«Ο καρκίνος με έκανε καλύτερο άνθρωπο, ευχαριστώ το Θεό γι' αυτό»
16:38 - 22 Οκτωβρίου 2017
Το ‘κουβαράκι’ που αγνόησα
Η διάγνωση
«Μιλώντας με την αδερφή μου, με έφερε αμέσως σε επαφή με χειρούργο ο οποίος εξειδικεύεται σε αυτά τα θέματα και με παρέπεμψε να κάνω μαστογραφία. Ο γιατρός είχε ενημερώσει τον σύζυγό μου ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι ενδεχομένως να ήταν καρκίνος, ωστόσο, εγώ ανέμενα τα αποτελέσματα της μαστογραφίας, δεν ήθελα να προτρέχω… Ήμουν στη δουλειά όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής, ήταν ο γιατρός ο οποίος μου είπε ότι θα με περιμένει το απόγευμα για να τα πούμε από κοντά γιατί τα νέα δεν ήταν καλά… Αμέσως κατάλαβα... Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Πανικόβλητη έβαλα τα κλάματα. Λυποθύμησα… Έφυγα από τη δουλειά, ήθελα να πάω σπίτι μου… Σκεφτόμουν τα παιδιά μου και προσπαθούσα να ηρεμήσω. Σύμμαχος μου αυτές τις δύσκολες ώρες, εκτός από τον σύζυγό μου, ήταν η αδερφή μου που από την πρώτη στιγμή ήταν πολύ υποστηρικτική δίνοντάς μου δύναμη και θάρρος. Το απόγευμα, όταν πήγα στο γιατρό μου επιβεβαίωσε ότι ο όγκος ήταν κακοήθης, προετοιμάζοντάς με παράλληλα για το τι σημαίνει καρκίνος του μαστού και τις θεραπείες που θα ακολουθούσα».
Ο καρκίνος δεν είναι το τέλος του κόσμου
«Δεν είχα σκεφτεί μέχρι εκείνη τη στιγμή ότι θα υποβαλλόμουν σε χημειοθεραπείες και ότι θα έχανα τα μαλλιά μου. Για μια γυναίκα, όταν της πουν ξαφνικά ότι θα χάσει τα μαλλιά και τα φρύδια της δεν είναι και το ωραιότερο πράγμα. «Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που πρέπει να σκέφτεσαι τώρα» μου είπε ο γιατρός και είχε απόλυτο δίκαιο. Σημασία είχε να γίνω καλά, αυτό θα έπρεπε να ήταν η προτεραιότητά μου και αυτό ήταν… Φεύγοντας απ’ εκεί συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία γυναίκα που ο καρκίνος του μαστού της χτυπά την πόρτα γι’αυτό και έπρεπε να είμαι δυνατή. Γύρισα σπίτι και σκεφτόμουν πώς θα το πω στα παιδιά μου αλλά και στη μητέρα μου που ήθελα να προσευχηθεί για μένα. Η κόρη μου ήταν τελειόφοιτη λυκείου και ο γιος μου μαθητής γυμνασίου. Δεν μπορούσα να τους το κρύψω, τα παιδιά έπρεπε να ξέρουν γι’αυτό και με το σύζυγό μου τους μιλήσαμε. Εξάλλου ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις, μπορεί να μπει στη ζωή οποιουδήποτε ανά πάσα στιγμή. Σίγουρα όμως, δεν είναι το τέλος του κόσμου».
Η «αγκαλιά της Europa Donna
«Μια οικογενειακή φίλη με έφερε σε επαφή με τη Εuropa Donna και τη Στέλλα Κυριακίδου η οποία με στήριξε πάρα πολύ. Με πήρε τηλέφωνο, συναντηθήκαμε, μου μίλησε και εκείνη για τη δική της περιπέτεια, μου είπε ότι μπορώ να επικοινωνήσω μαζί της οποιαδήποτε στιγμή για ότι χρειαστώ και με έκανε να νιώσω πολύ καλά. Έγινα μέλος της Εuropa Donna η οποία με αγκάλιασε και με στήριξε πολύ. Ποτέ δεν έκρυψα από κανέναν την κατάσταση της υγείας μου. Νομίζω πως όταν μοιράζεσαι ένα πρόβλημα υγείας σε βοηθά να το διαχειριστείς καλύτερα. Είναι πολύ σημαντική η καλή ψυχολογία».
Το βιβλίο του Αγίου Λουκά του Ιατρού
«Το καλοκαίρι του 2012 έκανα ογκοεκτομή. Λίγο πριν αρχίσω τις χημειοθεραπείες, ο σύζυγός μου έφερε στο σπίτι ένα βιβλίο με τον βίο του Αγίου Λουκά του Ιατρού το οποίο άρχισα να διαβάζω. Είδα ότι η μνήμη του τιμάται στις 11 Ιουνίου. Την ίδια μέρα με πήραν τηλέφωνο από το ογκολογικό και μου είπαν ότι οι χημειοθεραπείες μου θα καθυστερούσαν μια βδομάδα και θα άρχιζαν στις 11 Ιουνίου, την ίδια μέρα δηλαδή που γιόρταζε και ο Άγιος που μόλις είχα διαβάσει τον βίο του. Προσευχήθηκα στον Άγιο αυτό και του ζήτησα να μείνει στο πλευρό μου, έχοντας και τη στήριξη των γιατρών μου παράλληλα, μέχρι να τελειώσει αυτή η περιπέτεια. Και πράγματι, σε κάθε χημειοθεραπεία μου ήταν εκεί, κάθε φορά. Στις τελευταίες ειδικά, κόντεψα να πεθάνω, οι ενέσεις μου προκαλούσαν αφόρητους πόνους στα κόκκαλα. Ο Άγιος όμως ήταν εκεί, τον ένιωθα κι ας μην πίστευα τότε όσο πιστεύω σήμερα».
Η ζωή χωρίς μαλλιά
«Όταν έχασα τα μαλλιά μου, ποτέ δεν ντράπηκα να κυκλοφορήσω με καπελάκι ή σάλι ή την περούκα. Στο σπίτι μου δεν ήθελα να φορώ περούκα. Τα παιδιά μου ήθελα να με βλέπουν όπως είμαι και να ξέρουν ακριβώς τι συμβαίνει σπίτι μας. Υπήρξαν στιγμές που τους έβλεπα θλιμμένους, βλέποντάς με μετά από δύσκολες θεραπείες αδύναμη και χωρίς διάθεση να κάνω ότι κάναμε πριν. Έδειξαν όμως κατανόηση, μου συμπαραστάθηκαν και δεν ήταν καθόλου απαιτητικά, ακόμη κι όταν ήθελαν να πάμε κάπου και δεν μπορούσα. Την περούκα την έβαλα ελάχιστες φορές, κυρίως σε κάποιες κοινωνικές υποχρεώσεις. Αν μου ξανασυνέβαινε κάτι τέτοιο δεν ξέρω αν θα την ξαναέβαζα. Οι άνθρωποι κοιτάζουν, όχι από αδιακρισία ή από ρατσισμό, απλά δεν έχουν εξοικειωθεί ακόμα με την εικόνα μιας γυναίκας που φορά σάλι για να κρύψει το γυμνό της κεφάλι. Το έχω βιώσει, ξέρω ότι δεν γινόταν από κακό και ποτέ δεν το παρεξήγησα. Συμβαίνει».
Όσο νωρίτερα γίνει η διάγνωση, τόσο το καλύτερο
«Η περιπέτειά μου με τον καρκίνο κράτησε ένα χρόνο περίπου. Στη συνέχεια, βοήθησα και εγώ με τη σειρά μου άλλες κοπέλες που βρέθηκαν στη δική μου θέση. Αυτό που λέω πάντα είναι να μην φοβάστε. Ο καρκίνος του μαστού είναι ιάσιμος. Αρκεί να μην αμελείς να ελέγχεις το στήθος σου. Εγώ από τον Νοέμβριο που εντόπισα τον κουβαράκι, πήγα στο γιατρό τον Μάρτιο ενώ έπρεπε να πάω αμέσως. Οι γυναίκες δεν πρέπει να αμελούμε τις μαστογραφίες μας αλλά και από μόνες μας να κάνουμε την αυτοεξέτασή μας. Όσο νωρίτερα γίνει η διάγνωση, τόσο το καλύτερο».
Τι μου έμαθε ο καρκίνος
«Ο καρκίνος μου έμαθε πολλά. Με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Κάποια πράγματα τα έβλεπα πολύ διαφορετικά. Ευχαριστώ το Θεό που μου τον έστειλε, όσο περίεργο κι αν ακούγεται στ’ αυτιά κάποιων αυτό, γιατί με βοήθησε να αντιληφθώ πολλά πράγματα. Έγινα άλλος άνθρωπος, ήρθα πιο κοντά στην εκκλησία, συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι να είσαι κοντά στο Θεό, να έχεις πίστη και να προσεύχεσαι. Έγινα καλά με τη βοήθεια των γιατρών αλλά και της πίστης μου στο Θεό. Με τους γιατρούς μου έχουμε πλέον μια σχέση ζωής και τους ευχαριστώ μέσα από τη ψυχή μου για όλα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω σε όλη την οικογένειά μου και ειδικά στον σύζυγό μου Γιάννη που πάντα με κατανοούσε, με στήριζε και μου συμπαραστεκόταν, όπως επίσης και στην αδερφή μου Μαρία. Είναι ευλογία στα δύσκολα να έχεις την αμέριστη στήριξη και κατανόηση των δικών σου ανθρώπων. Τα τελευταία 5 χρόνια, δεν έπαψα να προσεύχομαι και να είμαι ευτυχισμένη. Το δικό μου μήνυμα προς όλους είναι τρεις λέξεις: Πρόληψη, αισιοδοξία, πίστη». Καλή δύναμη σε όλους και ειδικά τις γυναίκες που δίνουν τη δική τους μάχη.
Ροη Ειδησεων
Πριν 7 ώρες, 22 λεπτά | Ποδόσφαιρο Κύπρος
Πράσινη παράνοια για την Ομόνοια 29Μ-Ξεπέρασε τις 2.000 η προπώληση για το ντέρμπι τίτλουΠριν 7 ώρες, 32 λεπτά | ΠΑΡΑΞΕΝΑ
Γυναίκα φυλακίστηκε επειδή τηλεφώνησε στην Άμεση Δράση περισσότερες από 2.000 φορέςΠριν 7 ώρες, 46 λεπτά | ΔΙΕΘΝΗ
Τέσσερις οι νεκροί από την πλημμύρα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα-Επιμένουν τα προβλήματα στο ΝτουμπάιΠριν 8 ώρες, 2 λεπτά | Ποδόσφαιρο Ελλάδα
Εκτέλεσε την Πόρτο και έκλεισε ραντεβού με τον Ολυμπιακό για την ευρω-κούπα η ΜίλανΠριν 8 ώρες, 14 λεπτά | ΔΙΕΘΝΗ
BINTEO: Άνδρας αυτοπυρπολήθηκε έξω από το δικαστήριο του ΤραμπΠριν 8 ώρες, 19 λεπτά | ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Επανέρχεται με επιστολή προς Υφ. Πρόνοιας για το Πασχαλινό Επίδομα η ΕΚΥΣΥΠριν 8 ώρες, 30 λεπτά | Ποδόσφαιρο Κύπρος
Κέρδισε τη Σαλαμίνα και συνεχίζει τη μάχη η Δόξα-Επικράτησε του Εθνικού ο Οθέλλος
