Ο γιατρός που τα έβαλε με τον Μακάριο-Το απαγορευμένο βιβλίο και οι διώξεις

Στην τελευταία του κατοικία οδηγείται σήμερα ο ψυχίατρος Τάκης Ευδόκας ο οποίος πέραν από σημαντικός επιστήμονας, πρωτοπόρος ψυχολόγος για την εποχή του, υπήρξε και πρόεδρος και ιδρυτής του ΔΕΚ και ανθυποψήφιος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου το 1968.
 
Ο Ευδόκας αντιπροσώπευε μια πολιτική πτέρυγα που χαρακτηρίστηκε ως ενωτική ή αντιμακαριακή δεξιά παράταξη ή ακροδεξιά, που επιζητούσε τη συνέχιση της πολιτικής για Ένωση με την Ελλάδα.  Μάλιστα έχει μείνει στην ιστορία η προεκλογική συγκέντρωση του Τάκη Ευδόκα κατά την οποία μια ομάδα υποστηρικτών του Μακαρίου, τη διέλυσε ρίχνοντας γιαούρτια στον πολιτευτή που τόλμησε  να τα βάλει με τον Μακάριο.
Γεννήθηκε στην Πάχνα, σπούδασε στην Αθήνα ενώ θήτευσε και στη σχολή της διάσημης ψυχιάτρου Κάρεν Χόρνεϊ και επέστρεψε στην Κύπρο μετά από παρότρυνση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.
 
Ωστόσο οι διαφωνίες ως προς τους χειρισμούς του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, τον οδήγησαν μέχρι τις Κεντρικές Φυλακές για το άρθρο του του στην εφημερίδα «Γνώμη» με τίτλο «Ο Μακιαβέλλι στον Μακάριο», που δημοσιεύθηκε το 1970.
 
Το ημερολόγιο της Νίτσα Χριστοδούλου
Ήταν συγγραφέας πολλών βιβλίων μεταξύ των οποίων και του βιβλίου «Μακάριος: Εγώ είμαι η Κύπρος», που ουσιαστικά αποτελούσε το προσωπικό ημερολόγιο της Νίτσας Χριστοδούλου
Το ημερολόγιο μιας εκ των πιο στενών συνεργατών του Μακαρίου, αποτελούσε εξ αρχής μια πρωτογενή πηγή για τις προσωπικές σκέψεις του Αρχιεπίσκοπου Μακαρίου και περιείχε αναφορές όχι και τόσο ευνοϊκές για την προσωπικότητα του.
 
Αυτό προσπάθησαν να εκμεταλλευθούν από την πρώτη στιγμή που έπεσε στην αντίληψη τους αντιμακαριακοί κύκλοι οι οποίοι  προσπάθησαν με κάθε τρόπο να το εκδώσουν για να πλήξουν την υστεροφημία του.
 
Και σε αυτή την περίπτωση, όπως και στην περίπτωση της πρώτης προσπάθειας έκδοσης του ημερολογίου από τον Αλέκο Κωνσταντινίδη, η προσπάθεια προσέκρουσε σε δικαστικές αποφάσεις που δικαίωναν την νόμιμη κάτοχο του ημερολογίου, Νίτσα Χριστοδούλου.
 
12 χρόνια μετά τον θάνατο του Μακαρίου το 1989 ο Τάκης Ευδόκας εξέδωσε ένα βιβλίο στο οποίο προσπαθούσε να ψυχογραφήσει την προσωπικότητα του 1ου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
 
Το βιβλίο κυκλοφόρησε σε 5000 αντίτυπα και σε ένα από τα κεφάλαια, ο ψυχίατρος Τάκης Ευδόκας χρησιμοποίησε αποσπάσματα από το ημερολόγιο της Νίτσας Χριστοδούλου. Τα αποσπάσματα ο Ευδόκας αντέγραψε από το βιβλίο που εξέδωσε ο Αλέκος Κωνσταντινίδης και του οποίου η κυκλοφορία απαγορεύτηκε με δικαστική απόφαση.
 
Η Νίτσα Χριστοδούλου υπήρξε προσωπική γραμματέας του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου από το 1960 μέχρι το 1974 και στο ημερολόγιο της κατέγραφε τις προσωπικές της συνομιλίες με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το Ημερολόγιο της έπεσε στα χέρια των πραξικοπηματιών στις 15 Ιουλίου του 1974. Το 1981, ο δημοσιογράφος Αλέκος Κωνσταντινίδης, το εξέδωσε σε βιβλίο, του οποίου όμως η κυκλοφορία απαγορεύθηκε  και τα αντίτυπά του καταστράφηκαν (διαβάστε την ιστορία του βιβλίου του Αλέκου Κωνσταντινίδη εδώ).
 
Οι δικαστική μάχη και η επανέκδοση
Για ακόμα μια φορά η Νίτσα Χριστοδούλου κινητοποιήθηκε με τη δημοσιοποίηση αποσπάσματος από το  προσωπικό της ημερολόγιο και κατέθεσε αγωγή με την οποία ζητούσε την απόσυρση και την απαγόρευση της κυκλοφορίας του βιβλίου «Εγώ είμαι η Κύπρος».
 
Στο δικαστήριο, ο Τάκης Ευδόκας υποστήριξε πως τα αποσπάσματα που δημοσίευσε στο βιβλίο του, τα εντόπισε στο βιβλίο του Αλέκου Κωνσταντινίδη που αγόρασε το 1981 από βιβλιοπωλείο της πρωτεύουσας ενώ ισχυρίστηκε πως δεν γνώριζε για την προηγούμενη απόφαση του δικαστηρίου για απαγόρευση του βιβλίου.
 
Μάλιστα ο συγγραφέας υποστήριξε πως χρησιμοποίησε ένα πολύ μικρό μέρος από το βιβλίο του Αλέκου Κωνσταντινίδη, κάτι που δεν δικαιολογούσε την απόσυρσή του.
 
Το δικαστήριο διέταξε την προσωρινή απαγόρευση του βιβλίου ενώ στη συνέχεια επήλθε συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών, ούτως ώστε το βιβλίο να επανεκδοθεί χωρίς τις επίμαχες σελίδες που περιλάμβαναν αποσπάσματα του Ημερολογίου.
 
Το 1990, κυκλοφόρησε η 2η έκδοση του Εγώ είμαι η Κύπρος με τις επίμαχες σελίδες 211-222, να περιγράφουν τη νομική διαμάχη αντί τα σχολιασμένα αποσπάσματα του ημερολόγιου της Νίτσας Χριστοδούλου που υπήρχαν στην πρώτη έκδοση. Όπως συνέβηκε και με το βιβλίο του Αλέκου Κωνσταντινίδη, παρά την απαγόρευση της πρώτης έκδοσης, σημαντικός αριθμός αντιτύπων πρόλαβε και διοχετεύθηκε στο κοινό.
 
Πριν δημιουργηθεί ο σάλος για την πρώτη έκδοση του βιβλίου, πουλήθηκαν μόλις 500 αντίτυπα. Μετά το σάλο, η δεύτερη έκδοση του βιβλίου έγινε ανάρπαστη.