνικής Κυπριακής Υπαίθρου που θα ακολουθήσουν, μπορούν να αναστηθούν μονο με την άμεση θέσπιση, σύσταση και στιβαρή Ηγεσία ενός Υφυπουργειου Υπαίθρου, στο πρότυπο των Ελλαδικών Υπουργείων “Μακεδονίας – Θράκης” και “Αιγαίου“.

Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ
Στο συμπέρασμα αυτο κατέληξα, ευθύς μετά τις πρώτες επαφές μου με τις Κοινότητες της Λεμεσού, στη διάρκεια των προεκλογικών μου δραστηριοτήτων.
Έκτοτε, επεξεργάσθηκα με επιμέλεια την ιδέα αυτή και τελικά την υιοθέτησα και την ενέταξα ως ένα σημαντικό Κεφάλαιο του Πολιτικού μου Προγράμματος.
Η ιδέα για σύσταση Υφυπουργείου Υπαίθρου, ήταν απόρροια και των ευρύτερων Μελετών μου για το μακρόπνοο Πρόγραμμά μου
« ΛΕΜΕΣΟΣ – ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ και της ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ».

Οι επιμέρους εκτιμήσεις μου για την πόλη και της προς Βορρά επέκτασή της, μέχρι το παρθένο ορεινό συγκρότημα του Κακομάλλη, με οδήγησαν στη διαπίστωση ότι η ανάπτυξη της Πόλης αποτελεί αναπόσπαστη προοπτική με την ταυτόχρονη και ισόρροπη ανάπτυξη της Υπαίθρου. Διαφορετικά ο άναρχος εγκλωβισμός όλων των αναπτυξιακών Σχεδίων στα όρια της σημερινής Πόλης, όχι μόνο θα επιδείνωνε τη γενική εικόνα της ίδιας της Πόλης, αλλά θα αποτελούσε και ταφόπλακα στη θνίσκουσα Ύπαιθρο.
Με βάση αυτές της διαπιστώσεις προχώρησα στη δημοσιοποίηση της πρότασης μου, επωφελούμενη των Περιφερειακών Συγκεντρώσεων ενώπιον του Προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού και όλων των υποψηφίων και τέλος ενώπιον και του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η Πρόταση μου έτυχε πολύ ευμενούς και καθολικής αποδοχής , ακόμη και από άλλους πολιτικους χωρους.

Ο ΜΑΡΑΣΜΟΣ
Χωρίς να καταφύγω σε Ιστορική ή όποια άλλη Βιβλιογραφία, μπορώ να υποθέσω ότι ο μαρασμός της Υπαίθρου κατέστη συνώνυμος με το φαινόμενο της Αστυφιλίας.
Φαινόμενο που πήρε μορφή πλημμυρίδας μετά την Απελευθέρωση από το Μεσαιωνικό Αποικιακό καθεστώς και τη δημιουργία Ανεξάρτητου Κράτους.
Οι περήφανοι, βασανισμένοι Γεωργοί και Κτηνοτρόφοι, οι στυλοβάτες του έπους της ΕΟΚΑ, κατηφόριζαν και συνέρρεαν στις Πόλεις. Παράταγαν τα άροτρα με τα βόδια, τα δρεπάνια και τα μαγγανοπήγαδα, κλείναν τις μάνδρες, για να γινουν βιομηχανικοί εργάτες και γκαρσόνια. Αρκεί που θα αποκτούσαν τα παιδιά τους πρόσβαση στα Γυμνάσια, και οι ίδιοι στους Γιατρούς, τα Νοσοκομεία και τα Φάρμακα, σε σύγχρονες κατοικίες, ωράρια εργάσιας ανθρώπινα, σε ευκαιρίες απασχόλησης και αμοιβής, σε Πιστωτικά Ιδρύματα αντί σε τοκογλυφους, στην προστασία του Νόμου και όχι σε πλιατσικολόγους, στη Δικαιοσύνη και όχι στο Εθιμικό Δίκαιο, σε κανόνες Εμπορίου και όχι σε ανήθικους μεσάζοντες σε αυτοκίνητο και όχι στο κάρο και το υποζύγιο και, συνολικά, σ΄αυτό που αργότερα το είπανε «ποιότητα ζωης».
Η καταστροφή του 1974 επιδείνωσε την κατάσταση, σε τραγικά επίπεδα. Το «οικονομικό θαύμα» που ακολούθησε, όχι μόνο δεν ανέκοψε τον «μαρασμό» της υπαίθρου αλλά τον ολοκλήρωσε.

Το ανθρώπινο δυναμικό, καταρτισμένο πλέον και εξειδικευμένο, ήταν αναγκαίο για τη στελέχωση και επάνδρωση των ντόπιων και φιλοξενούμενων επιχειρήσεων που, όλες εδρεύουν στις Αστικές περιοχές. Η έκρηξη του Τουρισμού και η ένταξη μας στην Ευρωπϊκή Ένωση έφεραν τις πάρα πολλές χιλιάδες των ξένων, αφού προηγουμένως είχαν απομυζήσει όλη την ικμάδα της Υπαίθρου. Ευτυχώς, τα χωριά μας απέκτησαν Συνδέσμους ΑΠΟΔΗΜΩΝ που καθε Σαββατοκύριακο ανηφορίζουν στις «Πατρογονικές Εστίες», εκκλησίαζονται με κατάνυξη στους Ναούς των Προγόνων τους, συναντούν τους αγαπημένους συγγενείς τους, συντηρούν και εξωραϊζουν το «Πατρικό» τους σπίτι, ανάβουν τα καντήλια στα κοιμητήρια και το βράδυ επιστρέφουν «ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ» στην πόλη.

Φυσικά υπάρχουν και σε αυτό το ζήτημα, οι φωτεινές εξαιρέσεις κοινοτήτων, που σφύζουν από ζωή. Σε απόλυτους αριθμούς κατοίκων δεν προσεγγίζουν, βέβαια, τους παλαιούς, αλλά αποτελούν αυτοτελείς, ίσως και αυτάρκεις κοινωνίες. Κύρια και κοινά χαρακτηριστικά – προϋποθέσεις, είναι το σύγχρονο οδικό δίκτυό τους, η εγγύτητά τους προς Αστικό Κέντρο, η ύπαρξη και αποδοτική λειτουργία οικονομικών παραγωγικών Μονάδων, ικανοποιητικές υποδομές και εύρυθμες κοινωνικές υπηρεσίες.

Η ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ – ΑΝΟΡΘΩΣΗ

Ένα Υφυπουργείο Υπαίθρου θα έχει ως κύρια απόστολή του να σχεδιάζει και να υλοποιεί Προγράμματα, με χειροπιαστά κίνητρα, που θα ελκύουν τη δημιουργία και εγκατάσταση πρωτογενών ή Μεταποιητικών παραγωγικών Μονάδων, σε οργανωμένες Βιοτεχνικές Περιοχές, που θα παρέχουν τα εχέγγυα και για μόνιμη εγκατάσταση ή επανεγκατάσταση οικογενειών στις Κοινότητες.

Να μην μας διαφεύγει πως κάποιες από τις υφιστάμενες Βιομηχανικές Περιοχές, έχουν, ήδη, κυκλωθεί, σε πολύ μεγάλη περίμετρο, από Οικιστικές Ζώνες, και είναι φυσικό πως σύντομα θα τις πολιορκούν «αγανακτησμένοι πολίτες» με πλακάτ, που θα απαιτουν την απομάκρυνσή τους. Να μελετηθούν, συνεπώς, έγκαιρα οι Λύσεις και τα Μέτρα αποκέντρωσης και διασποράς με όλα τα συνεπακόλουθα προγράμματα για τους εργαζομένους. Το Υφυπουργείο Υπαίθρου θα έχει συμαίνοντα λόγο. Προσωπικά εκτιμώ ότι είναι σχετικά προβλέψιμη η ανάπτυξη που θα ακολουθήσει την ήρεμη αξιοποίηση των υποθαλασσιων κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο σε συνδυασμό με τις γεωπολιτικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.

Πρέπει να αποφευχθεί η Άναρχη Ανάπτυξη. Ειδικά στην πόλη και την επαρχία της Λεμεσού, που, νομοτελειακά, θα εξελιχθεί σε πρωτεύουσα του ευρύτατου αυτού χώρου.

ΘΕΣΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Το προτεινόμενο Υφυπουργείο Υπαίθρου, εκτιμώ πως θα πρέπει να έχει τη δομή ενός Επιτελικού και Συντονιστικού Οργάνου και όχι ενός υδροκέφαλου Υφυπουργείου.

Οι Διευθύνσεις – Υπηρεσίες που, αρμοδίως, χειρίζονται, ως τώρα, τα διάφορα θέματα που αφορούν την Ύπαιθρο θα πρέπει να παραμείνουν εκεί που είναι.
Το νέο Υφυπουργείο, που μπορεί να υπάγεται στον Υπουργό Γεωργίας ή στον Υπουργό Εσωτερικών, θα παρακολουθεί, θα επιταχύνει τη διεκπεραίωση υφιστάμενων προγραμμάτων, θα αναζητά, θα εξερευνά, θα εφευρίσκει καινοτόμες δραστηρίοτητες και χρηματοδοτήσεις, και θα επεξεργάζεται ταχύτατες εφαρμογές.
Σαν χώρα, σίγουρα, διαθέτουμε το αναγκαίο στελεχιακό δυναμικό. Να μας λείπουν οι ξένοι «ειδικοί».
Ευελπιστώ πως με πρωτοβουλία του Δημοκρατικού Συναγερμού προς τον οποίο και παράλληλα την υποβάλλω, η Πρόταση αυτή θα λάβει σάρκα και οστά, επωφελεία της Πατρίδας σαν σύνολο. Για να μη δούμε τα «χωρκά» μας να αλλοτριώνονται σε ησυχαστήρια Ευρωπαίων, ή σε άθλια καταφύγια εποίκων και πάσης φύσεως Ισλαμιστών «προσφύγων». Η αποτροπή τέτοιων τραγωδιών αποτελεί την εθνική διάσταση της Αποστολής του Υφυπουργείου Υπαίθρου.

Η Δρ Ελένη Σταύρου
είναι Βουλευτής του
ΔΗΣΥ, στη Λεμεσό

Σύσταση Υφυπουργείου Υπαίθρου τώρα

Ροη Ειδησεων

Διαμέρισμα δύο υπνοδ. στη Λεμεσό

Δυο εφαπτόμενες κατοικίες στην Αγία Φύλαξη

Διαμέρισμα δύο υπνοδ. στα Περβόλια

Ημιτελής οικιστική ανάπτυξη στην Ορόκλινη

Δειτε Επισης