«Είδα δύο παιδιά να τσακώνονται για σάπια μήλα που πετάχτηκαν στα σκουπίδια...»

Ακούγοντας τον, νιώθεις ότι μιλάς με τον πλουσιότερο άνθρωπο στον κόσμο. Έναν άνθρωπο που δεν έχει εκατομμύρια, μεγάλο σπίτι και όχημα πολυτελείας, αλλά έχει ένα πλούτο στη ψυχή, που χωράει όλο τον κόσμο. Έχει πολύ λίγα υλικά αγαθά, τα οποία ωστόσο δεν κρατά για τον εαυτό του, αλλά τα μοιράζεται με συνανθρώπους του που τα έχουν πραγματικά ανάγκη.  
 
Πρόκειται για τον «Άλλο Άνθρωπο», Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο, ο οποίος έχει μαγειρέψει όσο λίγοι στον κόσμο. Έζησε και ακόμα ζει πλάι σε ανθρώπους που είναι μόνοι τους. Πλάι σε ανθρώπους που πεινούσαν κι ακόμα πεινάνε. 

Η κοινωνική κουζίνα που δημιούργησε το 2011, λειτουργεί για εννέα ολόκληρα χρόνια σε δεκαεπτά μέρη της Ελλάδας. Η χάρη της, έφθασε μέχρι τη Βαρκελώνη και την Αλικαρνασσό, από ανθρώπους που εμπνεύστηκαν από κ. Κωνσταντίνο.
«Έχουμε ξεκινήσει την ιδέα του «Άλλου Ανθρώπου» το 2011, δηλαδή εδώ και εννέα χρόνια τώρα. Είναι μια αυτοδιαχειριζόμενη δράση, όπου είμαστε όλοι επωφελούμενοι. Εμείς είμαστε επωφελούμενοι, γιατί μαγειρεύουμε και προσφέρουμε το φαγητό σε κάποιους ανθρώπους που είτε το έχουν ανάγκη, είτε είναι περαστικοί.

Η χαρά η δική μας είναι ότι προσφέρουμε. Η επιβεβαίωση, είναι ότι όταν συναντήσουμε έναν άνθρωπο ξανά, είτε αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται στο δρόμο, είτε είναι περαστικός, είτε έχει ανάγκη ένα πιάτο φαγητό, έρχεται σε αγκαλιάζει, σου μιλάει και έτσι γίνεστε φίλοι».
«Όταν είδα δύο πιτσιρίκια να μαλώνουν για σάπιες ντομάτες και μήλα…»
Γύρισε το χρόνο λίγο πίσω. Η ζωή του άλλαξε ξαφνικά το 2009. Τότε, η κρίση που κτύπησε την Ελλάδα, του έδειξε τα δόντια της. Παρότι είχε δουλέψει για 25 χρόνια ως ελεύθερος επαγγελματίας στους τομείς των τηλεπικοινωνιών και του τουριστικού μάρκετινγκ, ήταν από τους πρώτους που απολύθηκαν από τη δουλειά τους λόγω της κρίσης.

«Οι πρώτοι που έδιωξαν οι εταιρείες ήταν εκείνοι που εργάζονταν στους τομείς του μάρκετινγκ. Μαζί μου απολύθηκαν πολλοί άλλοι. Πάνω από 2,500 άτομα. Από εκεί και πέρα, άρχισε ο κατήφορος. Στα 45 μου χρόνια ένιωθα ότι μου έλεγαν ότι τέλειωσε η ζωή μου και ότι είμαι ένα παράσιτο. Έτσι αναγκάστηκα στα 47 μου χρόνια να γυρίσω στο σπίτι της μητέρας μου, γιατί αλλιώς θα έμενα στο δρόμο».
Μέρες δύσκολες για τον ίδιο, αλλά και για όσους βίωσαν μια τέτοια κατάσταση. Τι ήταν όμως αυτό που τον έκανε να εμπνευστεί τον «Άλλο Άνθρωπο»;
 
«Μια μέρα πήγα σε μια λαϊκή αγορά στο Αιγάλεω. Εκεί, είδα δύο αγόρια να τσακώνονται για το ποιος θα πάρει τα σάπια μήλα και τις σάπιες ντομάτες που πέταξαν στα σκουπίδια οι άνθρωποι της λαϊκής. Ταρακουνήθηκα τόσο πολύ, όχι που τους έβλεπα να τσακώνονται, αλλά που τους έβλεπα και δεν έκανα τίποτα. Κοίταγα τον κόσμο που πέρναγε και δεν έκανε τίποτα και έλεγα από μέσα μου τέτοια αδιαφορία πια; Τότε είπα ότι πρέπει να κάνω κάτι γι’ αυτό.

Αποφάσισα να μαγειρεύω και να τρώω μαζί με τους ανθρώπους. Φυσικά αυτοί που το έχουν ανάγκη είναι προτεραιότητα. Η κατσαρόλα με τα αρώματά της, τις μυρωδιές της και το κουπί της, ήθελε να ενώσει όλους αυτούς τους ανθρώπους».

Και μάλλον ο κ. Κωνσταντίνος τα κατάφερε!

«Πήρα μια κατσαρόλα, ένα τραπεζάκι και ένα γκαζάκι…»

Το πρώτο του μαγείρεμα ήταν το 2011, σε μια λαϊκή αγορά στο Αιγάλεω…

«Πήγα στη λαϊκή έχοντας τέσσερα ευρώ στην τσέπη. Έστησα ανάμεσα σε έναν που πουλούσε πατάτες κι ένα που πουλούσε κρεμμύδια. Έβαλα μια κατσαρόλα, ένα γκαζάκι και ένα τραπεζάκι. Πήγα σ’ αυτόν που πουλούσε πατάτες και του είπα θέλω να αγοράσω μια πατάτα.  Δεν του ζήτησα να μου τη χαρίσει. Μου λέει τι θα κάνεις μια πατάτα; Του έβγαλα το κέρμα των δύο ευρώ και επέμενε να του πω τι θα κάνω με τη μια πατάτα. Του είπα θα αγοράσω από εσένα μια πατάτα, από τον δίπλα ένα κρεμμύδι, από τον παραδίπλα ένα κολοκυθάκι.

“Και ποιος θα τα φάει αυτά” μου απαντά. Του λέω, “θα φάω εγώ, θα φας εσύ αν θέλεις, θα φάνε οι πελάτες σου και θα φάνε οι άνθρωποι που τρώνε από τα σκουπίδια”. Ο άνθρωπος έβαλε τα κλάματα και μου έδωσε ένα τσουβάλι πατάτες. Το ίδιο έγινε όπου και να πήγα. Η διαφορά είναι ότι με έβλεπαν ότι ήμουν εκεί. Τα καθάριζα και τα έψηνα εκεί. Ο άλλος για να σε εμπιστευτεί πρέπει να σε δει να το κάνεις».

Μπορεί κάποιος να τον φαντάζεται ως έναν βραβευμένο μάγειρα, παρόλ’ αυτά παραδέχεται πως πριν τη δημιουργία της κοινωνικής κουζίνας «Άλλος Άνθρωπος», δεν είχε σχέση με τη μαγειρική.

«Δεν ξέρω να μαγειρεύω για δύο άτομα. Ξέρω να μαγειρεύω για 200, 500, 1000, 10000 άτομα. Για ανθρώπους που είναι άστεγοι, περαστικοί. Για ανθρώπους που είναι μόνοι».

Η μοναξιά, λέει ο κ. Κωνσταντίνος, είναι ίσως η μεγαλύτερη αστεγία. Αν επεξεργαστείς αυτό το ρητό, αντιλαμβάνεσαι πως είναι πέρα για πέρα αληθινό…
 
«Ο άστεγος στην Αθήνα μπορεί να μην έχει πρόβλημα με το φαγητό, γιατί αν πάει σε ένα σουβλατζίδικο, σε ένα τυροπιτάδικο και τους ζητήσει φαγητό, θα του δώσουν. Θα φάει. Το να το φάει με κάποιον άλλο, είναι το θέμα. Και να μιλήσει. Άστεγος δεν είναι μόνο αυτός που μένει στο δρόμο, αλλά και κάποιος που μένει στην Εκάλη. Να έχει ένα τεράστιο σπίτι και να είναι μόνος του. Εγώ θέλω να ενώσω αυτές τις ψυχές με το φαγητό. Σημασία δεν έχει να το φας εσύ, αλλά να το μοιράσεις. Να το φάνε κάποιοι άλλοι. Μοιράζεις την αγάπη και τη χαρά. Το φαγητό υπενθυμίζει ότι έχουμε όλοι το ίδιο αίμα. Και η πείνα έχει το ίδιο αίσθημα απ’ όπου κι αν είσαι».

«Δεν τον θυμόμουν, ήρθε σήμερα και με φίλησε»
Ο κ. Κωνσταντίνος τόσα χρόνια στην κοινωνική του κουζίνα έζησε πολλές ιστορίες. Κάθε μέρα λέει, κρύβει και μια καινούργια ιστορία…

«Σήμερα είμαι στην Καστοριά. Ήρθε μια ομάδα από ασυνόδευτα παιδιά, πρόσφυγες. Ήρθε ένα παιδί και με φίλησε. Εγώ δεν τον γνώρισα. Σήμερα είναι 19 ετών. Είχαμε μαγειρέψει μαζί όταν ήταν 14 ετών στη Μόρια και κλαίγαμε μαζί. Εκείνο το διάστημα μαγειρεύαμε εννιά χιλιάδες μερίδες τη μέρα για ενάμιση χρόνο. Αυτό ήταν συγκλονιστικό.

Μια άλλη ιστορία ήταν όταν ήρθε μια γιαγιά στο Πεδίο του Άρεως που μαγειρεύαμε. Κρατούσε μισό κιλό ψωμί, μου έκοψε το μισό και έφυγε κλαίγοντας γιατί δεν είχε να μου προσφέρει κάτι άλλο.

Επίσης από την ενισχυτική διδασκαλία που προσφέρεται στο σπίτι του «Άλλου Ανθρώπου», για την οποία θα σας μιλήσω σε λίγο, δύο κορίτσια πέρασαν πέρυσι πρώτες στις σχολές τους σε Καποδιστριακό και Πανεπιστήμιο Πατρών.
 
Άλλη μια ιστορία που θυμάμαι επίσης, ήταν όταν ήρθε ένας άνθρωπος πρεζάκι και το λέω έτσι ωμά για να το βιώσουμε. Μαγείρευα στη Σοφοκλέους και τον είδα να μαζεύει πεντάλεπτα, δεκάλεπτα από τα αυτοκίνητα στα φανάρια. Μας είδε και ήρθε κοντά μας. Μου λέει μπορώ να βοηθήσω κι εγώ; Του άρεσε αυτό που έβλεπε. Του είπα πάρε γάντια και δώσε χαρτοπετσέτες στον κόσμο που παίρνει φαγητό. Με το που τελειώσαμε έριξε τα χρήματα που πήρε από τα φανάρια και τα έριξε στο κουτί οικονομικής ενίσχυσης και την επόμενη μέρα πήγε για αποτοξίνωση. Εγώ αυτό το έμαθα ένα χρόνο μετά. Ήρθε με βρήκε και έγινε εθελοντής στην κουζίνα.

Θυμάμαι ακόμα, δύο άστεγους, ένα άνδρα και μια γυναίκα που βοηθούσαν στην κουζίνα μου. Μια μέρα ο άνδρας μου είπε ότι θέλει να έρχεται καθημερινά και του είπα έλα. Αυτός ο άνθρωπος σήμερα έχει βρει δουλειά, τον βοηθήσαμε οικονομικά, νοίκιασε το πρώτο του σπίτι, μετά βρήκε μια άλλη δουλειά, σε ένα σουβλατζίδικο και δουλεύει κανονικά μέχρι σήμερα».
Το σπίτι του άλλου ανθρώπου που άλλαξε ζωές…
Ο «Άλλος Άνθρωπος» δεν έχει νομική μορφή και δεν θέλει να στηρίζεται από κανένα οργανισμό, φορέα ή κράτος, ξεκαθάρισε ο κ. Κωνσταντίνος.

«Δεν θέλουμε να στηριζόμαστε ούτε σε εκκλησίες, ούτε σε δήμους, ούτε σε κράτη, ούτε σε Ευρωπαϊκές Ενώσεις. Δεν έχουμε σφραγίδα και δεν χρειαζόμαστε σφραγίδα. Η αγάπη δεν χρειάζεται σφραγίδα, αλλά εμπιστοσύνη. Τόσα χρόνια στηρίζεται από τον άνθρωπο. Τώρα υπάρχει ένα έξοδο μεγάλο. Έχουμε το χώρο του «Άλλου Ανθρώπου», που δημιουργήθηκε το 2014. Είναι μια αποθήκη, όπου έρχονται 150 περίπου άνθρωποι κάθε μέρα, όπου κάνουν μπάνιο, τρώνε πρωινό, πίνουν καφέ, σιδερώνουν, πλένουν, γίνεται διδασκαλία δύο φορές την εβδομάδα, υπάρχει ψυχολόγος, δικηγόρος, γεωπόνος. Όλα δωρεάν. Αυτό τον χώρο τον ενοικιάζουμε. Δεν θέλαμε να μας τον χαρίσουν».

Σήμερα ο χώρος του «Άλλου Ανθρώπου», χρωστά δέκα ενοίκια των 550 ευρώ και τους ειδοποίησαν οι ιδιοκτήτες πως πρέπει να πληρώσουν. Γι’ αυτό δημιούργησαν ένα λογαριασμό, στον οποίο ο καθένας μας μπορεί να συνεισφέρει οικονομικά.

Ο λογαριασμός που ο καθένας μπορεί να προσφέρει: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ 084/609402-35 και IBAN GR780110080000008460940235, στο όνομα Πολυχρονοπούλου Παναγούλα του Μιχαήλ.

«Όσα περισσότερα χρήματα μαζέψουμε, τόσο περισσότερα χρήματα σε ενοίκια θα δώσουμε για να μην ανησυχούμε κάθε μήνα, αν θα μπορούμε να το πληρώσουμε. Αυτός ο λογαριασμός που έχουμε ανακοινώσει, είναι για τα ενοίκια. Κάθε μήνα χρειαζόμαστε 2500-3000 χιλιάδες για την αποθήκη. Όλα αυτά τα χρήματα βγαίνουν από ανθρώπους που δίνουν χρήματα, όχι από επιδοτήσεις».
«Δεν έχω τίποτα αλλά ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο δεν έχει όσα έχω»
Ο κ. Κωνσταντίνος, είναι σήμερα 56 χρόνων. Κοιμάται στον χώρο του «Άλλου Ανθρώπου», τρώει στην κοινωνική του κουζίνα, όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι…

«Δεν έχω τίποτα στο όνομα μου, αλλά ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο δεν έχει όσα έχω εγώ. Για μένα ο «Άλλος Άνθρωπος» είναι ένας χώρος όπου κοιμάμαι, το αυτοκίνητο που κινούμε, τα εισιτήρια που μου πληρώνουν για να πάω να μαγειρέψω σε άλλες χώρες στην Ελλάδα, τα εισιτήρια που μου πληρώνουν για να πάω στο εξωτερικό.

Το χειρότερο όμως, ήταν που με κάλεσαν το 2015 από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να με βραβεύσουν ως πολίτη της χρονιάς. Δεν πήγα, γιατί αισθανόμουν ότι με κορόιδευαν. Αυτοί που επέβαλαν τη λιτότητα στα κράτη και με δημιούργησαν εμένα, με βραβεύουν κιόλας; Με κορόιδευαν δηλαδή. Είμαι πολύ ευλογημένος και πολύ τυχερός απ’ όσα είχα».

Ένας άνθρωπος που βίωσε τη ζωή απ’ όλες σχεδόν τις σκοπιές, σίγουρα έχει διδαχθεί πολλά. Έτσι κι ο κ. Κωνσταντίνος, ο οποίος θέλησε να στείλει μηνύματα σε όλους…
 
«Το ένα μήνυμα που θέλω να στείλω είναι ότι όταν λέμε πως θα κάνουμε κάτι για το κοινό καλό, πρέπει να το κάνουμε κιόλας και όχι να περιμένουμε από άλλους, να το κάνουν για μας. Αλλιώς να μην το λέμε. Πρέπει να κάνουμε πράξεις. Το δεύτερο είναι ότι καμία μάχη δεν κερδίζεται αν δεν την δώσεις. Αν δεν τη δώσεις έχεις χάσει σίγουρα...»
 
Ο «Άλλος Άνθρωπος» θα σταματήσει όταν πάψουν οι άλλοι άνθρωποι, να ενδιαφέρονται για τον άλλο άνθρωπο. Αν δεν έχει λόγω ύπαρξης θα σταματήσει.  

Δειτε Επισης

Απάντηση Αθήνας σε Ερντογάν-«Οι δηλώσεις για την Κύπρο προσβάλλουν τη μνήμη των θυμάτων»
Η πρώτη συνέντευξη της Sophia the Robot στην τηλεόραση-«Δεν έχουμε καμία επιθυμία να κατακτήσουμε τον κόσμο»
Πέφτουν τα τείχη, ανοίγει ο δρόμος για την δικαίωση των 57 θυμάτων των Τεμπών
Φωτιά σε δύο οχήματα έξω από μηχανουργείο στην Πάφο-Επηρεάστηκε και τρίτο
Καλωσόρισε τη λειτουργία διαδρόμου από την Κύπρο, τόνισε ανάγκη χερσαίων περασμάτων ο Μπορέλ
ΒΙΝΤΕΟ: Επί ποδός καθ' όλη της διάρκεια της νύχτας συνεργεία της Πυροσβεστικής-Πλημμύρησαν σπίτια και δρόμοι
Σαραντατετράχρονος έβρισε και γρονθοκόπησε αλλοδαπό στην Πάφο-Συνελήφθη για υπόθεση ρατσισμού
Η βαθμολογία των έξι Ευρωβουλευτών για το έργο τους-Η κοινοβουλευτική και δημόσια επιρροή τους
Τα πολλά ψηφοδέλτια, οι εκατοντάδες υποψήφιοι και το ενδεχόμενο σύγχυσης των ψηφοφόρων
Παραλύουν ΚΙΕ, Ολοήμερα και Μουσικά Σχολεία την Πέμπτη-Έξω από το ΥΠΑΝ οι εκπαιδευτικοί