Editorial: Η πρόσκαιρη ευχαρίστηση και ένα μπαλόνι που σπάει…

06:59 - 05 Σεπτεμβρίου 2018

POLICE REPORTER ΠΡΟΣΩΠΑ

«Έφθασα στο σημείο να νιώθω νεκρή ανάμεσα στους ζωντανούς. Έπινα 6-7 φορές την ημέρα, όχι για να φτιάχνομαι όπως παλιά, αλλά για να μπορώ να περπατάω. Υπέφερα, τρελαινόμουν. Όλοι μου γυρνούσαν την πλάτη και με έφτυναν για την κατάντια μου. Δεν άντεχα άλλο. Όλες οι προσπάθειες μου να τα κόψω, αποτυχημένες.

Όλες οι ελπίδες για να σωθώ, έσβηναν. Έψαχνα την λύτρωση μέσα από τον θάνατο. Τον τρόπο τον ήξερα, όμως μέχρι την τελευταία στιγμή παρακαλούσα να ξυπνήσω και να είναι όλα ένας εφιάλτης… Πονάω αφόρητα. Ποιο είναι αυτό το σκοτεινό τούνελ που βρίσκομαι; Δεν μου αρέσει αυτό που ζω, αλλιώς τα είχα μάθει και διαφορετικά μου τα περιγράψανε.

Κανείς δεν μου μίλησε ποτέ για αυτό. Θέλω να φύγω, να βγω από εδώ μέσα. Δεν αντέχω τις αλυσίδες, που μου βαραίνουν το κορμί και το βουλιάζουν. Δεν υπάρχει κανένα φως, καμιά διέξοδος; Πώς μπλέχτηκα έτσι Θεέ μου; Από πού να ξεφύγω; Βοήθα με… Φωνάζω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Δεν με ακούει κανείς εκεί έξω;

Βοηθήστε με, δώστε μου ένα χέρι να πιαστώ. Πώς έχτισα έτσι τον τάφο μου και μπήκα μέσα χωρίς να το καταλάβω; Δεν υπάρχει κανείς να με τραβήξει και να με βγάλει από εδώ; Δεν αντέχω άλλο αυτή την απαίσια μυρωδιά της σαπίλας και του θανάτου, θέλω να βγω, να ξεφύγω. Ας μου δείξει κάποιος την έξοδο και θα βρω τον τρόπο να σπάσω τις αλυσίδες για να αγωνιστώ και να βγω απ' εδώ μέσα. Θα φύγω από τον βούρκο που με τραβάει όλο και πιο κάτω. Νιώθω τον θάνατο σε απόσταση αναπνοής και φοβάμαι πολύ. Τρέμω. Δεν θέλω να πεθάνω. Όσο και να προσπαθώ μόνη μου, σε αδιέξοδο καταλήγω. Έλεος. Ας μου απλώσει κάποιος το χέρι, δεν αντέχω άλλο. Βοήθεια».

Η Αγγελική… Έτσι συμφωνήσαμε να την φωνάζω για ευνόητους λόγους… αν και καμία σημασία δεν έχει το όνομα, είναι μια φίλη διαφορετική από τις άλλες. Η ιστορία της μου έμεινε χαραγμένη στο μυαλό. Όχι γιατί δεν άκουσα παρόμοια, αλλά γιατί τα δύσκολα παιδικά της χρόνια, χωρίς να το καταλάβει, επαναλήφθηκαν στα δικά της παιδιά, με διαφορετικούς παρονομαστές. «Τα παιδιά μου, μάζευαν τα κουτάλια από το τραπέζι και με εκλιπαρούσαν να μην πεθάνω, ενώ εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να ‘φύγω’ για τα γλυτώσω…».

Πέρασε αρκετός καιρός να μιλήσω μαζί της… Ήταν ξημερώματα Δευτέρας και διάβαζα το βιβλίο που μου χάρισε, με αφορμή την μεγάλη έρευνα του REPORTER για την μάστιγα των ναρκωτικών στην Κύπρο. Ήρθε στο μυαλό μου ο κ. Αντρέας που γνώρισα πέρυσι. Μετά από 30 χρόνια σκληρών ναρκωτικών είχε καταφέρει να βγει νικητής και να ξεφύγει.

Οι φίλοι του όμως, μου είπαν πριν από λίγες ημέρες ότι επέστρεψε στον λάθος δρόμο. Έπειτα, σκέφτηκα και τον Μάριο, ο οποίος τα κατάφερε. Βγήκε νικητής. Με ένα τεράστιο χαμόγελο μου ανακοίνωσε ότι θα γινόταν πατέρας. Έλαμπε ολόκληρος. Έχοντας αυτές τις σκέψεις , δεν μπορούσα παρά να την πάρω τηλέφωνο και να μάθω εάν είναι καλά στη νέα της ζωή, μακριά από το βούρκο των ναρκωτικών. Η Αγγελική, ακουγόταν πιο καλά από ποτέ. «Ντινάκι μου, είμαι πολύ καλά, αυτή τη στιγμή είμαι διακοπές με τα παιδιά μου», έλεγε και ξανάλεγε με χαρούμενη φωνή. «Δυνατή και καθαρή;», την ρωτάω… «Όλα καλά τώρα. Είμαστε όλοι καλά. Και τα παιδιά μου και εγώ», μου απάντησε…!

Το κεφάλαιο ναρκωτικά μπορεί να αποτελεί για πολλούς στις μέρες μας ένα κλισέ ζήτημα, ωστόσο θα πρέπει και πρέπει ν' απασχολεί όλους μας. Παιδιά, έφηβοι, νεαροί, μεσήλικες, γονείς, μπορεί ανά πάσα στιγμή να μπλεχτούν στα δίκτυα του προβλήματος. Οι έμποροι, βλέπετε, δεν κάνουν διακρίσεις στις ηλικίες ή στο φύλο του «θηράματος». Στόχος τους, να πουλήσουν την πραμάτεια τους και να αυξήσουν το... μεροκάματό τους. Να «χτυπήσουν» ευάλωτους ανθρώπους, κάνοντάς τους να πιστεύουν ότι τα ναρκωτικά θα τους δώσουν τις λύσεις στα προβλήματά τους. Και κάπως έτσι ξεκινάει η πορεία προς την καταστροφή, η πορεία προς τον θάνατο.

Ο Μανώλης, έπεσε στη φάκα, πιστεύοντας ότι θα γινόταν αποδεκτός σε μια παρέα… Ο Αντρέας για να κερδίσει τη σημασία από την πρώην σύντροφό του… Ο Μάριος για να ξεφύγει από τα προβλήματα της οικογένειάς του… Η Άννα, από μικρή στα ορφανοτροφεία, πουλούσε το κορμί της για να εξασφαλίσει τη δόση της… Η Ελένη, ένιωθε ότι δεν την αγαπά κανείς… Ο Κυριάκος ήθελε χρήματα γιατί ήταν άνεργος και δεν μπορούσε να μεγαλώσει τα παιδιά του… Η Μαρία ήθελε να νιώθει σημαντική… Η Αγγελική πίστευε ότι αυτή ήταν η επανάστασή της έναντι στην οικογένειά της...

Ναρκομανείς! Στο άκουσμα και μονό αυτής της λέξης, συνδέουμε τους ανθρώπους αυτούς με εγκληματίες, κακοποιούς, αλήτες. Ανθρώπους που για να εξασφαλίσουν τη δόση τους είναι ικανοί για όλα. Κάποιοι έφθασαν στα άκρα, χωρίς όμως να το αντιλαμβάνονται και ας μην είναι στην πραγματικότητα τίποτα απ' όλα αυτά.

Ήταν άνθρωποι σαν όλους εμάς. Γεμάτοι ενέργεια, όρεξη, όνειρα… Πριν μπει στη ζωή τους εκείνη. Εκείνη, που σε μια στιγμή αδυναμίας, βρέθηκε στο δρόμο τους. Εκείνη, που έκανε να ξεχάσουν για λίγο τα προβλήματα τους. Που χρωμάτισε για κάποιες ώρες τη θλίψη τους. Που τους έκανε να ξεχάσουν, να γελάσουν. Και ας ήταν το πιο ψεύτικο γέλιο του κόσμου. Και ας τους χάρισε το πιο σπαρακτικό κλάμα, όταν κατάφερε να πετύχει το σκοπό της. Να τους υποτάξει. Εκείνη, η εύκολη λύση, με τα πολλά ονόματα.

Ηρωίνη, κοκαΐνη, κάνναβη και άλλα τόσα… Εκείνη που τους έκανε να χάσουν τον εαυτό τους, στην προσπάθεια τους, να βρουν χρήματα για να την ξανακερδίσουν. Εκείνη που τους έκανε να χάσουν τους φίλους τους, την οικογένεια τους, τη ζωή τους. Εκείνη που άπλωσε τα πλοκάμια της σε όλο τους το κορμί και πρωταγωνίστησε στη ζωή τους. Σε ένα έργο εφιαλτικό, βασανιστικό, ψυχοφθόρο. Και εκείνοι αδύνατοι να της αντισταθούν, υποτάχθηκαν. Μα δεν έφυγαν. Έζησαν την απόλυτη κόλαση, μα επέστρεψαν για μια καινούρια αρχή. Κάποιοι τα κατάφεραν, κάποιοι όμως όχι.

Ο REPORTER ανοίγει τον φάκελο της μάστιγας των ναρκωτικών και αποκρυπτογραφεί το πρόβλημα στην Κύπρο. Ένα πρόβλημα που δεν πρέπει να υποτιμάται και δεν πρέπει να το αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα.

Μέσα από τις συγκλονιστικές μαρτυρίες χρηστών, αντιλαμβάνεται κανείς ότι πλέον τα ναρκωτικά είναι παντού. Σε κάθε γωνιά. Στα σχολεία, στο στρατό, στα γήπεδα. Φθάνουν στην χώρα μας μέσω ταχυδρομείου ή ακόμα και από το διαδίκτυο. Με τους περισσότερους έμπορους δυστυχώς να βγαίνουν νικητές, αφού η αλυσίδα της μάστιγας αυτής δεν φτάνει ποτέ στους ίδιους. Αποτέλεσμα σε όλο αυτό, να συλλαμβάνονται τα βαποράκια και η εγκληματική ομερτά είναι δύσκολο να σπάσει, αφού κυριαρχεί το καθεστώς φόβου. Και οι έμποροι συνεχίζουν να θησαυρίζουν, με τον τζίρο πλέον να φτάνει στα δις και τα ναρκωτικά να αποτελούν την μεγαλύτερη εγκληματική αγορά σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τα εγκλήματα, πίσω από τα οποία βρίσκονται ναρκομανείς, αυξάνονται συνεχώς. Αρκετοί ναρκομανείς μπουκάρουν σε σπίτια για να κλέψουν, με σκοπό να εξασφαλίσουν τη δόση τους. Άλλωστε το 2018 καταγράφηκε ένα από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα στην Κύπρο. Το διπλό φονικό και η στυγερή δολοφονία του ζεύγους στον Στρόβολο από νεαρούς χρήστες ναρκωτικών. Τα δελτία της αστυνομίας γεμίζουν καθημερινά από συλλήψεις για ναρκωτικά. Η ΥΚΑΝ δεν προλαβαίνει να κάνει επιχειρήσεις και τα δικαστήρια να δικάζουν την μια υπόθεση μετά την άλλη.

Υπάρχουν όμως και αυτοί που θέλουν να ξεφύγουν. Μα δεν μπορούν. Περιμένουν ένα χέρι βοηθείας. Αυτό που θα τους σώσει, αφού ο θάνατος βρίσκεται ένα βήμα πριν από αυτούς. Είναι όμως το τελευταίο τους χαρτί. Η Αγία Σκέπη είναι το μοναδικό κλειστό θεραπευτικό κέντρο στην Κύπρο. Εκεί βρίσκουν όλοι ένα κοινό που τους δίνει δύναμη. Αγάπη χωρίς συμφέρον. Από όλους θα το ακούσεις. Κάποιοι τα καταφέρνουν, κάποιοι όμως όχι, αφού ο ένας στους δυο τελικά εγκαταλείπει.

Στο μεγάλο ένθετο του REPORTER, που θα διαρκέσει περίπου τρεις εβδομάδες, αποκρυπτογραφείται το πρόβλημα στην Κύπρο μέσα από στοιχεία μεγάλης έρευνας που διενήργησε η δημοσιογραφική μας ομάδα.

Αρμόδιοι μιλούν για τις ενέργειες τους προς αντιμετώπιση του προβλήματος, ενώ μέσα από την έρευνα παρουσιάζονται οι διαδρομές του εμπορεύματος, οι ευφάνταστοι τρόποι που σκαρφίζονται οι έμποροι για να διακινήσουν ναρκωτικά, ο τζίρος, το προφίλ των χρηστών, τα εγκλήματα πίσω από τα ναρκωτικά, οι μεγαλύτερες υποθέσεις που καταγράφηκαν στην Κύπρο, τα προγράμματα απεξάρτησης και οι θάνατοι που καταγράφονται τα τελευταία χρόνια. Επίσης μέσα από τις συγκλονιστικές μαρτυρίες πρώην χρηστών, περιγράφεται με τραγικό τρόπο η πορεία προς τον θάνατο.

Ο Γιώργος είναι ομοφυλόφιλος, τον έδιωξαν οι γονείς του και βρήκε διέξοδο στα ναρκωτικά… Ο Μιχάλης πάσχει από AIDS, ένιωσε την απόρριψη και βρήκε διέξοδο στα ναρκωτικά… Η Μαρία κακοποιείτο από τους γονείς, ένιωθε πόνο και βρήκε διέξοδο στα ναρκωτικά… Η Ελένη ήθελε χρήματα και βρήκε διέξοδο στα ναρκωτικά…

«Ανδρέα αν σε ρωτήσω τι είναι αυτό που σου λείπει εδώ στην φυλακή, τι θα μου απαντούσες;». Και ο Ανδρέας μου απάντησε με κάτι απλό, αλλά ουσιαστικό… «Μια μπύρα με τους φίλους μου στο βουνό…»

Editorial: Η πρόσκαιρη ευχαρίστηση και ένα μπαλόνι που σπάει…

Ροη Ειδησεων

Κατοικία 4ων υπνοδ. στο Δάλι

Κατοικία 4ων υπνοδ. με σοφίτα στη Λακατάμεια

Διαμέρισμα 2 υπνοδ. στον Στρόβολο

Οικιστικό οικόπεδο στον Στρόβολο

Δειτε Επισης