Οι «Εθελοντές γιατροί-Κύπρος» προσφέρουν βοήθεια σε πρόσφυγες Ροχίνγκια

Στους προσφυγικούς καταυλισμούς Nayapara και Kutupalong του Μπαγκλαντές βρίσκονται οι Εθελοντές Γιατροί της Κύπρου για να παράσχουν ιατρική περίθαλψη στους πρόσφυγες της εθνότητας των Ροχίνγκια, που εκδιώχθηκαν βίαια από τη Μιανμάρ από τον Αύγουστο του περασμένου χρόνου και διαβιούν κάτω από άθλιες συνθήκες.

Η αποστολή της οργάνωσης "`Εθελοντές Γιατροί - Κύπρος"` αποτελείται από ειδικούς στους τομείς της παθολογίας, της καρδιολογίας, της παιδιατρικής, της οδοντιατρικής και της γυναικολογίας.

Την ομάδα απαρτίζουν οι Δρ Γιώργος Μακρυγιάννης παθολόγος καρδιολόγος, Δρ Χαρίκλεια Ολυμπίου ειδικευόμενη καρδιολόγος, Δρ Κωνσταντίνος Χριστοδουλίδης ειδικευόμενος παιδίατρος, Δρ Ανδρέας Κάουρος Γενικός Ιατρός, Δρ Γιώργος Γεωργίου Οδοντίατρος, Άννα Μιχαηλίδου νοσηλεύτρια, Κωνσταντίνα Ρουσιά νοσηλεύτρια, Ιωάννης Μάριος Ιάσωνος νοσηλευτής, Άρης Ντράπαλης νοσηλευτής, Νάσια Παπαδοπούλου μαία, Δημήτρης Μακρυγιάννης και η φωτορεπόρτερ Κάτια Χριστοδούλου.

Οι Ροχίνγκια, που υπολογίζεται ότι έχουν πληθυσμό μεγαλύτερο του ενός εκατομμυρίου, είναι μια από τις πολλές εθνότητες που ζουν στη Μιανμάρ. Οι Μουσουλμάνοι Ροχίνγκια εκπροσωπούν το μεγαλύτερο ποσοστό μουσουλμάνων στη Μιανμάρ, η πλειοψηφία των οποίων ζουν στην επαρχία Ρακχίν. Έχουν δική τους γλώσσα και πολιτισμό, ενώ υποστηρίζουν ότι είναι απόγονοι Αράβων εμπόρων και άλλων ομάδων που έχουν υπάρξει στην περιοχή για δεκαετίες.

Η Κυβέρνηση της Μιανμάρ, μιας κατά κύριο λόγο βουδιστικής χώρας, αρνείται να αναγνωρίσει στους Ροχίνγκια την πολιτογράφησή τους, τους είχε αποκλείσει από την απογραφή του 2014, και αρνείται να τους αναγνωρίσει ως εθνότητα. Η Μιανμάρ θεωρεί τους Ροχίνγκια ως παράνομους μετανάστες από το Μπαγκλαντές.

Ήδη από τη δεκαετία του ’70 μεγάλος αριθμός Ροχίνγκια έχει μεταναστεύσει εντός της ευρύτερης περιοχής. Τα τελευταία χρόνια, πριν ακόμη από τη σημερινή κρίση, χιλιάδες Ροχίνγκια έχουν μεταναστεύσει εκτός της Μιανμάρ σε μια προσπάθεια να διαφύγουν τόσο από τη βία εντός της κοινότητας, όσο και από τις διώξεις των αρχών της χώρας.

Η πιο πρόσφατη μαζική έξοδος ξεκίνησε στις 25 Αυγούστου του 2017, όταν αντάρτες Ροχίνγκια της οργάνωσης Άρσα επιτέθηκαν σε περισσότερα από 30 αστυνομικά τμήματα. Σύμφωνα με εκτοπισμένους Ροχίνγκια, το καθεστώς της Μιανμάρ αντέδρασε στέλνοντας στρατιωτικά τμήματα στα εδάφη τους, τα οποία, υποστηριζόμενα από όχλο βουδιστών, κατέκαψαν τα χωριά τους και επιτέθηκαν σε άμαχους.

Παράλληλα, ο ΟΗΕ εκτιμά ότι η κατάσταση των Ροχίνγκια είναι «η πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη προσφυγική κρίση του κόσμου».
Πριν τον Αύγουστο, υπήρχαν ήδη 307.500 πρόσφυγες Ροχίνγκια που ζούσαν σε προσφυγικούς καταυλισμούς και σε αυτοσχέδιους οικισμούς, σύμφωνα με τη UNHCR. Άλλοι 655.000 Ροχίνγκια προστέθηκαν σε αυτούς από τον Αύγουστο του 2017.

Οι περισσότεροι Ροχίνγκια που φτάνουν στο Μπαγκλαντές έχουν ελάχιστα υπάρχοντα και αναζητούν καταφύγιο κατασκευάζοντας καταυλισμούς όπου βρουν, συχνά χωρίς να έχουν πρόσβαση σε βοήθεια, καθαρό νερό, τροφή, στέγη και περίθαλψη.

Ο μεγαλύτερος προσφυγικός καταυλισμός βρίσκεται στο Kutupalong του Μπαγκλαντές, ωστόσο οι αριθμοί των ανθρώπων που φιλοξενούνται έχει εκτιναχθεί από 13.901 στους 22.241 τον περασμένο Αύγουστο, ενώ στους αυτοσχέδιους καταυλισμούς που υπάρχουν έξω από το συγκεκριμένο κέντρο οι αριθμοί αναδεικνύουν τη δραματικότητα της κατάστασης, καθώς από τους 99.495, ο αριθμός έχει αυξηθεί στους 547.616.

Περί τα μέσα Ιανουαρίου του 2018 διαπιστώθηκε ότι ακόμη 242.000 άνθρωποι ζούσαν σε άλλα σημεία της περιοχής, ενώ άλλοι 79.000 ζουν εκτός καταυλισμών σε κοινότητες που τους φιλοξενούν.

 

Πηγή:ΚΥΠΕ