Το μπάχαλο μεταξύ ιδιωτικών-δημόσιων πισίνων και oι 577 που πέρασαν το τεστ

Άλυτο φαίνεται να παραμένει το διαχρονικό ζήτημα με τις κολυμβητικές δεξαμενές, καθώς φαίνεται να μην υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σε δημόσιες και ιδιωτικές πισίνες, κάτι που φέρει αλυσιδωτά προβλήματα τόσο στους ιδιοκτήτες, αλλά και σε διάφορους ξένους επενδυτές που ενδιαφέρονται για την αγορά ακινήτων, με αποτέλεσμα να υπάρχουν και επιπτώσεις στον τουρισμό, αφού ο Νόμος λαβύρινθος, δεν απλοποιεί την κατάσταση, αλλά τουναντίον την επιδεινώνει. 

Συγκεκριμένα, βάσει του υφιστάμενου αναχρονιστικού Νόμου, μία κοινόχρηστη πισίνα εντός συγκροτήματος δύο ή τριών μονοκατοικιών ή διαμερισμάτων αντιμετωπίζεται ως δημόσια. Δηλαδή, για το κολυμβητήριο ενός Δήμου και την κολυμβητική δεξαμενή τριών μονοκατοικιών ο Νόμος έχει τις ίδιες απαιτήσεις και ευθύνες, αφού δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ τους. Από αυτή τη στρέβλωση προκύπτει σειρά ζητημάτων, όπως η υποχρέωση απασχόλησης ναυαγοσώστη, η ύπαρξη εγκατάστασης αποδυτηρίων και άλλων διαφόρων απαιτήσεων που υπάρχει σε δημόσιες πισίνες.

Αυτή η κατάσταση προκαλεί ιδιαίτερη δυσφορία στους επιχειρηματίες Ανάπτυξης Γης & Οικοδομών, οι οποίοι σημειώνουν πως, «ο εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας για τις κολυμβητικές δεξαμενές έπρεπε να γίνει εδώ και πολλά χρόνια. Πέρασαν ήδη 13 χρόνια από την πρώτη φορά που επισημάνθηκε το πρόβλημα της υφιστάμενης Νομοθεσίας αλλά ακόμα παραμένει άλυτο, επιφορτίζοντας τους ιδιοκτήτες ακινήτων σε συγκροτήματα κατοικιών με ευθύνες που δεν έπρεπε να έχουν και εμπλέκοντάς τους πολλές φορές σε νομικές περιπέτειες ή υπέρογκα έξοδα».

Όπως γίνεται αντιληπτό, κανένας ιδιοκτήτης φυσικά δεν είναι διατεθειμένος να επωμιστεί αυτό το κόστος προκειμένου να χρησιμοποιεί την κοινόχρηστη πισίνα του συγκροτήματος, στο οποίο βρίσκεται το σπίτι του. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι περιπτώσεις, σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Ανάπτυξης Γης & Οικοδομών, όπου ιδιοκτήτες ουσιαστικά ωθούνται σε πώληση των μονάδων τους. «Εφόσον μάλιστα, πρόκειται για αγοραστές του εξωτερικού, παρατηρούνται φαινόμενα πώλησης και μεταστέγασής τους σε ανταγωνιστικές αγορές, που διέπονται από ένα ορθολογικό πλαίσιο λειτουργίας. Έτσι, ο μόνιμος τουρισμός της Κύπρου, που αποτελεί διαχρονικό ζητούμενο, πλήττεται σημαντικά».

Την ίδια ώρα, πολλοί ιδιοκτήτες, ή Διαχειριστικές Επιτροπές διώκονται ποινικά για τη μη συμμόρφωση με τον ξεπερασμένο Νόμο. «Εύλογα λοιπόν, ολοένα και περισσότεροι ιδιοκτήτες αρνούνται να συμμετάσχουν στις Διαχειριστικές Επιτροπές, υπό το φόβο των κυρώσεων».

Αξίζει να σημειωθεί ότι το Τμήμα Ηλεκτρομηχανολιγκών Υπηρεσιών του Υπουργείου Μεταφορών έχει προχωρήσει σε έκδοση πιστοποιητικού καταλληλότητας για το έτος που προηγείται σε συνολικά 577 κολυμβητικές δεξαμενές. Σύμφωνα με πληροφορίες, για την κάθε κολυμβητική δεξαμενή, πρέπει να βγουν πιστοποιητικά καταλληλόλητας για τις υδραυλικές μηχανολογικές συνθήκες εγκατάστασής τους πριν να βγάλουν την άδεια λειτουργίας τους από την αρμόδια Αρχή.  

Με στοιχεία που περισύλλεξε ο REPORTER oι δημόσιες πισίνες ανά επαρχία που ελέγχθηκαν για το 2021 είναι:

• Στη Λευκωσία υπήρξαν 26 επιθεωρήσεις κολυμβητικών δεξαμενών.
• Στη Λεμεσό υπήρξαν 76 επιθεωρήσεις κολυμβητικών δεξαμενών.
• Στην Αμμόχωστο και Λάρνακα υπήρξαν 274 επιθεωρήσεις κολυμβητικών δεξαμενών.
• Στην Πάφο υπήρξαν 201 επιθεωρήσεις κολυμβητικών δεξαμενών.

Tέτοιες πρόνοιες που υφίστανται σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Ανάπτυξης Γης & Οικοδομών είναι παρωχημένες, «γι’ αυτό και τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης προχωρούν με την αυτούσια ενσωμάτωση των Ευρωπαϊκών Προτύπων ΕΝ15288-1 και ΕΝ 15288-2. Με τα πρότυπα αυτά είχε υποχρέωση ήδη από το 2009 να εναρμονιστεί η Κύπρος, ως ένα από τα κράτη που εντάχθηκαν στο CEN, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Τυποποίησης, γεγονός που μέχρι σήμερα δεν έχει συμβεί. Θα πρέπει παράλληλα να σημειωθεί ότι σειρά ευρωπαϊκών χωρών έχουν εδώ και χρόνια τροποποιήσει τις νομοθεσίες τους, διαχωρίζοντας τις δημόσιες από τις κοινόχρηστες κολυμβητικές δεξαμενές που βρίσκονται εντός συγκροτημάτων κατοικιών».

Εξάλλου, όπως ξεκαθαρίζουν οι επιχειρηματίες ανάπτυξης γης, «όλοι κατανοούν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες ακινήτων στην Κύπρο, εξαιτίας αυτής της πρόνοιας. Αντίστοιχα κατανοούν ότι τέτοιες παρωχημένες νομοθεσίες πλήττουν την ανταγωνιστικότητα του real estate της χώρας μας, την ώρα που ο ανταγωνισμός από άλλες ευρωπαϊκές αγορές είναι ιδιαίτερα έντονος. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που κατά το παρελθόν κατατέθηκε πρόταση από βουλευτή της Επαρχίας Πάφου, προκειμένου να επιλυθεί το ζήτημα, χωρίς όμως τότε να υπάρξει κοινοβουλευτική εξέλιξη. Ευχόμαστε να προχωρήσει σύντομα η δημόσια διαβούλευση και ψήφιση της νομοθεσίας, που θα ενσωματώνει τα ευρωπαϊκά πρότυπα επί του κυπριακού Νόμου».