Ο πλεονασμός η κυριότερη αιτία απόλυσης

Ενδιαφέροντα στοιχεία για την έμφυλη διάσταση της ανεργίας , βασισμένα στις απόψεις νέων κατέδειξε έρευνα του Ερευνητικού Κέντρου Ισότητας Φύλου που παρουσιάστηκε το απόγευμα σε εκδήλωση στο Σπίτι της ΕΕ στη Λευκωσία.

Από την έρευνα διαφαίνεται ότι στις αιτιολογήσεις των απολύσεων από τους εργοδότες αλλά και στις αιτιολογήσεις των ιδίων των απολυθέντων, κυριότεροι λόγοι απόλυσης αναδεικνύονται το ‘πλεονάζον προσωπικό’ (27% άνδρες και 29% γυναίκες) και η ‘λήξη σύμβασης’ (26% άνδρες και 25% γυναίκες), ενώ σε ελαφρώς χαμηλότερα ποσοστά κυμαίνεται η ‘ανεπάρκεια στην εργασία’ (24% άνδρες και 22% γυναίκες).

Ενδιαφέρον ότι, το ‘φύλο’ και η ‘αναπηρία’ ως λόγοι απόλυσης ευρίσκονται σε εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό (1% , τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες).

Πολλοί (176) από τους ερωτηθέντες δήλωσαν άλλους λόγους, όπως η οικονομική κρίση (34), η μείωση του κύκλου εργασιών της επιχείρησης (20), η πώληση/κλείσιμο/πτώχευση της επιχείρησης (18), η εποχική απασχόληση (15) κ.ά.

Η κατά φύλο ανάλυση έδειξε ότι οι μη ικανοποιητικές συνθήκες εργασίας αποτελούν λόγο παραίτησης περισσότερο για τις γυναίκες (28%) παρά για τους άνδρες (23%), ενώ ο χαμηλός μισθός ενοχλεί περισσότερο τους άνδρες (25%) παρά τις γυναίκες (19%).
 
Όσον αφορά άλλους λόγους, οι οικογενειακές υποχρεώσεις και η μη σχετική προς τις σπουδές εργασία φαίνεται να ενοχλούν περισσότερο τις γυναίκες παρά τους άνδρες, ενώ η μείωση του μισθού και η άρνηση προαγωγής περισσότερο τους άνδρες παρά τις γυναίκες.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, οι παράγοντες μισθός/ωφελήματα σχετικότητα προσόντων και ωράριο εργασίας είναι βασικά κριτήρια για την πλειονότητα των ερωτηθέντων (59%-87% ‘πολύ/πάρα πολύ’).

Η προηγούμενη πείρα , η φύση της εργασίας και η απόσταση από την κατοικία ενδιαφέρουν λιγότερα άτομα του δείγματος (42%-58%‘πολύ/πάρα πολύ’), ενώ για τη θέση ιεραρχίας στην εργασία δεν διαγράφεται οποιαδήποτε σαφής τάση επιλογών, με τα ποσοστά να κατανέμονται σχεδόν εξίσου στις διάφορες επιλογές.

Η έλλειψη θέσεων εργασίας, γενικά ή στην ειδικότητα, καταδεικνύονται από την μεγάλη πλειοψηφία του δείγματος (68%-
73% ‘πολύ/πάρα πολύ’) ως ο κύριος λόγος της ανεργίας τους.

Αντίθετα, η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων του δείγματος απορρίπτουν ως παράγοντες της ανεργίας τους το φύλο , την καταγωγή , τη θρησκεία και την αναπηρία  με ποσοστά 77%- 93% να επιλέγουν ‘καθόλου’.

Για το μέσο αναζήτησης εργασίας, όπως δείχνει η κατά φύλο ανάλυση, οι γυναίκες έχουν ελαφρώς μεγαλύτερη προτίμηση στα τέσσερα πιο
δημοφιλή μέσα δηλαδή Γραφείο Εργασίας (77% προς 76%), γνωστοί, φίλοι, συγγενείς (69% προς 67%), αγγελίες στο διαδίκτυο (67% προς 60%) και αγγελίες σε εφημερίδες (64% προς 59%).

Αντίθετα,παρατηρείται μια ελαφρά προτίμηση των ανδρών για τα τρία τελευταία σε προτίμηση μέσα, όπως ιδιωτικά
γραφεία εργασίας (13% προς 14%), EURES (9% προς 12%) και γραφεία σταδιοδρομίας (7% προς 8%).

Στο ερώτημα κατά πόσο οι άνεργοι του δείγματος έχουν αναζητήσει εργασία στο εξωτερικό, οκτώ στις δέκα γυναίκες και έξι στους δέκα άνδρες (81% και 63% αντίστοιχα) απαντούν αρνητικά, ενώ μόνο 19% των γυναικών και 37% των ανδρών δηλώνουν ότι έχουν αναζητήσει.
Η Αγγλία αποτελεί την κύρια χώρα αναζήτησης εργασίας, με το 51% των γυναικών και 37% των ανδρών να έχουν αναζητήσει εργασία στη χώρα αυτή.

Σε πολύ χαμηλότερα ποσοστά έχουν αναζητήσει εργασία σε άλλες χώρες, όπως Ελλάδα (9% των γυναικών και 9% των ανδρών),
Αμερική (6% των γυναικών και 8% των ανδρών), Γερμανία (6% των γυναικών και 4% των ανδρών), Ντουμπάι-Κατάρ-άλλες Αραβικές χώρες (6% των γυναικών και 13% των ανδρών) κ.ά.

Ταυτότητα έρευνας:

Στην έρευνα έλαβαν μέρος 1,764 άνεργοι από τους οποίους 992 (56%) γυναίκες και 772 (44%) άνδρες.
Η πλειονότητα (55%) των συμμετασχόντων ήταν ανύπαντροι, ενώ οι παντρεμένοι ήταν 38%. Ποσοστό 6% του συνόλου δήλωσαν διαζευγμένοι και 1% χήροι.

Σύμφωνα με περαιτέρω κατά φύλο ανάλυση, από το σύνολο των γυναικών 49% ήταν ανύπαντρες και 41% παντρεμένες, ενώ στο σύνολο των ανδρών οι ανύπαντροι αποτελούσαν το 62% και οι παντρεμένοι το 33%.
Περίπου οι έξι στους δέκα (61%) ανήκαν στην ηλικιακή ομάδα των 18 -29 ετών και οι τρεις στους δέκα (32%) στην ηλικιακή ομάδα των 30
-39 ετών. Οι υπόλοιποι (7%) ήταν ηλικίας 40 ετών και άνω.

Η πλειοψηφία του δείγματος (60%) δεν είχαν παιδιά. Ποσοστό 17% είχε ένα παιδί, ενώ δύο παιδιά είχε το 15%. Τρία παιδιά είχε το 6% του δείγματος, ενώ τέσσερα και πλέον παιδιά είχε μόνο το 2%.