Η θεραπεία του Αντώνη, ο παλμός του λαού και τα αντανακλαστικά του κράτους

06:50 - 22 Αυγούστου 2019

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Θετικά φαίνεται να υποδέχθηκαν οι πολίτες την ανακοίνωση της Κυβέρνησης ότι θα αναλάβει το κόστος της θεραπείας του μικρού Αντώνη, το οποίο ανέχεται σε δύο εκατομμύρια. Τόσες μέρες, άλλωστε, πονούσαν μαζί του. Αλλά το κυριότερο, από την πρώτη στιγμή, ελπίζουν μαζί του. Κι η ελπίδα είναι κινητήριος δύναμη…

Αν και δεν είναι ξεκάθαρο πώς και γιατί το κράτος δεν ενεπλάκη νωρίτερα στην οδύσσεια του μωρού, δεδομένου ότι γνώριζε την περίπτωσή του και ήδη είχε πολύτιμη συνεισφορά στις μέχρι στιγμής προσπάθειες να κρατηθεί στη ζωή, η παρέμβαση του Υπουργού Υγείας για ανάληψη του κόστους από την πολιτεία, φαίνεται να προσέφερε ανακούφιση σε πολλούς συμπολίτες μας.

Η γραφειοκρατία, άλλωστε, δεν είναι κάτι καινούριο στην Κύπρο. Είναι η γάγγραινα του συστήματος δημόσιας διοίκησής μας. Είναι ένας από τους βασικότερους λόγους που συχνά υπάρχει η αίσθηση πως τα χρήματά μας δεν καταλήγουν εκεί που πρέπει και το κράτος δεν προσφέρει ανταποδοτικές υπηρεσίες στον φορολογούμενο πολίτη. Και είναι, εν τέλει, η μετατροπή του ανθρώπου σε αριθμό, που προσφέρει αριθμούς, σε ένα απολυμασμένο από συναισθήματα κύκλο μαθηματικής υπόστασης έναντι του κράτους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Ο Αντώνης ο μαχητής μας, τώρα μπορεί να κοιτάζει με τα ματάκια του το μέλλον…»

Στην περίπτωση του Αντώνη το κράτος αφουγκράστηκε τον παλμό των πολιτών. Η πυξίδα του λειτούργησε προς την κατεύθυνση που διέγραψαν οι απλοί άνθρωποι της Κύπρου. Ήταν μία από τις σπάνιες φορές που το έκανε. Μπορεί να προηγήθηκε μία τεράστια προσπάθεια σε εθελοντική βάση, αλλά ανταποκρίθηκε σε αυτό που, όπως φάνηκε, ήταν η απαίτηση μίας πολύ μεγάλης μάζας των πολιτών: Φρόντισε να δοθεί στον Αντώνη μία ευκαιρία.

Οι Κυβερνήσεις της Κύπρου –και όχι απλώς η νυν- συχνά έχουν πρόβλημα να ευθυγραμμιστούν με τα θέλω και τις ανάγκες της κοινωνίας. Κάποτε είναι λες και ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου η ανανέωση του στόλων των λιμουζινών είναι πιο σημαντική στην καθημερινότητα του απλού πολίτη, από ό,τι η επίλυση του προβλήματος στη γειτονιά του, με αποτέλεσμα να εισπράττουν την οργή και την απαξίωση.

Η πολιτεία και η πολιτική διαχρονικά κρατούν αποστάσεις από την πραγματικότητα των καθημερινών ανθρώπων. Είτε από άγνοια είτε από αδυναμία, που πολλές φορές εκλαμβάνονται ως μια ακριβοπληρωμένη αδιαφορία.

Οι φορολογούμενοι πολίτες δεν επιλέγουν πού πηγαίνουν τα λεφτά τους. Σπάνιες περιπτώσεις, όμως, όπως η τεράστια κοινωνική αγκαλιά που σχηματίστηκε γύρω από τον μικρό Αντώνη, λειτουργούν ως ένα άτυπο δημοψήφισμα, μέσα από το οποίο δείχνουν τον δρόμο στην πολιτεία για το πού θα ήθελαν να καταλήγουν αυτά που συνεισφέρουν στο κράτος. Και ο κόσμος ψήφισε συντριπτικά υπέρ της ελπίδας για ένα παιδάκι.

Οι περισσότεροι πολίτες αναγνωρίζουν, προφανώς, πως ένα κράτος έχει έξοδα και δαπάνες και πρέπει να τηρούνται διαδικασίες και πρωτόκολλα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δεν απαιτούν να διαθέτει και ανθρώπινο πρόσωπο, να έχει ανθρώπινα αντανακλαστικά. Κάτι που συχνά μεταφράζεται, απλώς, στο να κατανοεί τις ανάγκες για υγεία, δικαιοσύνη, ποιότητα ζωής.

Ένα μωρό έδειξε τον δρόμο για ένα κράτος λιγότερο ανάλγητο και περισσότερο ανθρώπινο. Κι ας ελπίσουμε πως έκανε την αρχή…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Η θεραπεία του Αντώνη, ο παλμός του λαού και τα αντανακλαστικά του κράτους

Ροη Ειδησεων

Κατοικία 4ων υπνοδ. στο Δάλι

Κατοικία 4ων υπνοδ. με σοφίτα στη Λακατάμεια

Διαμέρισμα 2 υπνοδ. στον Στρόβολο

Οικιστικό οικόπεδο στον Στρόβολο

Δειτε Επισης