«Ο πραματευτής! Κουβαρίστρες, βελονάκια, ψιλολόγια ένα σωρό…»
07:02 - 14 Μαρτίου 2019
Αυτό είναι και το τραγούδι που μου καρφώθηκε στο μυαλό μετά από τη συζήτηση που είχα με την μητέρα μου πριν από μερικές μέρες, όταν μου ανέφερε πως η γιαγιά μου, είχε αγοράσει από μικρή ηλικία την προίκα μου. Στην αρχή χαμογέλασα. Ποια προίκα; Δεν πέρασαν λίγα λεπτά και αμέσως άρχισα να φέρνω στο μυαλό μου αναμνήσεις, όταν κάποια από τα πολλά μεσημέρια που περνούσα στο σπίτι της γιαγιάς, εκείνη έβγαινε στην αυλή και αγόραζε από ένα κύριο που ερχόταν με βανάκι φορτωμένος με την πραμάτεια του. Αγόραζε σεντόνια, πετσέτες και ρούχα. Αυτός ήταν ο πραματευτής που ερχόταν στον προσφυγικό συνοικισμό του χωριού…
Ο πραματευτής είναι από τα επαγγέλματα εκείνα που χάθηκαν στον χρόνο και για αυτό τον λόγο είναι που δεν εντόπισα εύκολα κάποιον που να συνεχίζει να μεταφέρει από χωριό σε χωρίο την πραμάτεια του.
Κάθε μέρα για το κ. Γιώργο, ήταν διαφορετική. Το δρομολόγιο άλλαζε καθημερινά. Πάντα όμως ένιωθε πως η επαφή του με τον κόσμο τον έκανε χαρούμενο. «Η δουλειά αυτή ήταν διασκέδαση», αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Ξεκινούσα από την Κοκκινοτριμιθιά, και κάθε μέρα είχα διαφορετικό δρομολόγιο. Τη Δευτέρα για παράδειγμα πήγαινα στον συνοικισμό της Ανθούπολης. Την Τρίτη πήγαινα Τεμπριά από εκεί έφτανα Ευρύχου, Κοράκου, Λινού, Φλάσου και πάλι πίσω στο σπίτι. Την επόμενη μέρα φόρτωνα με πράγματα το βανάκι και πήγαινα στο Καλό Χωριό και Φαρμακά, χαιρόμουν όταν πήγαινα στον Φαρμακά. Εκεί ο κόσμος ήταν πρόσχαρος. Δεν σταματούσα σε σπίτι και να μην έρθουν με τον δίσκο να με κεράσουν κάτι να πιώ», περιγράφει ο κ. Γιώργος.
Τη δουλειά αυτή την κάνει από το 1976, πλέον όμως ένας-ένας χάνονται. Αλλά ο κ. Γιώργος προσπαθεί να κρατήσει αυτό που έχει πιο πολύ ανάγκη στα 74 του χρόνια. Την επαφή του με τον κόσμο.
Από πελάτες, οι δικοί τους άνθρωποι
Η αγνότητα των ανθρώπων, οι ειλικρινείς σχέσεις που δημιουργούνταν μεταξύ αγνώστων την εποχή εκείνη, είναι αυτό που του λείπει πιο πολύ. Ο κ. Γιώργος, μου εξηγεί για τις σχέσεις που είχε με τους πελάτες του και τις πραγματικές φιλίες που δημιουργήθηκαν με το πέρασμα των χρόνων.
«Οι πελάτες μας ήταν φίλοι μας, γίνονταν με τον καιρό σαν δικοί μας άνθρωποι και δεν περνούσε από το μυαλό μας να τους κλέψουμε. Προσπαθούσαμε να τους δώσουμε πάντα κάτι που άξιζε τα χρήματα που θα έδωναν σε εμάς. Μας αγαπούσαν. Ξέρεις τι σημαίνει να περνάς έξω από το σπίτι κάποιου, να σου φωνάζει να πιείς μαζί του καφέ; Το συναίσθημα αυτό είναι υπέροχο».
Πλέον ο κ. Γιώργος Πολυκάρπου έχει συνταξιοδοτηθεί, ωστόσο κάποιες φορές τον μήνα,- μέχρι και σπάνια, παίρνει το βανάκι του εφόσον πρώτα του τηλεφωνήσει κάποιος από τους παλιούς καλούς του πελάτες και προσπαθεί να πωλήσει όσα έμεινα από την πραμάτεια του, αλλά και τα βότανα με τα οποία ασχολείται το τελευταίο διάστημα.
Ροη Ειδησεων
Πριν 6 λεπτά | ΠΑΡΑΞΕΝΑ
BINTEO: H Microsoft «ζωντάνεψε» τη Μόνα Λίζα και προκάλεσε χαμόΠριν 9 λεπτά | POLICE REPORTER
Έρευνες στη θάλασσα για το άλλο μισό πτώμα-Στο μικροσκόπιο δύο υποθέσεις αγνοούμενων μεταναστώνΠριν 12 λεπτά | Ελλάδα
Ελλάδα: Πρωτογενές πλεόνασμα 1,9% φέρνει άλλες «αναβαθμίσεις» το 2024Πριν 12 λεπτά | People
Η ανάρτησή της Κατερίνας Βρανά για τα γενέθλια της: «Η μέρα που σχεδόν πέθανα. 7 χρόνια επιβίωσης»Πριν 14 λεπτά | ΔΙΕΘΝΗ
Οι πλημμύρες άλλαξαν τον χάρτη του Ντουμπάι-Συγκλονιστικές δορυφορικές εικόνεςΠριν 21 λεπτά | Ποδόσφαιρο Διεθνή
Η νύχτα έγινε μέρα στο Μιλάνο-Στους δρόμους χιλιάδες οπαδοί της Ίντερ για την κατάκτηση του σκουντέτο (pics)Πριν 32 λεπτά | Legal Matters
Μάριος Τσέλεπος: Φτάνει πια η ανακύκλωση προσώπων
