Το εξωκλήσι της Μάνας των Παιδιών στο Μένοικο

Περνώντας από το παλιό δρόμο που οδηγεί από το χωριό Παλιομέτοχο στο χωριό Μένοικο της επαρχίας Λευκωσίας, αντικρίζεις στην άκρη ενός υψώματος ένα μικρό εξωκλήσι. Με την πρώτη ματιά αυτό που σου κάνει εντύπωση είναι τα κομμάτια από ρούχα που στολίζουν τα γύρω δέντρα.

Το ξωκλήσι είναι αφιερωμένο στην Παναγία  Μάνα των Παίδων .Η χριστιανική παράδοση αναφέρει πως, η Παναγία προστατεύει τα ασθενικά και καχεκτικά παιδιά.

 
Μια μέρα η Βασίλισσα βγήκε βόλτα γύρω από τα ανάκτορα με τα δύο βασιλόπουλα. Στον δρόμο συναντήθηκε με κάποιους ευγενείς και αφαιρέθηκε από την συζήτηση.Τα βασιλόπουλα χάθηκαν από κοντά της.

Για ημέρες είχαν ξεσηκωθεί όλοι ψάχνοντας να βρουν τα βασιλόπουλα. Λίγες ημέρες μετά τα βασιλόπουλα γύρισαν μόνα τους σπίτι και όταν η Βασίλισσα ανήσυχη ρώτησε τα παιδιά της που ήταν τόσες ημέρες αυτά απάντησαν : «Μας πρόσεχε η μάνα όλων των ανθρώπων. Εσύ είσαι η δική μας μάνα και μας αγαπάς, υπάρχει όμως και μια μάνα που αγαπά όλα τα παιδιά του κόσμου». Γεγονός που προδίδει την σχέση της ιστορίας με την Παναγία .

Η Βασίλισσα ζήτησε να της δείξουν το σημείο που βρίσκονταν κρυμμένοι και της υπέδειξαν το σημείο όπου είναι κτισμένο το ξωκλήσι.

Η ιστορία συνεχίζεται με το περιστατικό ενός βοσκού της περιοχής, ο οποίος σύμφωνα με τα όσα ανάφερε η κ. Κυριακού, ξεκουραζόταν σε μια πέτρα στο ύψωμα που βρίσκεται η εκκλησία. Επί τρείς συνεχόμενες ημέρες άκουγε μια φωνή να του λέει «Γιατί με βάζεις προσκεφάλι ;»

Την τελευταία ημέρα ο βοσκός σήκωσε την πέτρα και βρήκε την εικόνα της Παναγίας και άκουσε μια φωνή να του λέει «Είμαι η Παναγία, η Μάνα των παίδων, αυτή είναι η εικόνα μου, να μου κτίσετε μια εκκλησία 7 πόδια μακριά από τον γκρεμό».

Έτσι και έγινε . Η χρονολογία του κτισίματος της εκκλησίας δεν έχει προσδιοριστεί ποτέ λόγω των συνεχόμενων επισκευών με το πέρασμα των χρόνων.

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας « Μάνας των παίδων» βρίσκεται φυλαγμένη στο ιερό ναό Αγίου Κυπριανού και Ιουστίνης στο Μένοικο.

Λόγω της θαυματουργής ιδιότητας της εικόνας της Παναγίας, Μάνας των Παίδων, οι ασθενείς συνηθίζου να κρεμούν σε δέντρο που βρίσκεται βόρεια του ναού κομμάτια από υφάσματα, από τα ρούχα των ασθενών, πιστεύοντας ότι αφήνουν την ασθένεια και θεραπεύονται.

 
Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες από πιστούς που προδίδει θαύματα της Παναγία Μάνας των Παίδων. Ένα από αυτά αναγράφεται στο βιβλίο «Ο Άγιος Κυπριανός στο Μένικο» της Ιεράς Μητρόπολης Μόρφου.

Διαβάστε πιο κάτω:

Θαύμα της Παναγίας «Μάνας των Παίδων»

8 Μαρτίου 2001

Πριν από δεκαπέντε χρόνια βρέθηκα αντιμέτωπη με τον καρκίνο. Τότε ούτε καν το ονομά του δεν έλεγε εύκολα κανείς. Ο καρκίνος ήταν για όλους η ανίατη ασθένεια. Όλοι γύρω μου με έβλεπαν και μου συμπεριφερόντουσαν με οίκτο. Προσπαθούσα να είμαι αισιόδοξη αλλά τίποτα δεν με βοηθούσε εκτός από τα λόγια της γιατρούς μου, της μόνης αξιόπιστης για εμένα, σαν γνώστης που ήταν της αρρώστιας μου.
Σε μία από τις χημειοθεραπείες που έκανα και αφού είχα εναποθέσει όλες μου τις ελπίδες στον Θεό, συνέβηκε το εξής:

Την στιγμή που μου έβαζε την βελόνα η γιατρός για να μου βάλει τα φάρμακα, είπα νοιώθοντας το πολύ βαθειά μέσα μου «Θεέ μου βοήθα με». Η γιατρός μου απάντησε «μόνον ο Θεός αν σε βοηθήσει». Και εγώ πάλι από τα βάθη της ψυχής μου της απάντησα «το ξέρω ότι μόνο ο Θεός αν με βοηθήσει».

Σε λίγο και αφού ήμουν ναρκωμένη ένοιωσα τα χείλη μου να κινούνται και να νοιώθω να λένε (δεν άκουγα) «ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟ ΜΕΝΙΚΟ». Και αμέσως σκέφτηκα μα γιατί στο Μένικο αφού οι εκκλησίες που συνήθιζα να πηγαίνω ήταν, η Παναγία στην Μακεδονίτισσα που είναι κοντά στο σπίτι μου και η Παναγία η Θεοσκέπαστη στον Καλοπαναγιώτη που είναι το χωριό του πατέρα μου. Γιατί στο Μένικο, που σημειώστε δεν ήξερα καν που είναι, αφού νόμιζα ότι ήταν στην περιοχή του χωριού Μάμμαρι.

Όταν από τον τηλεφωνικό κατάλογο βρήκα κάποιο αριθμό από το χωριό μίλησα με μιαν καλή κυρία, και την ρώτησα εάν υπάρχει εκκλησία της Παναγίας και μου απάντησε: Βεβαίως και είναι θαυματουργή. Έχεις παιδιά; Είναι η Μάνα των παίδων!! Και της απάντησα ότι εάν γίνω καλά θα είναι για τα παιδιά μου. Τον Ανδρέα μου τεσσάρων χρονών και τον Στέφανο δύο χρόνων, που ήταν αυτοί που μου έδιναν το κουράγιο για να πολεμήσω τον καρκίνο.

Από τότε μου κάθε Πέμπτη της Λαμπρής και όχι μόνο, πηγαίνω στο εκκλησάκι. Και δεν σταματά εδώ η ιστορία μου αφού αρχές του 1999 μου ξαναπαρουσιάζεται ο καρκίνος. Ξανά όλα από την αρχή, αλλά τώρα νοιώθω, ότι έχω την Παναγία δίπλα μου.

Αυτή τη φορά είμαι σίγουρη ότι θα γίνω καλά. Τελευταία χημειοθεραπεία είναι Πέμπτη της Λαμπρής του 1999.Δεν υπέφερα καθόλου. Και μόλις τελείωσε η χημειοθεραπεία έπαιξε η καμπάνα του Αγίου Δημητρίου που είναι δίπλα από το Ογκολογικό Κέντρο. Ίσως να ήταν το ρολόι τη εκκλησίας για τους άλλους, για εμένα όμως όχι. Πέμπτη και Παρασκευή ήμουν καλά, χωρίς τις γνωστές παρενέργειες της χημειοθεραπείας. Το βράδυ της Παρασκευής στις ειδήσεις ανάφεραν ότι το εκκλησάκι πήρε φωτιά. Αρρώστησα και πέρασα όλα της χημειοθεραπείας. Και το τελευταίο που μου συνέβηκε, ήταν στις 3/2/2001 Σάββατο απόγευμα. Μαζί με τον μικρό μου γιό τον Άγι, ηλικίας δέκα χρονών πήγαμε αργά το απόγευμα στο εξωκλήσι για να προσκυνήσουμε και βγήκαμε έξω από την εκκλησία, κλείνοντας την πόρτα, ακούσαμε μια, γλυκιά λειτουργία που κράτησε μόνο μερικά δευτερόλεπτα. Την ακούσαμε και οι δύο και βλέπαμε ο ένας τον άλλον άναυδοι. Και ο γιός μου με ερωτά την ίδια στιγμή.

-Μάμμα είναι και δική μου Παναγία τώρα;

Παναγία μου, Παναγία όλων μας, συγχώρεσε μας και μείνε μαζί μας μέχρι το τέλος.

Τούλα Παναγή

Ταμασού 6 2411
Λευκωσία Τηλ.22-350797

*Φωτογραφίες από www.ix-andromeda.com