«Γνώρισα τον Σολωμό στο οδόφραγμα,ήταν αποφασισμένος να το κάνει...»

14 Αυγούστου 1996...Πέρασαν κιόλας εικοσιδύο χρόνια από τότε...
 
Η θυσία του Σολωμού Σολωμού με στιγμάτισε, όπως στιγμάτισε κάθε Κύπριο και Έλληνα, μικρό και μεγάλο, που έζησε από κοντά εκείνα τα θλιβερά γεγονότα.Θυμάμαι ολόκληρο το Παραλίμνι να κατακλύζει το κοιμητήριο για να αποχαιρετίσει άλλο ένα άξιο τέκνο του κι ας ήμουν ακόμα πέντε χρόνων. Ένα τέκνο που έδωσε τη ψυχή του για να κατεβάσει το πανί της ντροπής από τον ιστό. 
 
Ο Σολάκης, όπως τον έλεγαν οι φίλοι, έφυγε με ένα τσιγάρο στα χείλη, έκλεισε για πάντα τα μάτια του αφήνοντας σε χιλιάδες νέους, μια παρακαταθήκη που θα κρατήσει για πάρα πολλά χρόνια.
 
Τρεις μέρες μετά τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ και αφού τελέστηκε η κηδεία του, πολλοί συμπολίτες μας αποφάσισαν να κινηθούν ξανά προς τη Δερύνεια και το οδόφραγμα, για να καταθέσουν ένα στεφάνι στη μνήμη του. Ανάμεσα τους και ο κ. Γιάννης Κολιγλιάτης, εικονολήπτης από την Ελλάδα ή καλύτερα ένας άνθρωπος που εκείνη τη μέρα έγινε Κύπριος…
 
Ο κ. Γιάννης είχε φτάσει για πρώτη φορά στην Κύπρο, όντας άνθρωπος της μοτοσικλέτας πριν από τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ. Είχε πρότεινε τότε στο Reuters όπου εργαζόταν ως συνεργάτης, να καλύψει την πορεία των μοτοσικλετιστών. Τότε τον ρώτησαν όπως μας λέει, «τι θα πας να κάνεις στην Κύπρο;» Τελικά όμως ενέκριναν το αίτημα του και του ευχήθηκαν αυτό το ταξίδι να αξίζει τον κόπο.
 
Ταραχές έγιναν και στη Λευκωσία
Θυμάται ότι κατέβηκε να παρακολουθήσει τη συγκέντρωση στο στάδιο Ελευθερία, στις 11 Αυγούστου 1996. Όταν ο πρόεδρος των μοτοσικλετιστών ανακοίνωσε στους συμμετέχοντες ότι μετά από σύσκεψη με τον πρόεδρο, απαγορεύτηκε η συνέχιση της πορείας αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσουν οι πρώτοι διαπληκτισμοί.
 
«Αυτή η απόφαση έριξε λάδι στη φωτιά, γιατί ήδη υπήρχε ένταση κατά τη διάρκεια της πορείας από την αρχή. Κοντά στο Παλιό Αεροδρόμιο Λευκωσίας, άναψαν οι διαδηλωτές κάποιες εστίες φωτιάς, όμως τα χειρότερα είχαν γίνει στη Δερύνεια με τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ».
 
Τρεις μέρες αργότερα, τελέστηκε η κηδεία του Τάσου και κατόπιν οι μοτοσικλετιστές ξεκίνησαν μια νέα πορεία προς το οδόφραγμα Δερύνειας. Κατά την άφιξη τους, δεν τους επετράπη να καταθέσουν στεφάνια στο σημείο που δολοφονήθηκε άγρια ο ήρωας.
 
«Από τη στιγμή που έγινε η δολοφονία του Τάσου Ισαάκ δεν μπορούσε να σεβαστεί κανείς αυτή την εντολή. Ακολουθήσαμε την πορεία των διαδηλωτών. Παραβιάστηκε η νεκρή ζώνη, υπήρχαν λιθοβολισμοί από τη δική μας πλευρά».
 
«Γνώρισα τον Σολάκη…ήταν ασταμάτητος»
Κατά τη διάρκεια των ταραχών ο κ. Γιάννης, γνώρισε τον Σολωμό ο οποίος του εκμυστηρεύτηκε-όπως και σε κάποιους άλλους-ότι ήθελε να κατεβάσει τη σημαία της ντροπής. «Εκεί είχα την τύχη να γνωρίσω τον Σολωμό. Ήμουν δίπλα του, όταν είπε ότι θα αναρριχηθώ στη σημαία. Προσπάθησα με άλλους να τον σταματήσουμε. Δεν έπαιρνε από λόγια . Όταν τον είδα να τρέχει - αφού είμαι γνώστης τέτοιων καταστάσεων καθώς έχω εργαστεί σε εμπόλεμες ζώνες, όπως στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας- ήξερα ότι δεν θα τον άφηναν να αναρριχηθεί στη σημαία κι εμείς μπορεί το ίδιο να κάναμε σε αντίθετη περίπτωση. Έφυγε με το τσιγάρο στο στόμα. Ήταν αποφασισμένος και τελικά όλοι ξέρουμε τι συνέβη στο τέλος».
 
«Οι Τούρκοι ήταν έτοιμοι…»
Ο ίδιος όπως λέει, επέλεξε να σταθεί σε μια γωνία, αριστερά από τους διαδηλωτές, κοντά στον ρυθμιστή των Ηνωμένων Εθνών, για λόγους ασφαλείας και απέναντι ακριβώς από τη σημαία του ψευδοκράτους. «Ήμουν ψύχραιμος πριν τη δολοφονία έκανα κάποιες εικόνες. Οι Τούρκοι ήταν έτοιμοι, άνοιξαν κάποια κανάλια για ελευθέρους σκοπευτές, αναχώματα και προετοιμάστηκαν από καιρό σε περίπτωση που χρειαστεί να αναπτύξουν δυνάμεις. Είχαν αναπτυχθεί οι ειδικές τους δυνάμεις».
 
Χαρακτηρίζει μάλιστα την παρουσία των ειρηνευτικών δυνάμεων τυπική, αφού όπως εξηγεί δεν βρήκαν σθεναρή αντίσταση για να φτάσουν μέχρι εκεί που έφτασαν, αλλά και το πάθος των Ελληνοκυπρίων δεν μπόρεσε να ανακοπεί από τις ειρηνευτικές δυνάμεις. «Όταν έπεσαν τα πυρά πίστεψα ότι ήταν πλαστικά αλλά όταν το συνειδητοποίησα ότι ήταν αληθινά βλέποντας τον Σολάκη να πέφτει, άρχισα να τρέχω και να σκοντάφτω πάνω σε άτομα που έπεφταν στο έδαφος για να σωθούν.
 
Στην κηδεία υπήρχε λαοθάλασσα. Οι απανταχού Έλληνες πενθούσαν. Ήταν η μόνη αποστολή που έκανα, η οποία είχε πατριωτικό στίγμα. Όταν ήμουν σε άλλους πολέμους δεν χρειάστηκε να κάνω κάτι για τους συμπολίτες μου. Σε αυτή την περίπτωση είχε να κάνει με πατριωτισμό. Τα γεγονότα με λύγισαν».
 
Θύτης και θύμα στο ίδιο πλάνο
«Ήταν η πιο τραγική στιγμή που έχω απαθανατίσει». Αυτή ήταν η κουβέντα του κ. Γιάννη η οποία έβγαινε πραγματικά μέσα από την ψυχή του και το λέω γιατί το ένιωθες από τη χρειά της φωνής του. Από τη χρειά ενός ανθρώπου που έχει περάσει μέσα από τη δουλειά του πολέμους, όπως αυτός στη Γιουγκοσλαβία, στο Κόσοβο, το Ισραήλ το Λίβανο αλλά και το Ιράκ.
 
«Καθυστέρησαν να μας δώσουν τη σορό. Υπήρχαν και ειρηνευτές τραυματίες γι’ αυτό και δεν επενέβησαν τα μέλη των Ηνωμένων Εθνών.
 
Θυμάμαι ότι, μέσα στο ίδιο πλάνο είχα τον θύτη και το θύμα. Ο “υπουργός Γεωργίας” Κενάν Ακίν βρισκόταν στο παράθυρο και εκτέλεσε τον Σολωμό. Δεν το είδα εκείνη τη στιγμή, το είδα όταν προβλήθηκε . Τέτοιες σκηνές, είναι σκηνές που επιτυγχάνονται μόνο στον κινηματογράφο. Αφού έβγαλαν έξω τη σορό, ο ιατροδικαστής και βουλευτής τότε Μάριος Ματσάκης προσπάθησε να δώσει τις πρώτες βοήθειες, αλλά βρέθηκαν αν δεν κάνω λάθος πέντε κάλυκες στο σώμα του και ακολούθως μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
 
Αυτή ήταν για τον ίδιο η πρώτη φορά που ήρθε στην Κύπρο. Ήταν εκείνη η φορά που τον έδεσε με το νησί και τον έκανε όπως λέει και ο ίδιος να αισθάνεται Κύπριος, γι’ αυτό από τότε κράτησε δεσμούς με τη χώρα μας.
 
«Ήταν η πρώτη μου έλευση στην Κύπρο, δεν ήθελα να σημαδευτεί με τα γεγονότα αλλά με έκανε να νιώθω Κύπριος. Από τότε έρχομαι συνεχώς. Έμεινα το 1997-98, όταν ήταν οι συνομιλίες. Για μένα είναι η δεύτερη πατρίδα μου. Δρω επιχειρηματικά από το 1996 στην Κύπρο, με δύο εταιρείες».
 
Τα πλάνα του κ. Γιάννη έκαναν εκείνη τη μέρα το γύρο του κόσμου και γι' αυτό βραβεύθηκε λίγους μήνες αργότερα, από το ίδρυμα προαγωγής δημοσιογραφίας Αθανάσιου Βασιλείου Μπότση.
Τα πλάνα αυτά θα μας συντροφεύουν για πάντα!
Κατά τη συνομιλία μας ήταν κάθετος και επανέλαβε αρκετές φορές ότι τα πλάνα που κατέγραψε η κάμερα του εκείνη τη μέρα, δεν ήταν για εμπορικό σκοπό, ενώ εξήγησε ότι ντρέπεται που τραγουδιστές όπως ο Νότης Σφακιανάκης προβάλλουν αυτά τα πλάνα σε κέντρα διασκέδασης.
 
Ο Γιάννης Κολιγλιάτης βίωσε από πρώτο χέρι όσα συνέβησαν εκείνο το μαύρο καλοκαίρι στην Κύπρο και τα βίωσε μέσα από το φακό του.
 
Τα πλάνα που κατέγραψε πριν εικοσιδύο ολόκληρα χρόνια, δείχνουν τη στιγμή της δολοφονίας του Σολωμού από τους κατακτητές. Είναι πλάνα που συντροφεύουν και θα συντροφεύουν για χρόνια μαθαίνοντας στους νεότερους και θυμίζοντας στους παλιότερους τι συνέβη τότε.
 
Τα πλάνα του κ.Γιάννη ήταν αυτά που στιγμάτισαν και μένα, αλλά και κάθε ένα που είδε το βίντεο.
 
Διαβάστε επίσης:

Δειτε Επισης

Φορτηγό ακινητοποιήθηκε και μπλόκαρε τον αυτοκινητόδρομο-Έκλεισε η μια λωρίδα
Άνοιξαν πυρ κατά δικηγορικού γραφείου στην Πάφο
Εξωθούσαν ανήλικες στην πορνεία και τις πλήρωναν με κοκαΐνη στην Αθήνα-Τέσσερις συλλήψεις
Μόρφου Νεόφυτος για το σκάνδαλο στη Μονή-«Δαιμονικές δυνάμεις κάνουν πολλαπλές επιθέσεις, δοκιμάζεται η πίστη»
Έτοιμο να αποπλεύσει για Γάζα το δεύτερο πλοίο με 500 τόνους βοήθειας
Απάντηση Αθήνας σε Ερντογάν-«Οι δηλώσεις για την Κύπρο προσβάλλουν τη μνήμη των θυμάτων»
Η πρώτη συνέντευξη της Sophia the Robot στην τηλεόραση-«Δεν έχουμε καμία επιθυμία να κατακτήσουμε τον κόσμο»
Πέφτουν τα τείχη, ανοίγει ο δρόμος για την δικαίωση των 57 θυμάτων των Τεμπών
Φωτιά σε δύο οχήματα έξω από μηχανουργείο στην Πάφο-Επηρεάστηκε και τρίτο
Καλωσόρισε τη λειτουργία διαδρόμου από την Κύπρο, τόνισε ανάγκη χερσαίων περασμάτων ο Μπορέλ