Είτε σας αρέσει είτε όχι, η αμέλεια μπορεί να είναι και έγκλημα... κι αυτό ισχύει για όλους!

Ήμουν πάντα από εκείνη την μερίδα των πολιτών που υπερασπίζονται το δικαίωμα του κρατικού γιατρού να εργοδοτείται και να λειτουργεί υπό ανθρώπινες συνθήκες εργασίας όπως αξίζει σε κάθε εργαζόμενο, γιατί αυτό είναι το σωστό και γιατί εκ των πραγμάτων, η καλή απόδοση ενός γιατρού μεθαύριο μπορεί να σώσει και τη δική μου ζωή.

Χωρίς να έχω αναιρέσει την άποψή μου αυτή, εντούτοις  πιστεύω πως κάποιοι σκοπίμως θέλουν να μπερδέψουν τα κουκιά με τα φασόλια.
 
Και εξηγώ...

Η κατάσταση των δημόσιων νοσηλευτηρίων είναι γνωστή εδώ και χρόνια και όλοι παραδέχονται πως η αυτονόμησή τους μέσω της εφαρμογής του ΓΕΣΥ είναι εκείνη που θα δώσει τις λύσεις στα περισσότερα από τα προβλήματα που παρουσιάζονται σήμερα και με τα οποία αδίκως -πράγματι- έρχονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι στον τομέα της δημόσιας υγείας, από τον ιατρό μέχρι την καθαρίστρια.

Ωστόσο οι αδυναμίες και τα κενά είναι ένα, και η έρευνα που εκ του νόμου επιβάλλεται να γίνει εφόσον χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή και μάλιστα ενός 10χρονου παδιού, είναι άλλο.

Αδυνατώ πραγματικά να καταλάβω τη λογική μερικών ιατρών –γιατί υπήρξαν και κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις από Πάφο- απέναντι στη νενομισμένη διαδικασία, αυτή δηλαδή που προνοείται για κάθε περίπτωση απώλειας μιας ανθρώπινης ζωής. Επέλεξαν να κατέλθουν σε στάση εργασίας χειροτερεύοντας κι άλλο τα πράγματα στα νοσοκομεία, διαμαρτυρόμενοι για διαπόμπευση, για επιεικώς απαράδεκτες ενέργειες εναντίον των συναδέλφων τους που συνελήφθησαν, και για πρακτικές που, όπως λένε, τους εξαναγκάζουν σε αμυντική ιατρική.

Αν εννοούν διαπόμπευση τη σύλληψη δύο γιατρών και τη διενέργεια ανάκρισης για το θάνατο ενός παιδιού που πήγε χτυπημένο στις Πρώτες Βοήθειες και πέθανε λίγο αργότερα, έχω να πω πως σε κάθε συντεταγμένη και ευνομούμενη πολιτεία η οποία λειτουργεί κάτω από νόμους, το ίδιο ακριβώς θα γινόταν. Δηλαδή τί θα περίμεναν κάποιοι, να διαταχθεί μία πειθαρχική έρευνα και τέλος;

Η αμέλεια είτε μας αρέσει είτε όχι, σε κάποιες περιπτώσεις είναι ποινικά κολάσιμη, και η ανθρωποκτονία είναι μία από αυτές. Μπορεί να αποτελεί υποδεέστερη μορφή καταλογισμού από τον δόλο, αλλά δεν παύει να φέρει και αυτή, το βάρος της παρανομίας. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για γιατρούς ή καλουπτζήδες, ισχύει για όλους! Και στο κάτω-κάτω η αμέλεια δεν είναι κανένα αόριστο μέγεθος ανεπίδεκτο αποδείξεως, είναι και ορισμένο και επιδεκτικό σε ασφαλή απόδειξη.

Εξάλλου, ο Ποινικός Κώδικας δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας κατάλογος πράξεων που το κράτος απαγορεύει στους πολίτες του και όχι ένας κατάλογος πράξεων που το κράτος απαγορεύει σε κάποιους, αλλά επιτρέπει σε κάποιους άλλους. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, κάποιοι θα σκότωναν χωρίς συνέπειες, ενώ κάποιοι άλλοι για το ίδιο έγκλημα θα φυλακίζονταν ισόβια. Αλίμονο αν υπήρχε η δυνατότητα μεμονωμένοι πολίτες ή ομάδες πολιτών να εξαιρούνται από την τσιμπίδα του Νόμου.

Με ποια λογική λοιπόν οι διαμαρτυρίες; Και ακόμη περισσότερο, με ποια λογική να τίθεται θέμα αποποινικοποίησης του ιατρικού επαγγέλματος; Τι θα πει αποποινικοποίηση του ιατρικού επαγγέλματος; Γιατί αν κάποιοι εννοούν να βρίσκονται στο ποινικό απυρόβλητο υπό κάποιας μορφής ασυλία, αυτό είναι τουλάχιστον αστείο...

Τα γεγονότα και οι συνθήκες του τραγικού θανάτου του μικρού Σταύρου, θα εξεταστούν από την αστυνομία και τα δικαστήρια και η καταδική ή η αθώωση των όποιων κατηγορουμένων, θα αναγνωσθεί από τους δικαστές και όχι από τις εφημερίδες ή το Facebook. Το ίδιο όμως ισχύει και στην “αντίπερα όχθη”, και είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να επιμένουν κάποιοι να συνδέουν το πιο πάνω γεγονός με την αδυναμία λειτουργίας του όλου συστήματος. Ακόμη κι αν υπάρχει αυτή η διασύνδεση, με λίγα λόγια ακόμη κι αν ο Σταύρος έπεσε θύμα μιας δυσλειτουργικής δημόσιας υγείας γεμάτης ελλείψεις, αυτό και πάλι θα φανεί από την αστυνομική έρευνα και τη δικαστική διαδικασία, και όχι μέσα από πύρινους συνδικαλιστικούς λόγους, στάσεις εργασίας και επαναστάτες χωρίς αιτία.

Καλή σας μέρα
 
 
 

Δειτε Επισης

Έξι συνέργειες του Δήμου Λευκωσίας με τα Πανεπιστήμια
Η αναστολή φυλάκισης ισοβίτη, η απαλλαγή καταδικασθέντα για τα 640kg MDMA και ο 82χρονος παππούς
Είναι αδήριτη ανάγκη η νεολαία να εμπλακεί ενεργά στα κοινά
Γυναίκες της Κύπρου, οι αφανείς ηρωίδες
Τα ψέματα τελείωσαν.... Η καταστροφή μας = η πείνα σας!
Σεβασμός στη διαφορετικότητα: Υλοποίηση πολιτικών και δράσεων με στόχο τη μετάβαση στο σύγχρονο και συμπεριληπτικό σχολείο
Η ακατανόητη έλλειψη σεβασμού στον πόνο και τι πλήρωσε ο φορολογούμενος πολίτης...
Ο αγροτικός κόσμος
Εάν δεν υπήρχε το ανέλεγκτο του Γενικού Εισαγγελέα, θα βίωνα όλον αυτόν τον μαρτυρικό Γολγοθά για 19 χρόνια;
Υπουργό αλλάξαμε, νοοτροπία όχι