Η Άντρεα που άκουσε ξανά, η αγγελική φωνή της Γεωργίας και ο «γητευτής» τους

Μοιραστήκατε τον τελευταίο καιρό, μέσω του λογαριασμού σας στο Facebook την ιστορία της μικρής Άντρεας, η ακοή της οποίας επανήλθε. Πώς βιώσατε αυτό το θαύμα;
Την Άντρεα την γνωρίζω χρόνια. Την πρώτη φορά που με επισκέφθηκε ήταν όταν ήταν τετάρτη ’ δημοτικού. Ήρθε να την ακούσω, με την προοπτική να φοιτήσει στο σχολείο, το οποίο διδάσκω. Διαπίστωσα το ταλέντο της από την πρώτη στιγμή. Τον Φεβρουάριο αυτού του χρόνου, απουσίαζα σε συναυλίες στο εξωτερικό και με ενημέρωσαν ότι η Άντρεα είχε απώλεια ακοής. Είχε χάσει το 80-90% της ακοής της. Την έφερα στο γραφείο μου και της είπα, «έστω κι αν δεν ακούς καλά να τραγουδήσουμε κάτι παρέα».

Μου ζήτησε, να τραγουδήσουμε «Τα στέφανα τα αμίλητα». Με παρακάλεσε να το ηχογραφήσουμε για να το δείξει στη μητέρα της. Το βράδυ το έβαλα στο facebook και αμέσως έγινε viral. Ο κόσμος ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με τη φωνή της. Έτσι έγινε γνωστό το πρόβλημα της Άντρεας. Μέχρι και από την ΕΡΤ μας είχαν πάρει για συνέντευξη. Η Άντρεα δεν τα έβαλε ποτέ κάτω.

Πριν λίγες μέρες είχε χάσει εντελώς την ακοή της. Ο μόνος τρόπος επικοινωνίας, ήταν μια εφαρμογή που της κατέβασα στο τηλέφωνό της. Το αξιοθαύμαστο, όμως, ήταν ότι ενώ δεν άκουγε τίποτα, μπορούσε να τραγουδά πολύ ωραία. Για να ξεχαστεί, την πήρα να περπατήσουμε στο δάσος και την έβαλα να τραγουδά ένα τραγούδι μου, που ήταν το τελευταίο που άκουσε. Λέγεται «ο Χαρταετός». Την ηχογράφησα και έγινε και αυτό viral. Δεν έκανε ούτε ένα λάθος.

Μέσα της μια φωνή της έλεγε πάντα «Μην ανησυχείς θα ακούσεις και θα βγάλεις και τα ακουστικά». Έτσι ήταν πολύ αισιόδοξη. Ένα βράδυ λέει στη μητέρα της, «αύριο θα ξυπνήσω και θα ακούω». Και όντως, έτσι έγινε.

Ήρθαν την επόμενη ημέρα και μου έκαναν έκπληξη. Ακόμα και οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια, δεν ήξεραν τι έγινε. Δεν θα πω τη λέξη θαύμα, αλλά ως τέτοιο εξηγείται. Νιώθουμε χαρούμενοι και ευλογημένοι.

Τι ρόλο πιστεύετε ότι διαδραμάτισε η μουσική σε αυτό το θαύμα;
Σίγουρα, έπαιξε ρόλο. Η μουσική με ένα, ίσως, μεταφυσικό τρόπο δίνει δύναμη στον καθένα. Η Άντρεα ενώ ήταν ακόμη κωφή, τραγουδούσε συνέχεια. Η μητέρα της, μου είπε ότι συνεχώς τραγουδούσε τραγούδια μου. Με συγκίνησε πάρα πολύ. Η μεγάλη μου στεναχώρια ήταν ότι δεν θα μπορούσα να της μάθω άλλο τραγούδι. Τώρα, ευτυχώς, όλα είναι παρελθόν.

Τώρα της γράφω ένα Χριστουγεννιάτικο τραγούδι, που θέλω να το συνδυάσω με τη νοηματική. Θα το παρουσιάσουμε στις παραστάσεις που έχω στις 20, 24 και 28 Δεκεμβρίου με τη Διάσταση, σε διάφορες πόλεις. Στις 20 θα είναι στο δημοτικό θέατρο Λάρνακας και στις 24 στο Παττίχειο Λεμεσού, όπου θα είναι δωρεάν η είσοδος.
 

Το φαινόμενο Στέλιος Πισής

Ήταν συγκινητική και η ανάρτησή σας και για τον συνθέτη Στέλιο Πισή, ανήμερα της εορτής του.
Το Στέλιο, τον γνώρισα μόλις επέστρεψα από τις σπουδές μου στις ΗΠΑ, το 1996. Μια γνωστή μου,  μου έφερε ένα cd και μου είπε να το ακούσω. Δεν μου είπε ποιος ήταν ο δημιουργός. Εγώ ενθουσιάστηκα πάρα πολύ και της είπα «είναι εξαιρετικός». Μου είπε «θα σε πάρω να τον γνωρίσεις». Με πήρε και είδα μπροστά μου ένα παιδάκι σε αναπηρικό καροτσάκι,ήταν στο καροτσάκι τότε.  Αμέσως γίναμε φίλοι και πήγαινα συχνά να τον επισκεφθώ.

Σε μια από τις επισκέψεις μου πήρα και τον θείο μου, τον σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη. Είχε συγκινηθεί πάρα πολύ με την ιστορία του. Ήθελε να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για το Στέλιο, σε συνεργασία με την ΕΡΤ. Όμως, περνούσαν τα χρόνια και επειδή ο Μιχάλης γερνούσε, δεν έγινε ποτέ αυτό τον ντοκιμαντέρ. Έτσι αποφάσισα εγώ να γίνω σκηνοθέτης για χάρη του. Ήθελα τόσο πολύ να καταγράψω αυτό το «τρομερό» φαινόμενο που λέγεται Στέλιος Πισής.

Αρχίσαμε γυρίσματα, μας πήρε πολύ καιρό αλλά τα καταφέραμε. Παράλληλα κινηματογραφούσα, ένα εκκλησάκι στο φράκτη της Άλασσας σε όλα τα στάδια, χωρίς να ξέρω ότι τελικά θα το χρησιμοποιούσα για τον Στέλιο. Τελικά το συνδύασα, επειδή το εκκλησάκι όπως χάνεται στο νερό σιγά σιγά, είναι παραλληλισμός με το Στέλιο, που πλέον μπορεί να κινήσει μόνο το κεφάλι και τα μάτια του. Το ντοκιμαντέρ πήγε σε διάφορα φεστιβάλ και πήρε το πρώτο βραβείο στη Δράμα. Ο Στέλιος πήρε το βραβείο μουσικής.

Τον Στέλιο τον θαυμάζω ως μουσικό, ίσως είναι ο καλύτερος συνθέτης που έχουμε στην Κύπρο σήμερα. Κι αυτό παρόλο το πρόβλημα που έχει. Σήμερα συνθέτει με τα μάτια. Βάζει τις νότες με τα μάτια του στον υπολογιστή. Μπορεί να παίζει ένα καινούριο όργανο με τα μάτια του. Έτυχε να παίξουμε μαζί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΒΙΝΤΕΟ: Χρόνια πολλά σε ένα θαύμα ζωής-«Νιώθω τυχερός»

Έχετε αναδείξει σπουδαία ταλέντα, τον τελευταίο καιρό
Είμαι διορισμένος στο δημόσιο σχολείο, που ονομάζεται Σχολή Μιτσή. Οι περισσότεροι που παρουσιάζω είναι μαθητές αυτού του σχολείου.

Ο “Έρωτας ο Γητευτής”, το τραγούδι που γράψατε με τον Πάμπο Κουζάλη το οποίο  ερμήνευσε μοναδικά η μικρή Γεωργία Νεοκλέους, ξεπέρασε το μισό εκατομμύριο views. Περιμένατε τέτοια επιτυχία;
Η Γεωργία είναι από τη Λάρνακα και ζήτησε να την ακούσω. Ήρθε στο σπίτι μου και της έδωσα το τραγούδι. Το έμαθε εκείνη τη στιγμή, το ερμήνευσε και ανέβασα το βίντεο. Ο κόσμος το αγάπησε από την πρώτη στιγμή. Είναι πολύ ταλαντούχο παιδί. Δεν ήταν τυχαία η ερμηνεία της. Ηχογραφούσαμε και κλαίγαμε.
 

Για πιο λόγο επιλέξατε τα social media για να προβάλετε τη μουσική σας;
Η μουσική μου δεν είναι ραδιοφωνική, οπόταν μέσω του facebook βρήκα τους αποδέκτες μου που δεν θα με έβρισκαν στο ραδιόφωνο. Βλέπουν και εικόνα. Όταν ανεβάζω ένα κομμάτι περιγράφω πώς και γιατί δημιουργήθηκε, σε ποιον αφιερώνεται. Έτσι ο κόσμος κατανοεί καλύτερα ένα κομμάτι. Συμμετέχει στην παραγωγή, επειδή το βλέπει άμεσα την ώρα που δημιουργείται. Είμαστε μια μικρή οικογένεια που συζητούμε.  
 

Βρήκε την ευτυχία στη Λεμύθου
Είσαστε ένας από τους πιο σημαντικούς εν ζωή συνθέτες της Κύπρου. Πώς επιλέξατε να ζήσετε στη Λεμύθου, ενώ θα μπορούσατε να κάνετε μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό;
Ήταν ενσυνείδητη η απόφασή μου. Ήμουν στις ΗΠΑ και είχα αρκετή επιτυχία και συνεργασίες με studios. Την επιτυχία είναι πιο ωραίο να τη μοιράζεσαι με τους δικούς σου. Για μένα είναι πιο σημαντικό να είμαι ευτυχισμένος και όχι απλά να έχω ακόμη μια συνεργασία με κάποιο όνομα. Είναι πιο σημαντική η προσωπική ευτυχία. Η ευτυχία είναι εδώ στο δάσος της Λεμύθου. Με εμπνέει στη δημιουργία μου.

Πρέπει να πως, όμως, ότι δεν έχασα τους διαύλους επικοινωνίας, αφού κάνω συνεργασίες και στις ΗΠΑ. Το BBC και το κρατικό κανάλι της Κίνας, ήρθαν εδώ για να μου πάρουν συνέντευξη.  Το Μάιο έκανα συναυλία στο Παρίσι με την  UNESCO.
 

Συνεργαστήκατε με μεγάλα ονόματα και της Ελληνικής μουσικής σκηνής.
Εγώ γράφω κυρίως κινηματογραφική και τηλεοπτική μουσική, οπόταν μέσω αυτών των δουλειών συνεργάστηκα με τον Νταλάρα, την Αρβανιτάκη την Πρωτοψάλτη, με τον Κότσιρα, με τον Χατζηγιάννη και πολλούς άλλους.
 

Πώς ο θείος σας, ο Μιχάλης Κακογιάννης καθόρισε την πορεία σας; Είπατε σε αρκετές συνεντεύξεις σας ότι ήταν ο μέντοράς σας.
Ο Μιχάλης ήταν το μεγάλο όνομα της οικογένειας. Είμαστε όλοι πολύ περήφανοι γι’ αυτόν. Ήταν το ίνδαλμά μου. Αυτός ήταν που μου πρότεινε να σπουδάσω κινηματογραφική μουσική στις ΗΠΑ. Χάρηκα που παρά το γεγονός ότι ήταν μεγάλη η διαφορά ηλικίας μας, πρόλαβα να συνεργαστώ μαζί του σε σημαντικές παραγωγές.