Τα δήθεν... κότσια του Ακιντζί και η ακαταλαβίστικη προσπάθεια εξευμενισμού του

Και ξαφνικά, ο Μουσταφά Ακιντζί αποφάσισε να κάνει την… επανάστασή του, διαχωρίζοντας τη θέση του από την απόφαση της Άγκυρας για εισβολή στη Συρία και παραπέμποντας με τα συμφραζόμενά του- κάνοντας τον σχετικό παραλληλισμό- στην τουρκική εισβολή του 1974 στην Κύπρο.
 
Η εν λόγω... έμπνευση του Τουρκοκύπριου ηγέτη μέσω ανάρτησής του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, προκάλεσε την οργίλη αντίδραση του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος έσπευσε γεμάτος θυμό να δηλώσει πως ο Ακιντζί ξεπέρασε τα όρια και να προαναγγείλει, συνάμα, το πολιτικό τέλος του κατοχικού ηγέτη, καλώντας τους Τουρκοκύπριους να του δώσουν…το μάθημα που χρειάζεται.
 
Και κάπως έτσι, άρχισε αμέσως μια νέα προσπάθεια «ηρωοποίησης» του Μουσταφά Ακιντζί από τους θαυμαστές του ανάμεσα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, μια νέα προσπάθεια αποενοχοποίησης και απαλλαγής του από τις δεδομένες και αποδεδειγμένες ευθύνες που τον βαραίνουν για το γεγονός ότι παραμένει άλυτο το Κυπριακό, για το γεγονός ότι εξ’ υπαιτιότητας της τουρκικής και τουρκοκυπριακής πλευράς δεν επαναρχίζουν οι διαπραγματεύσεις.

Με τραγικότερο απ’ όλα να είναι πως όσοι στην ε/κ κοινότητα για μια ακόμη φορά σπεύδουν να ηρωοποιήσουν και να εξευμενίσουν τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, να είναι πασιφανές πως το κάνουν στο πλαίσιο της γνωστής πλέον- ακαταλαβίστικης- τάσης για ενοχοποίηση της δικής μας πλευράς αναφορικά με τη μη λύση του Κυπριακού και τη μη επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Μια τάση, που μόνο από αυτούς που εκδηλώνεται μπορεί, αν μπορεί, να εξηγηθεί ως προς τα ελατήρια, τους στόχους, τις επιδιώξεις και τον τρόπο με τον οποίο πιστεύουν ότι έτσι εξυπηρετούν την προσπάθεια για λύση…

Επί της ουσίας, ασφαλώς και είναι προς τιμήν του Τουρκοκύπριου ηγέτη, ασφαλώς και δεν μπορεί να μην του πιστωθεί, ο δημόσιος διαχωρισμός της θέσης του από την Τουρκία σ’ ένα τόσο ζωτικής για τα συμφέροντα της Άγκυρας ζήτημα… Πρόκειται για μια ενέργεια εξάλλου, που μάλλον και ο ίδιος όταν την έκανε, γνώριζε πως θα τον έφερνε αντιμέτωπο με τα νεύρα του μονίμως εκνευρισμένου Ερντογάν, ότι ενδεχομένως θα εξελισσόταν σε πράξη ιδανικής πολιτικής αυτοχειρίας.    
 
Η προσπάθεια για απόλυτο εξευμενισμό του Μουσταφά Ακιντζί όμως, επειδή «τόλμησε» να διαφοροποιηθεί στο θέμα της Συρίας από τον Ερντογάν, επειδή «τόλμησε» να πει ότι το 1974 στην Κύπρο έγινε πόλεμος, σε τίποτα απολύτως δεν εξυπηρετεί και ουδόλως αντικατοπτρίζεται στο βίο και τη πολιτεία του όσον αφορά τη στάση του στο Κυπριακό.
 
Πολύ περισσότερο, ουδόλως τα πιο πάνω επιβεβαιώνουν αυτούς που θέλουν να εθελοτυφλούν πως ο Ακιντζί, όπως και κάθε Τ/κ ηγέτης, δεν αποτελεί, είτε το θέλουμε είτε όχι, καλώς ή κακώς, πιόνι της Άγκυρας.  
 
Δυστυχώς, αυτό ακριβώς είναι ο Μουσταφά Ακιντζί, και δεν το λέμε αυθαίρετα εμείς, το αποδεικνύουν τα λόγια, οι πράξεις, η στάση του. Με πιο πρόσφατο παράδειγμα, άλλωστε, την υπαναχώρησή του από την κατάληξη στους όρους αναφοράς μετά από παρέμβαση της Άγκυρας, λίγο μόλις πριν ανακοινωθεί η σχετική συμφωνία, τον περασμένο Σεπτέμβριο.
 
Για να μας πείσει λοιπόν ο Ακιντζί ότι δεν είναι πιόνι της Άγκυρας, για να μας πείσει ότι πραγματικά επιδιώκει την ειρήνη και δεν θέλει πολέμους, ας βγει με τον ίδιο τρόπο δημόσια, όπως έπραξε για τη Συρία, να διαχωρίσει τη θέση του από την τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ, ας βγει να πει ξεκάθαρα στον Ερντογάν πως δεν χρειάζονται εγγυήσεις και τουρκικά στρατεύματα στην Κύπρο, ας στείλει το ίδιο αποφασιστικά το μήνυμα στον Ερντογάν να πάρει πίσω τους έποικους στην Τουρκία, ας του δώσει το ίδιο ξεκάθαρα το μήνυμα πως η λύση που αναζητείται για την Κύπρο δεν είναι για διασφάλιση και νομιμοποίηση της τουρκικής παρουσίας και ελέγχου του νησιού από την Άγκυρα, αλλά για την ειρηνική συμβίωση όλων των νόμιμων κατοίκων του.     
 
Μόνο τότε θα έχει κάνει την πραγματική επανάστασή του ο Ακιντζί, μόνο τότε θα έχει ξεπεράσει τα όρια, μόνο τότε θα έχει αποδείξει πως έχει…κότσια, πως δεν αποτελεί πιόνι της Τουρκίας. Εκτός βέβαια αν οι πιο πάνω τουρκικές θέσεις, όπως και πολλές άλλες, αποτελούν και δικές του, οπόταν τα πράγματα γίνονται σαφώς πιο ξεκάθαρα, αλλά και απογοητευτικά ταυτόχρονα.

Απογοητευτικά, όχι μόνο για όσους σπεύδουν ανά πάσα στιγμή να τον εξευμενίσουν και να τον απαλλάξουν από τις ευθύνες του για τη μη λύση του Κυπριακού, αλλά πολύ περισσότερο για όσους ανησυχούν εξίσου για τη δυστοκία επίλυσης του προβλήματος, αρνούμενοι, ωστόσο, να εθελοτυφλούν και προτιμώντας να βλέπουν την αλήθεια και την πραγματικότητα κατάματα όσον αφορά τη συμβολή, τη μη συμβολή κατ' ακρίβεια, του Τουρκοκύπριου ηγέτη στις προσπάθειες επανέναρξης των συνομιλιών και λύσης του Κυπριακού.    
 
Υ.Γ: Ο Μουσταφά Ακιντζί, προέβη σήμερα σε διευκρινιστική δήλωση, λέγοντας πως οι δηλώσεις του σχετικά με την επίθεση της Τουρκίας στη Συρία έχουν παρεξηγηθεί και δίνοντας εξηγήσεις για το τι ακριβώς εννοούσε.

Και γι’ αυτό μάλλον επιστράτευσε όλα τα…κότσια που διαθέτει!