Στο παλιό ΓΣΠ για ντέρμπι και σάντουιτς «Γιαπανά»-Η κόρη του στον REPORTER

Είναι Κυριακή απόγευμα, κάπου εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Η Λευκωσία, ζει και αναπνέει για το μεγάλο ποδοσφαιρικό ντέρμπι των αιωνίων. ΑΠΟΕΛ και Ομόνοια, Ομόνοια και ΑΠΟΕΛ, ετοιμάζονται να διασταυρώσουν τα ξίφη τους στο γήπεδο της πρωτεύουσας, στο παλαίο ΓΣΠ. 

Χιλιάδες κόσμος κατακλύζει την περιοχή στην καρδιά της Λευκωσίας για τον πολύ μεγάλο αγώνα. Γαλαζοκίτρινοι και πράσινοι, πράσινοι και γαλαζοκίτρινοι, πανέτοιμοι για μια ποδοσφαιρική γιορτή, που όμοια της στην Κύπρο δεν υπάρχει.

Σε λίγο, οι κερκίδες του παλαίου ΓΣΠ, θα σφύζουν από ζωή, δεν θα πέφτει καρφίτσα. Όμως, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, πολύ περισσότερο ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι, δεν είναι μια τυπική συνηθισμένη εκδήλωση, που απλώς πηγαίνεις, την παρακολουθείς και φεύγεις.

Είναι μια ιεροτελεστία ή μάλλον κάτι περισσότερο από ιεροτελεστία. Και μέρος αυτής της ιεροτελεστίας, της συγκεκριμένης ιεροτελεστίας, είναι η σύναξη στου «Γιαπανά», κάτω από το ΓΣΠ για το καθιερωμένο σάντουιτς, πριν ή μετά το παιχνίδι. 

Εμείς οι νεότεροι δεν είχαμε την τύχη να ζήσουμε εκείνες τις ρομαντικές εποχές του ποδοσφαίρου. Τις ζούμε, όμως, μέσα από τις διηγήσεις των πατεράδων μας, των συγγενικών μας προσώπων, που ο κάθε ένας από αυτούς έχει να θυμάται και να λέει για τον αξέχαστο εκείνον αγώνα, που είτε κέρδισε είτε έχασε η ομάδα του. Αλλά και για κάτι άλλο. Για το σάντουιτς που έφαγε στον «Γιαπανά». 

Στον «Γιαπανά», το σαντουίτσιδικο σήμα κατατεθέν της Λευκωσίας, του παλαίου ΓΣΠ, ακόμη και σήμερα που το γήπεδο δεν υπάρχει και η επιχείρηση αναγκάστηκε να μετακομίσει και να στεγαστεί αλλού. 
 
Η ιστορία του «Γιαπανά», είναι ένα success story, το οποίο άρχισε από…τύχη. Και όπως εξιστορεί στον REPORTER, η κ. Φλωρεντία Γιαπανά, η οποία έχει υπό την εποπτεία της πλέον την επιχείρηση που είχε ανοίξει ο πατέρας της το 1955, δεν περίμεναν πως θα κρατούσε για τόσα χρόνια. 

«Αφορμή για να ανοίξει η επιχείρηση μας το 1955, ήταν η ανάγκη του πατέρα μου να βρει δουλειά. Έφυγε από το χωριό του, τον Πολύστυπο, ήρθε στην Λευκωσία, επειδή ήταν και πολυμελής οικογένεια. Δεν υπήρχαν πολλές δουλειές στο χωριό, οπόταν κάποιοι έπρεπε να φύγουν. Έτσι ο πατέρας μου επέλεξε να έρθει στη Λευκωσία για να βοηθήσει την οικογένεια και έτσι ξεκίνησε αυτό που έχουμε σήμερα», εξηγεί γεμάτη περηφάνια η κ. Φλωρεντία.
 
Παραδέχεται βέβαια ότι ήταν στην τύχη που ξεκίνησε το μαγαζί, αλλά στην τελική πολλοί μπορούν να ευχαριστήσουν τον κ. Γιαπανά, που δημιούργησε τη μοναδική του συνταγή για σάντουιτς.

«Καταλήξαμε να έχουμε ένα όνομα που γνωρίζει σχεδόν όλη η Κύπρος, κάνουμε μια δουλειά που κάνουν πολλοί, αλλά ο τρόπος μας, μας κάνει ξεχωριστούς», σημειώνει.

«Είμαι στο μαγαζί από τη μέρα που γεννήθηκα»
Μετά τον θάνατο του πατέρα της, η κ. Φλωρεντία ανέλαβε τα ηνία της επιχείρησης, η οποία μάλιστα τα τελευταία δύο χρόνια έχει μετακινηθεί λόγω της κατεδάφισης των κερκίδων του παλιού ΓΣΠ.
 
Η αλλαγή σκυτάλης στην επιχείρηση ήταν μεν δύσκολη για την κ. Φλωρεντία, η οποία όμως όπως λέει, βρισκόταν σε αυτή τη δουλειά από τη μέρα που γεννήθηκε.
 
«Στη δουλειά ήμουν από όταν γεννήθηκα, όποτε είναι κάτι πολύ οικείο σε μένα. Η μετάβαση ήταν δύσκολη, μέχρι ένα σημείο, γιατί το παλιό ΓΣΠ, ήταν σήμα κατατεθέν, συνδεόταν και με όλα τα υπόλοιπα που υπήρχαν στην περιοχή. Οπότε ήταν λίγο δύσκολο να φύγεις από ένα χώρο που συνδύαζες, πολλά πράγματα μαζί», όπως τόνισε.
 
Παράλληλα όμως η αλλαγή δεν την πτόησε, αλλά αντίθετα βλέπει τα πράγματα από μία θετική σκοπιά. Όπως εξήγησε, «είναι κάτι καινούργιο αυτό, όταν πας κάπου και είσαι νέος στην περιοχή. Ο κόσμος μας αναζητά, αλλά αποκτάς και νέους πελάτες. Έχεις και τους παλιούς, αλλά με την αλλαγή αποκτήσαμε και άλλο κόσμο».

Σκοπός μας, είπε, είναι να «επεκταθούμε και σε άλλες πόλεις αν τα καταφέρουμε, απλά αυτό χρειάζεται πολλή διαδικασία και μελέτη, που αν τα καταφέρουμε κάποια στιγμή θα είμαστε πολύ ευχαριστημένοι, αλλά από την άλλη και έτσι όπως είμαστε μέχρι τώρα είμαστε πολύ καλά».
 
Ο κόσμος συνεχίζει να τους αγκαλιάζει και αυτό το στοιχείο είναι το σημαντικότερο για να κρατηθεί μια επιχείρηση σε βάθος χρόνου, η αγάπη του κόσμου.
 
Πέραν της δουλειάς η κ. Φλωρεντία έχει και τρία παιδιά, από τα οποία δεν έχει απαίτηση να συνεχίσουν την επιχείρηση, αλλά αν κάποιο από αυτά ενδιαφερθεί να ασχοληθεί, δεν θα του το στερήσει.

«Αν κάποιο από τα παιδιά μου πει ότι θέλει να κάνει τη δουλειά που κάνω, δεν θα με χαλάσει, αλλά δεν μπορώ να τα υποχρεώσω. Θεωρώ ότι τα παιδιά πρέπει να τραβούν το δρόμο τους και να επιλέγουν τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους. Εγώ μπήκα σε αυτή τη δουλειά γιατί γεννήθηκα σε αυτή τη δουλειά και το έκανα με ευχαρίστηση», όπως τόνισε.