Γιατί μια αγνή πράξη αγάπης εξακολουθεί να διχάζει;

Είναι κάποια περιστατικά, που όταν τα βλέπεις να συμβαίνουν μπροστά σου, το οφείλεις τόσο στον εαυτό σου όσο και στην κοινωνία να μη μένεις αμέτοχος, ειδικά αν ονειρεύεσαι μια κοινωνία με λιγότερη υποκρισία.

Δεν είμαι μητέρα, δεν έχω ακόμη παιδιά και δεν βρέθηκα ποτέ στο δίλημμα του να πρέπει να στερηθώ μια έξοδο επειδή το παιδί μου κάποια στιγμή θα πεινάσει, θα κλάψει και θα’ ταν «ντροπή» να το θηλάσω σε κοινή θέα επειδή θα προσβληθεί η αισθητική μιας μερίδας ανθρώπων…  Ανθρώπων που προφανώς αγνοούν ότι όχι μόνο δεν αποτελεί έγκλημα να θηλάσεις το παιδί σου δημόσια αλλά είναι αναφαίρετο δικαίωμα της κάθε γυναίκας να το πράξει, (ή να μην το πράξει) χωρίς να πρέπει να δικαιολογήσει σε κανέναν τα αυτονόητα.

Όταν λοιπόν χθες, λίγο μετά  τη δημόσια ανάρτηση της Μέλανης Στέλιου να θηλάζει το μωράκι της σε δημόσιους χώρους, παροτρύνοντας κι άλλες γυναίκες να το πράξουν, είδα ότι η ανάρτηση «κατέβηκε»  από το facebook, προβληματίστηκα…  Γιατί; Γιατί να ενοχλεί η εικόνα μιας μητέρας να θηλάζει ένα βρέφος και όχι τόσα άλλα που περνούν καθημερινά από την αρχική μας σελίδα και μας κάνουν να αναρωτιόμαστε  πώς σκέφτονται κάποιοι άνθρωποι… Γιατί κάτι τόσο αγνό και φυσιολογικό να αναγάγεται σε μείζον θέμα  μ’ένα σωρό επικριτές; Τόση υποκρισία πια;

Όχι δεν είναι ντροπή ούτε να θηλάσεις, ούτε να μη θηλάσεις το μωρό σου. Είναι δικαίωμα της κάθε γυναίκας να φροντίσει όπως νιώθει κι όπως ξέρει το μωρό της χωρίς να το απομονώνει σε τουαλέτες για να το θηλάσει. Αυτές οι αγνές, ιερές πράξεις φροντίδας και αγάπης πρέπει να επικροτούνται και όχι να επικρίνονται.

Κάποιες γυναίκες πιστεύουν ότι ο θηλασμός είναι κάτι πολύ προσωπικό και προτιμούν να θηλάζουν στον ιδιωτικό τους χώρο. Κάποιες άλλες είναι υπέρ του δημόσιου θηλασμού κι άλλες προτιμούν ή αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν το μπιμπερό. Ποια είμαι εγώ, ή εσύ ή αυτός που θα τις κρίνουμε; Η κάθε μανούλα είναι διαφορετική. Γιατί πρέπει να κατακρίνουμε τα πάντα;

To τελευταίο 24ωρο διάβασα δεκάδες σχόλια ανθρώπων που θέλησαν να εκφράσουν την άποψή τους για το περιστατικό. Ανάμεσά τους υπήρχε μια μερίδα ανθρώπων που δεν επέκριναν τον δημόσιο θηλασμό αλλά τον τρόπο που αυτός τελείται σε κάποιες περιπτώσεις και την έλλειψη διακριτικότητας. Σε αυτό δεν μπορώ να διαφωνήσω.
 

Μια πρώην θηλάζουσα μαμά έγραψε σ'ενα blog για μαμάδες τη δική της εμπειρία την οποία παραθέτω διότι θεωρώ εύστοχη: "Έχω θηλάσει τα παιδιά μου στη μέση μιας κατάμεστης αίθουσας εστιατορίου, στην παραλία, σε ιατρεία, στην βιβλιοθήκη, στο αεροδρόμιο, στο σούπερ μάρκετ, σε αμέτρητα πάρκινγκ αυτοκινήτων. Κάποια φορά χρειάστηκε να καθίσω και στην άκρη ενός πεζοδρομίου για να θηλάσω το μωρό μου. Σας νιώθω απόλυτα. Και είμαι με το μέρος σας. Πάντα, όμως, κατάφερνα να έχω ένα σεντονάκι, ένα μαντήλι ή έστω να φοράω μία φαρδιά μπλούζα για να καλύπτει την γυμνή θηλή μου, ενώ τα παιδιά μου έτρωγαν. Πραγματικά, είναι τόσο δύσκολο;Κατανοώ απόλυτα τη σημασία του να θεωρείται ο θηλασμός κάτι απόλυτα φυσικό και να διαδοθεί η ευαισθητοποίηση ότι ταΐζουμε τα παιδιά μας. Το οποίο, φυσικά, είναι περισσότερο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο.Θηλάστε τα παιδιά σας στην παιδική χαρά, στο εμπορικό κέντρο, στη μέση της εκκλησίας (το έχω κάνει). Θηλάστε τα μέχρι τα 4, δεν με αφορά (μπράβο σας κιόλας, αν το κάνετε!).Αλλά μη με μισείτε επειδή δεν θέλω να βλέπω τα γυμνά σας στήθη". Αυτή η γυναίκα κατά την ταπεινή μου άποψη δε λέει κάτι παράλογο. 

Δεν ξέρω αν ο Θεός θα με αξιώσει να γίνω μάνα. Το εύχομαι και το ελπίζω. Ανεξάρτητα όμως από το πώς θα επιλέξω εγώ να φροντίσω το μωρό μου, θέλω να ζω σε μια κοινωνία που η έγνοια της δε θα είναι να με κρίνει αν θηλάζω δημοσίως το μωρό μου ή αν του έδωσα μπιμπερό αλλά να με βοηθήσει να το μεγαλώσω σωστά για να μπορεί όταν μεγαλώσει κι αυτό να’ ναι περήφανο γι’ αυτήν και όχι να αισθάνεται ντροπή.
 

Δειτε Επισης

Ο Τραπεζικός Αποκλεισμός στον Αστρομερίτη: Μια πρόκληση για την κοινωνική συνοχή και την οικονομική ανάπτυξη
Αναστολή Ποινής Φυλάκισης
Γιατί είναι τόσο δύσκολο για τον κόσμο να το πιστέψει;
Ανθρωπιστική βοήθεια και Ευρωπαϊκή Ένωση
Έξι συνέργειες του Δήμου Λευκωσίας με τα Πανεπιστήμια
Η αναστολή φυλάκισης ισοβίτη, η απαλλαγή καταδικασθέντα για τα 640kg MDMA και ο 82χρονος παππούς
Είναι αδήριτη ανάγκη η νεολαία να εμπλακεί ενεργά στα κοινά
Γυναίκες της Κύπρου, οι αφανείς ηρωίδες
Τα ψέματα τελείωσαν.... Η καταστροφή μας = η πείνα σας!
Σεβασμός στη διαφορετικότητα: Υλοποίηση πολιτικών και δράσεων με στόχο τη μετάβαση στο σύγχρονο και συμπεριληπτικό σχολείο