Εγκαινιάστηκε στην Πάφο η έκθεση «Η Ζωή μετά Θάνατον» στο πλαίσιο της ΠΠΕ

Η έκθεση «Η Ζωή μετά Θάνατον», που εγκαινιάστηκε το βράδυ της Τρίτης,  πραγματεύεται τις παραδόσεις ταφής και μνήμης νεκρών από την Αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας, ενώ υπάρχουν ιδιαίτερες αναφορές σε άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες, καθώς και τμήμα αφιερωμένο στις σχέσεις με τους Αγίους Τόπους, με τη Δανία και τo Aarhus 2017.

Φιλοξενεί ιερά κειμήλια και εκθέματα από σημαντικούς φορείς και ιδιώτες συλλέκτες, ενώ παράλληλα περιλαμβάνει έργα σύγχρονης τέχνης από την Κύπρο και τη Δανία, τα οποία παρουσιάζουν τις σύγχρονες απόψεις σχετικά με τη ζωή μετά θάνατον, διαμέσου της κοσμοθεωρίας σύγχρονων καλλιτεχνών. 

Στην έκθεση,  τα εγκαίνια της οποίας τέλεσε ο Μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος, στην Παλιά Ηλεκτρική, συμμετέχουν από την Κύπρο οι Γιάννος Οικονόμου, Ρήνος Στεφανή, Susan Vargas και Ergenz M. Korkmazel και παρουσιάζεται και στη Δανία, στο Μουσείο Moesgaard.
Σε χαιρετισμό του στα εγκαίνια, ο Πρόεδρος του ΔΣ του Πάφος 2017, Δρ. Χρίστος Πατσαλίδης εξέφρασε την ικανοποίηση του γιατί η μία σημαντική εκδήλωση διαδέχεται την άλλη και είπε ότι η έκθεση αποτελεί ένα εξαιρετικά σημαντικό όσο και φιλόδοξο εγχείρημα, που υλοποιείται στο ευρύτερο πλαίσιο της συνεργασίας των δύο Πολιτιστικών Πρωτευουσών Πάφος και Aarhus 2017, αλλά και της Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών και του Μουσείου Moesgaard, καθώς και επιμελητών και καλλιτεχνών από την Κύπρο και την Δανία. 

Ανέφερε ότι η έκθεση είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς συνεργασίας και ανταλλαγής της Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών και του Μουσείου Moesgaard και αντανακλά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη φιλοσοφία του προγράμματος του Ανοικτού Εργοστασίου Πολιτισμού και του εμβληματικού του συνθήματος « Συνδέοντας Ηπείρους Γεφυρώνοντας Πολιτισμούς».

Ο Δρ. Πατσαλίδης ανέφερε πως «όλοι αυτοί οι επισκέπτες, κατακτητές και ταξιδιώτες που την επισκέφτηκαν για μικρό ή μεγάλο διάστημα ή εγκαταστάθηκαν εδώ, συμβίωσαν και συνομίλησαν πολιτισμικά με τον τόπο και άφησαν πίσω τους τα δικά τους αποτυπώματα, χωρίς ωστόσο να εξαφανίζουν την πολιτισμική ταυτότητα του τόπου». Πολλά από αυτά τα αποτυπώματα- όπως είπε- προέρχονται από ταφικές ή άλλες παραδόσεις σχετικές με τον θάνατο ή τη ζωή μετά θάνατον.

Η ιδιαίτερη αυτή έκθεση συνέχισε, προσεγγίζει ζητήματα μνήμης νεκρών μέσα από την τέχνη και τις ταφικές παραδόσεις στην Κύπρο καθώς και αναφορές σε άλλες θρησκείες και στις σχέσεις με τη Δανία και την αδελφή ΠΠΕ 2017 το Aarhus της Δανίας. Παράλληλα, είπε περιλαμβάνει έργα σύγχρονης τέχνης από την Κύπρο και τη Δανία, τα οποία παρουσιάζουν τις απόψεις σχετικά με τη Ζωή μετά Θάνατον των νεότερων καλλιτεχνών. 

Ακολούθως ο κ. Πατσαλίδης ευχαρίστησε την Εταιρεία Κυπριακών Σπουδών η οποία οργάνωσε την έκθεση στην Πάφο, τους επιμελητές Δρα Χαράλαμπο Χοτζάκογλου και Δρ Ιωάννη Ηλιάδη για την εξαιρετική δουλειά καθώς και τον καθηγητή στο Πανεπιστήμιο   Aarhus 2017 και επικεφαλής του Τμήματος Εθνογραφίας του Μουσείου  Moesgaard Δρ. Τόn Otto o οποίος μαζί με τις επιμελήτριες Ditte Lyngkaer Pedersen και Ane Bonde Rolsted  έχουν την ευθύνη της διοργάνωσης στη Δανία και την επιλογή και παρουσίαση εκεί των σύγχρονων καλλιτεχνών από την Πάφο.

Εξάλλου, σε χαιρετισμό του ο Δήμαρχος Πάφου Φαίδωνας Φαίδωνος ανέφερε πως είναι σημαντική η προσέγγιση του θανάτου μέσα από το έργο σύγχρονων καλλιτεχνών με ποικίλα σημαινόμενα και συμβολισμούς. Η εκπροσώπηση στην Έκθεση, συνέχισε ο Δήμαρχος Πάφου, της προσέγγισης του θανάτου από τις άλλες χριστιανικές κοινότητες (Μαρωνίτες, Αρμένιους, Λατίνους) αλλά και τις άλλες θρησκείες ( Ισλάμ, Ιουδαϊσμός) τόσο της Πάφου όσο και του νησιού μας γενικά, εμπλουτίζει – όπως είπε- τις γνώσεις μας για τη στάση απέναντι στο θάνατο και των άλλων κοινοτήτων και αναδεικνύει ομοιότητες και διαφορές.

Πρόσθεσε πως η έκθεση «Η ζωή μετά θάνατο» μιας από τις πιο σημαντικές δράσεις του προγράμματος του Πάφος 2017, αποτελεί ευκαιρία όχι μόνο να παρουσιαστεί ένα θέμα που απασχολεί τον άνθρωπο, από τότε που γεννιέται και του δημιουργεί φόβο και αμηχανία, αλλά και να αναδειχθούν μέσα από τις εκτιθέμενες αρχαιότητες τα νεκρικά ήθη και έθιμα, όπως συμπεραίνονται από τα υλικά κατάλοιπα και τις γραπτές αναφορές και μέσω αυτών ο τρόπος που οι πρόγονοι μας αντιλαμβάνονταν και προσέγγιζαν τον θάνατο.