Kυπριακό: Μια Διαφορετική Θεώρηση

12:26 - 04 Απριλίου 2017

ΑΠΟΨΕΙΣ
Έχει δυστυχώς διαχρονικά καλλιεργηθεί σε μια μεγάλη μερίδα του Κυπριακού Ελληνισμού, από συγκεκριμένες πολιτικές ηγεσίες, η ψευδαίσθηση ότι το Κυπριακό Πρόβλημα θα λυθεί  εάν Ελλάδα και Ελληνοκύπριοι (Ε/Κ), δια μέσου της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ), χρησιμοποιώντας διάφορα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά ερείσματα (π.χ. Ευρωπαική Ένωση (ΕΕ), υδρογονάνθρακες), αυξήσουμε το κόστος της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων (Τ/Κ) από τη μη-λύση σε τέτοιο βαθμό που να κάνει τη μη-λύση ασύμφορη για αυτούς.
Η σκληρή όμως πολιτική πραγματικότητα είναι κατά την άποψη μου εντελώς διαφορετική. Η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι μπορεί να συνηγορήσουν δυνητικά σε κοινά αποδεκτή λύση μόνο όταν η Ελλάδα και οι ΚΔ μεγιστοποιήσουμε το όφελος που η Τουρκία και οι Τ/Κ θα έχουν από τη λύση του Κυπριακού σε τέτοιο βαθμό που να κάνει τη λύση συμφέρουσα για αυτούς. 
Πιο συγκεκριμένα, είναι ουτοπικό να πιστεύουμε ακόμη ότι θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε την παρουσία της ΚΔ στην ΕΕ για να «πιέσουμε και να υποχρεώσουμε» την Τουρκία και τους Τουρκοκυπρίους να αποδεχτούν την λύση που εμείς θέλουμε. Παρόλο ότι το Κοινοτικό Κεκτημένο θα έχει θετική επίδραση στη λύση, εντούτοις υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της νομικής και θεσμικής δυνατότητας που μας παρέχει η παρουσία μας στην ΕΕ και της πολιτικής πραγματικότητας την οποία δυστυχώς βιώνουμε. Μία πραγματικότητα η οποία συνίσταται στο γεγονός παρ’ όλες τις μεγάλες και πολύ-επίπεδες διαφορές που η ΕΕ έχει με την Τουρκία, εντούτοις, λόγω μεγάλων πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων που απορρέουν από τον γεωστρατηγικό ρόλο της Τουρκίας, τα κράτη μέλη της ΕΕ αδυνατούν στο προβλεπτό τουλάχιστον μέλλον είτε να διακόψουν τις σχέσεις τους με την Άγκυρα είτε να επιβάλουν στην Τουρκία τις θέσεις της ΚΔ.  

Ούτε πιστεύω ότι η ΚΔ έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τα περιφερειακά διαπλεκόμενα συμφέροντα που δημιουργούνται ένεκα της πιθανής παρουσίας πολύ μεγάλων ποσοτήτων υδρογονανθράκων στην Κυπριακή ΑΟΖ ως μοχλό πίεσης προς τους Τουρκοκύπριους και την Τουρκία ούτως ώστε αυτοί να υποχωρήσουν από τις διαχρονικές θέσεις τους στο Κυπριακό. Τόσο τα συμφέροντα του Ισραήλ, ως ο πιο ισχυρός παίκτης της περιοχής μας μετά την Τουρκία, όσο και τα συμφέροντα των διεθνών εταιριών κολοσσών οι οποίες εμπλέκονται στην ανεύρεση και εξόρυξη υδρογονανθράκων φαίνεται να συγκλίνουν σε μια συνεργασία παρά σε μια αντιπαράθεση με την Τουρκία. Το μεν Ισραήλ φαίνεται (σύμφωνα και με τελευταίες δηλώσεις κρατικών του αξιωματούχων) να προκρίνει ως πρώτη λύση (και ανεξαρτήτως λύσης του Κυπριακού) τη δημιουργία αγωγού φυσικού αερίου από το Ισραήλ προς την Τουρκία. Οι δε εταιρείες κολοσσοί-οι οποίες ειρήσθω εν παρόδω έχουν και τον πρώτο λόγο όσον αφορά τον τρόπο εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στην Κυπριακή ΑΟΖ- θέλουν καλές σχέσεις και συνεργασία με την Τουρκία ούτως ώστε να μπορούν να διοχετεύσουν μελλοντικά στη χώρα αυτή το φυσικό αέριο που θα ανακαλύψουν σε τιμές πώλησης που να είναι συμφέρουσες για τις εταιρείες αυτές. Επ’αυτού, ίσως δεν είναι τυχαία τόσο η προ διετίας διακοπή των επιβεβαιωτικών γεωτρήσεων της ΕΝΙ-KOGAS με την άφιξη του Τουρκικού ερευνητικού σκάφους Barbaros στην Κυπριακή ΑΟΖ όσο και η συνεχής μετάθεση της ημερομηνίας έναρξης ανάλογων γεωτρήσεων από τις ΤΟΤΑL/ENI.    

Ως εκ τούτου, σε αντιδιαστολή με την θεωρία περί αύξησης του κόστους της Τουρκίας και των Τ/Κ από την μη-λύση, υποστηρίζω ότι ο στρατηγικός στόχος ενός κοινού κράτους Ε/Κ και Τ/Κ μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν Ελλάδα και ΚΔ μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη που η Τουρκία και οι Τ/Κ θα έχουν έπειτα από μια λύση σε βαθμό που να τους συμφέρει η λύση αυτή. Αυτό θα γίνει, εάν, μέσα από μια γόνιμη συνεργασία με την Τουρκία και τους Τ/Κ, στη βάση ενδεχομένως κορυφαίων Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, ανακαλύψουμε ένα κοινό τόπο γεωπολιτικών και γεωοικονομικών συμφερόντων (π.χ. αμοιβαία επωφελής εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην Κυπριακή ΑΟΖ, επενδυτικές και εμπορικές συνεργασίες, σύσφιξη πολιτισμικών και εκπαιδευτικών σχέσεων, εκατέρωθεν αποστρατικοποίηση κ.α.) πάνω στον οποίο θα μπορούσαμε Ελλάδα, Τουρκία , Ε/Κ και Τ/Κ να οικοδομήσουμε (δίνοντας και παίρνοντας) τη μελλοντική λύση-επανένωσης της Κύπρου στη βάση του «όλοι κερδίζουν» (Για μια πιο λεπτομερή ανάλυση αυτής της μεθοδολογικής προσέγγισης επίλυσης του Κυπριακού βλ. «Κυπριακό: Μια Δημιουργική Προσέγγιση, Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, 5/3/2017)

Εν κατακλείδι, είναι ουτοπικό να αναμένουμε ότι θα μπορέσουμε ποτέ να δημιουργήσουμε κοινό κράτος με τους Τ/Κ συμπατριώτες μας μέσω της αύξησης του κόστους της Τουρκίας και των Τ/Κ από τη μη-λύση. Τυχόν δε προσπάθεια εφαρμογής μιας τέτοιας πολιτικής το μόνο που θα επιτύχανε είναι την κατά μέτωπο σύγκρουση με την Τουρκία με τουλάχιστον άκρως δυσμενείς επιπτώσεις για την οικονομία της ΚΔ. Αντίθετα, θα ήταν πιο παραγωγικό εάν επικεντρώναμε τις προσπάθειες και τους πόρους μας στο να πείσουμε την Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους για τα οφέλη που θα αποκομίσουν από μια κοινά αποδεκτή λύση του Κυπριακού. Αυτή πρέπει πιστεύω να είναι η στρατηγική επιλογή μας...
 
 
*Ο Χρίστος Γιάγκου είναι Διευθύνων Σύμβουλος της BLC LTD.
  Β.Α. Ιστορία, Β.Α. Οικονομικά, Μ.Α. Πολιτικές Επιστήμες, Πανεπιστήμιο RUTGERS, ΗΠΑ.
 
 
newsletter Εγγραφη

Ροη Ειδησεων

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Altamira22

Δειτε Επισης

Η προσβολή του τεκμηρίου αθωότητας από δηλώσεις του ΥΔΔΤ
Έξαρση εγκλήματος: Απ' ον μπορεί να δέρει το γάρο, δέρνει το σάμαν
Συνέχιση ή Μετατροπή Αλλοδαπής Ποινής στη Κύπρο
Πορεία Χριστοδούλας, η σύνοψη των αγώνων μας σήμερα
Δύο χρόνια έργων και προόδου στον Δήμο Γεροσκήπου
«Ηγεσία που κάνει τη διαφορά στην ΠΟΕΔ, με ΠΑΔΕΔ - Πρωτοπορία!»
Η προστασία από τις περιβαλλοντικές αλλαγές ως ανθρώπινο δικαίωμα,
Υποχρεωτική Νοσηλεία Ουσιοεξαρτημένων
Το τουριστικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της Νότιας Λευκωσίας
Αδικήματα με ποινή Δια Βίου Φυλάκιση