Ένα απόγευμα με τον Κυριάκο...

  Δεν έχει δει ποτέ το φως, μα έχει ένα από τα πιο φωτεινά χαμόγελα που έχω δει...

Είχα να τον δω χρόνια. Από τότε που εκείνος πήγαινε ακόμα σχολείο και εγώ εργαζόμουν στο Σίγμα. Θυμάμαι πως όταν γνωριστήκαμε μου είπε πόσο του αρέσουν τα ρεπορτάζ που περιγράφουν τις εικόνες χωρίς να λένε απλά την είδηση. «Για μας τους τυφλούς είναι πολύ σημαντική η περιγραφή των εικόνων» μου εξήγησε. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ πριν αλλά στο εξής το είχα πάντα υπόψη μου.

Πρόσφατα ο Κυριάκος είχε τα 20α του γενέθλια και του έστειλα όπως πάντα τις ευχές μου. Κάπως έτσι πιάσαμε την κουβέντα και αποφασίσαμε να τα ξαναπούμε από κοντά για μια συνέντευξη.

Ήταν απόγευμα, την ώρα που οι ακτίνες του ήλιου σε αγκαλιάζουν γλυκά χωρίς να σε καίνε. Από τη συνάντηση, δε θα μπορούσε να λείπει και το ακορντεόν του. Λατρεύει τη μουσική και μπορεί να παίζει με τις ώρες ακορντεόν.

Καθίσαμε στον περίβολο  της εκκλησίας του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα και με τη μουσική του κατάφερε να κεντρίσει τα βλέμματα δεκάδων περαστικών. Ο ίδιος, προσηλωμένος στο ακορντεόν, δεν το είχε αντιληφθεί παραμόνο όταν άκουσε στο τέλος το χειροκρότημά τους.  Το πρόσωπό του έλαμψε από ενθουσιασμό.

Ο Κυριάκος είναι τυφλός εκ γενετής. Συνομιλώντας κανείς μαζί του, διαπιστώνει ότι ο άνθρωπος αυτός εκτός από ταλαντούχος είναι πιο ώριμος από την ηλικία του, έχει συγκροτημένη σκέψη και βαθιά ρομαντική ψυχή. 

Δοξάζει το Θεό γι’αυτά που έχει και δεν παραπονιέται που δεν έχει το φως του, αφού όπως μου εξηγεί, υπάρχουν άνθρωποι που περνούν πολύ πιο δύσκολα απ’ ότι ο ίδιος.

 

«Μου αρέσει αυτή η εκκλησία, όπως και η Αγγελόκτιστη, τις ξεχωρίζω αυτές τις δύο, αποπνέουν κάτι όμορφο» μου είπε καθώς περπατούσαμε για να μου δείξει πώς συνοδεύεις έναν τυφλό. Ο ίδιος δε θέλει και δεν χρησιμοποιεί το κλασσικό μπαστούνι.

Όταν στη συνέχεια καθίσαμε για καφέ πρόσεξα ότι είχαμε το ίδιο κινητό. Του ζήτησα να μου εξηγήσει πώς το χρησιμοποιεί, πώς διαβάζει ειδήσεις, πώς σερφάρει στο διαδίκτυο. «Μπες στις « Ρυθμίσεις» σου, επέλεξε «Προσβασιμότητα» και θα καταλάβεις μου είπε... Όταν σε λίγα λεπτά μια φωνή άρχισε να μου διαβάζει τις ειδήσεις στο κινητό, άρχισα σιγά σιγά να μπαίνω στον «κόσμο του» συνειδητοποιώντας πόσα λίγα γνώριζα.

Λίγο πριν τη δύση του ήλιου αποχαιρετιστήκαμε με την υπόσχεση να τα ξαναπούμε σύντομα.

Είχαμε πει πολλά… Μα σ’ όλη τη διαδρομή της επιστροφής, ένα πράγμα καρφώθηκε στο μυαλό μου…

“Αν μπορούσες να δεις, τι θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα’ θελες να δεις;” τον ρώτησα.  «Τον ήλιο, τον ουρανό, τη θάλασσα…. Μα δεν θέλω να δω..." ήταν η απάντησή του την οποία και μου εξήγησε…

 

 *Το βίντεο με τη συνέντευξη του Κυριάκου Λουκά θα δημοσιευθεί την ερχόμενη βδομάδα στο Reporter online.
 
 
 

Δειτε Επισης

Ο Τραπεζικός Αποκλεισμός στον Αστρομερίτη: Μια πρόκληση για την κοινωνική συνοχή και την οικονομική ανάπτυξη
Γιατί είναι τόσο δύσκολο για τον κόσμο να το πιστέψει;
Ανθρωπιστική βοήθεια και Ευρωπαϊκή Ένωση
Έξι συνέργειες του Δήμου Λευκωσίας με τα Πανεπιστήμια
Η αναστολή φυλάκισης ισοβίτη, η απαλλαγή καταδικασθέντα για τα 640kg MDMA και ο 82χρονος παππούς
Είναι αδήριτη ανάγκη η νεολαία να εμπλακεί ενεργά στα κοινά
Γυναίκες της Κύπρου, οι αφανείς ηρωίδες
Τα ψέματα τελείωσαν.... Η καταστροφή μας = η πείνα σας!
Σεβασμός στη διαφορετικότητα: Υλοποίηση πολιτικών και δράσεων με στόχο τη μετάβαση στο σύγχρονο και συμπεριληπτικό σχολείο
Η ακατανόητη έλλειψη σεβασμού στον πόνο και τι πλήρωσε ο φορολογούμενος πολίτης...