Από το όνειρο του 1963 στον εφιάλτη του 2020-Ο ριζωμένος ρατσισμός στις ΗΠΑ

Το 1963 ο Martin Luther King Jr είχε ένα όνειρο. Ένα όνειρο που σημάδεψε την σύγχρονη ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Ένα όνειρο που άλλαξε την αντίληψη του πλανήτη για τον ρατσισμό. Ένα όνειρο που, όπως απέδειξαν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, ουδέποτε πραγματώθηκε στην ολότητά του…
 
«I have a dream today», έλεγε ο MLK. Και το «σήμερα» του, φαντάζει πια μακρινό στις μέρες μας. Το όνειρό του, όμως, παραμένει επίκαιρο για εκατομμύρια ανθρώπους σε μια χώρα που δείχνει να μην συμβιβάστηκε ποτέ αρκετά με το παρελθόν της, ώστε να διορθώσει τις στρεβλώσεις που της έχει κληροδοτήσει. Παραμένει επίκαιρο για όλους όσοι πιστεύουν πως ο ρατσισμός είναι παρωχημένη αντίληψη, που δεν πρέπει να καθορίζει -ορατά ή αόρατα- τα κράτη, τις κοινωνίες και τις οικονομίες.
 
«Οι διαμαρτυρίες συνεχίζονται, ακριβώς επειδή η λευκή υπεροχή δεν χαλιναγωγήθηκε ποτέ επαρκώς», εξηγεί στο Vox η Heather Ann Thompson, καθηγήτρια ιστορίας και αφροαμερικανικών και αφρικανικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. «Επειδή η φυλετική αδικία φαίνεται να βρίσκεται εμπεδωμένη στο DNA αυτής της χώρας, κατά περιόδους στην ιστορία υπάρχουν αυτές οι στιγμές που οι άνθρωποι δεν την ανέχονται πλέον», προσθέτει.
 
«Αυτό που βιώνουν σήμερα πολλοί λευκοί Αμερικανοί, σε μία στιγμή έντονης κρίσης, δεν είναι παρά μια γεύση της χρόνιας κρίσης ασθένειας, οικονομικών δυσκολιών και κρατικής βίας, που μορφοποιεί την μαύρη εμπειρία στην Αμερική», εξηγεί, από την πλευρά του, ο καθηγητής αμερικανικής ιστορίας Andrew Gawthrorpe του ολλανδικού Πανεπιστημίου Leiden στην Guardian.
 
Στις ΗΠΑ, συνεχίζει, οι μαύροι έχουν υψηλότερη συχνότητα χρόνιων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένης της υπερβολικά υψηλής βρεφικής θνησιμότητας. Στη Μινεάπολη, όπου ξεκίνησαν οι διαμαρτυρίες, το μέσο εισόδημα μιας λευκής οικογένειας είναι το διπλάσιο από μίας μαύρης. Σε εθνικό επίπεδο, ένας στους χίλιους μαύρους άντρες θα σκοτωθεί από την Αστυνομία. Με αυτά τα δεδομένα, προσθέτει, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τα σημερινά προβλήματα έχουν μεγαλύτερες επιπτώσεις στους μαύρους Αμερικανούς, οι οποίοι πεθαίνουν με τριπλάσιο ρυθμό από τους λευκούς από κορωνοϊό.
 
Το φαινόμενο ίσως να μην μπορεί να γίνει πλήρως κατανοητό στην Ευρώπη του κράτους προνοίας, που προνοεί για την υγεία και την εκπαίδευση των πολιτών του. Στις ΗΠΑ, όμως, αυτά τα αγαθά είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την οικονομική κατάσταση του κάθε πολίτη. Και η οικονομική κατάσταση διαφέρει αναλόγως φυλετικής προέλευσης.
 
Όπως εξηγεί η Deutsche Welle, παρά τις διαμαρτυρίες, οι περισσότεροι μαύροι άνθρωποι θα συνεχίσουν να χάνουν το μερίδιό τους από την αμερικανική ευημερία και θα συνεχίσουν να κερδίζουν λιγότερα από τους λευκούς. Πολλοί θα συνεχίσουν να μην έχουν την ευκαιρία να βελτιωθούν, θα παραμείνουν αναγκασμένοι να στέλνουν τα παιδιά τους σε ανεπαρκή σχολεία. Θα συνεχίσουν να έχουν λιγότερες πιθανότητες να έχουν ασφάλεια υγείας, θα έχουν χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής και περισσότερες πιθανότητες να καταλήξουν στην φυλακή, εκτίοντας μεγαλύτερες ποινές. Κι όλα αυτά, επειδή δεν είναι λευκοί…
 
«Δεν διαμαρτύρονται επειδή θεωρούν ότι τους συμπεριφέρονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, διαμαρτύρονται επειδή είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, όπως επεσήμανε ένας σχολιαστής», προσθέτει το δίκτυο. Αυτό που συνέβη στον George Floyd δεν είναι ένα απομονωμένο γεγονός, υπήρξαν χιλιάδες παρόμοια περιστατικά. Υπάρχει προκατάληψη εναντίον των μαύρων, όχι μόνο στην Αστυνομία, τους εισαγγελείς και τους δικαστές, αλλά ακόμη κι από τους εκπαιδευτικούς και τους εργοδότες. «Αυτές οι διαμαρτυρίες γίνονται εναντίον του καθημερινού ρατσισμού», σημειώνει η DW.
 
Είναι ξεκάθαρο πως οι διαδηλωτές στις ΗΠΑ δεν είναι θυμωμένοι μόνο για τον φόνο ενός ανθρώπου. Είναι θυμωμένοι για τη δολοφονία του ονείρου. Για την ισότητα που δεν επιτεύχθηκε ποτέ πέραν από τα χαρτιά. Για την αντιμετώπιση ενός ριζωμένου προβλήματος ως μιας αποδεκτής κατάστασης πραγμάτων και για την απουσία ενεργειών για ουσιαστική ανατροπή της. Για τις ευκαιρίες που στερούνται, για την αδικία, για την περιθωριοποίηση. Είναι θυμωμένοι με το σύστημα, που αποδεικνύεται ανθεκτικό στην αλλαγή. Είναι θυμωμένοι που το δικό τους όνειρο, ακόμη παραμένει διαφορετικό από το αμερικάνικο όνειρο…
 

• Πολίτες τίμησαν την μνήμη του Τζορτζ Φλόιντ στις ΗΠΑ-Κινητοποιήθηκε ο στρατός
• Πώς αναλύουν δύο κοινωνιολόγοι τις ταραχές που εκτυλίσσονται στις ΗΠΑ
• Μπορέλ για δολοφονία Φλόιντ: Υπερβολική χρήση βίας και κατάχρηση εξουσίας
• Καλλιτέχνες ζωγράφισαν τοιχογραφία στον τόπο που πέθανε ο Φλόιντ