Η απόφαση του Χρίστου να γίνει μαιευτής, οι κλειστές πόρτες και τα ταμπού

Πόσες φορές έχετε ακούσει για το επάγγελμα του μαιευτή; Αν πρέπει να φέρεις στο μυαλό σου το προφίλ ενός ανθρώπου που ασκεί το εν λόγω επάγγελμα, βοηθώντας ένα γυναικολόγο να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, αυτός ο άνθρωπος θα ήταν άνδρας ή γυναίκα;
 
Σίγουρα, οι πλείστοι θα σκέφτονταν πως πρόκειται για γυναίκα, αφού μέχρι πρότινος όταν μια ετοιμόγεννη οδηγείτο σε οποιοδήποτε νοσηλευτήριο για τη διαδικασία του τοκετού, θα συναντούσε κυρίως κοπέλες μαίες.
 
Οι υπόλοιποι ίσως γνωρίζουν έναν από τους επτά μαιευτές που εργάζονται στον συγκεκριμένο τομέα, σε ολόκληρο το νησί.
 
Ένας από αυτούς είναι ο 29χρονος Χρίστος Βρακάς. Ένας παιδί που ενώ σπούδαζε νοσηλευτική, ευρισκόμενος στο τρίτο έτος κλήθηκε να ασκήσει την πρακτική του, κατά την οποία έπρεπε να περάσει από όλους τους θαλάμους των νοσοκομείων.
Ήταν τότε που συνειδητοποίησε περνώντας την πόρτα του θαλάμου νεογνών, ότι γεννήθηκε για αυτή τη δουλειά. Τη δουλειά του μαιευτή.
 
«Μόλις μπήκα στο θάλαμο, ένιωσα εντελώς οικεία με το κλίμα που επικρατούσε. Μου άρεσε τόσο πολύ και εγώ επειδή ανέκαθεν σαν άνθρωπος είχα πάντα ανεπτυγμένο το πατρικό ένστικτο, το να είμαι μπροστά είτε στον τοκετό, είτε στο θάλαμο νεογνών, ήταν κάτι που μου έβγαινε αβίαστα».
 
Μπορεί να το είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι μια από τις κλινικές στις οποίες θα μπορούσε να δουλέψει ήταν η μαιευτική, ωστόσο εκείνη η μέρα σφράγισε την απόφαση του.
 
Ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα
Αφότου ολοκλήρωσε τις σπουδές του σε μεταπτυχιακό επίπεδο, ο Χρίστος άρχισε να αναζητά δουλειά, ωστόσο οι πόρτες που βρήκε ήταν κλειστές. Παρόλ’ αυτά δεν τα παράτησε.
 
«Αντιμετώπισα πάρα πολλές δυσκολίες στο να βρω δουλειά, λόγω ταμπού που υπάρχουν γύρω από το συγκεκριμένο επάγγελμα για τους άνδρες. Γύρισα σε όλες τις ιδιωτικές κλινικές της Λευκωσίας χωρίς ανταπόκριση και στην τελική μετά από ένα μικρό θέμα που έγινε στα μέσα ενημέρωσης γύρω από το ρατσισμό, βρήκα δουλειά στη Λάρνακα, και συγκεκριμένα στη Γυναικολογική και Μαιευτική Κλινική του δρ. Κώστα Χριστοφόρου», εξιστορεί ο Χρίστος.
 
Αφότου βρέθηκε και συζήτησε με τον δρ. Χριστοφόρου, του έδειξε, όπως λέει, πόσο καλός και ανοιχτόμυαλος άνθρωπος είναι και του έδωσε την ευκαιρία να εργαστεί στην κλινική του, στην οποία βρίσκεται πλέον για τρία ολόκληρα χρόνια.
Η αντιμετώπιση μαιών και ετοιμόγεννων
Παρότι ο Χρίστος δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά, όταν άρχισε να εργάζεται στην κλινική του κ. Χριστοφόρου, η υποδοχή που έτυχε από τις συναδέλφους του ήταν πολύ θερμή.
 
«Καταρχάς το να δουν ένα άνδρα να κάνει αυτό το επάγγελμα, θεώρησαν ότι για να το διαλέξει, πρέπει να το αγαπά. Εννοείται ότι πάντα ξεκινάς με μια καλή ιδέα προς τους άλλους, όμως το αν θα την κρατήσεις ή όχι είναι στο χέρι σου. Δούλεψα σκληρά γι’ αυτό και κέρδισα την εμπιστοσύνη όλων των συναδέλφων μου και θεωρώ ότι είμαι σε πάρα πολύ καλό σημείο, έκτισα και κέρδισα τη θέση που έχω σήμερα», λέει με περηφάνια ο Χρίστος, συνειδητοποιώντας όσα κατάφερε να ζήσει αυτά τα χρόνια, μέσα από τη δουλειά που λατρεύει.
 
Σ' ό,τι αφορά την αντιμετώπιση από τις γυναίκες που μεταβαίνουν στην κλινική για τον τοκετό, εξήγησε ότι οι πλείστες εξεπλάγησαν ευχάριστα στη θέα ενός άνδρα μαιευτή και τα περιστατικά όπου γυναίκες αρνήθηκαν να τις φροντίσει ήταν ελάχιστα.
 
«Υπήρχαν μεμονωμένα περιστατικά της τάξης του 0,5%, που δεν ήθελαν φροντίδα από μένα, είτε λόγω θρησκείας, είτε λόγω της θρησκείας του άντρα τους. Δηλαδή, στην πορεία των τόσων χρόνων που εργάζομαι, ήταν μόλις δύο με τρία περιστατικά».
Μαιευτής, μέλος ροκ μπάντας και καθηγητής
Ο Χρίστος δεν εργάζεται μόνο ως μαιευτής, αλλά παίζει κιθάρα στην ροκ μπάντα «Οn Tour» τα τελευταία επτά χρόνια, δίνοντας συναυλίες σε Κύπρο, Ελλάδα και Αγγλία.
 
Παράλληλα, εργάζεται και ως καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο, όπου διδάσκει μαιευτική σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο.
 
Μπορεί η μαιευτική, αλλά και οι συναυλίες με την μπάντα να έχουν νυχτερινά ωράρια, ωστόσο και τα δύο προσφέρουν όμορφα συναισθήματα στον κόσμο, το καθένα με τον δικό του τρόπο. «Τώρα αν αγαπάς κάτι μπορείς και τα συνδυάζεις, με θέληση και λίγη δουλειά παραπάνω», λέει χαρακτηριστικά.
 
Η διδασκαλία στο Πανεπιστήμιο από την άλλη, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό για τον ίδιο, αφού εκεί συναναστρέφεται με νέους ανθρώπους, μεταξύ των οποίων και άνδρες που θέλουν να γίνουν μαιευτές. «Στο προπτυχιακό, έχω και άνδρες, από τους οποίους γνωρίζω ότι δύο άνδρες θέλουν να ξεκινήσουν το μεταπτυχιακό της μαιευτικής, τον προσεχές Σεπτέμβρη. Άρα, θεωρώ ότι με το ρόλο μου επηρέασα την απόφαση τους να ακολουθήσουν την μαιευτική».
Η Κύπρος επτά μαιευτές, ο Καναδάς έναν!
Ο Χρίστος είναι αρκετά διαβασμένος και για τον αριθμό των μαιευτών που υπάρχουν στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, όπου σε σύγκριση με την Κύπρο σε αναλογία πληθυσμού είναι πολύ λιγότεροι.
 
Όπως εξήγησε, μέχρι στιγμής έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους στη μαιευτική συνολικά επτά άνδρες, εκ των οποίων οι έξι σε ΤΕΙ στην Ελλάδα και ο Χρίστος στην Κύπρο.
 
«Όλοι τυγχάνουν αναγνώρισης και σεβασμού απ’ όλους τους συναδέλφους τους και πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια, ο αριθμός των ανδρών μας θα διπλασιαστεί. Μιλάμε για τεράστιους αριθμούς, αν αναλογιστεί κανείς ότι στον Καναδά υπάρχει μόνο ένας μαιευτής ή στην Αγγλία υπάρχουν 188 από τις 27 χιλιάδες μαίες. Στην Αμερική υπάρχουν μόλις 80 άνδρες. Μιλάμε για χώρες των εκατομμυρίων».
 
Μέσα από την εμπειρία του, ο Χρίστος διδάσκει πως όταν θες κάτι μπορείς να τα καταφέρεις, απλά πρέπει να παλέψεις σκληρά και να κλείσεις τ’ αυτιά σου κόντρα στις φωνές που λένε ότι το τάδε ή το τάδε επάγγελμα δεν είναι για σένα…

Δειτε Επισης

BINTEO: Συγκίνησαν οι ολυμπιονίκες ζωής-Αγωνίστηκαν και αποθεώθηκαν στο ψηλότερο σκαλοπάτι του βάθρου
Η Λούλλα έκανε Κόσμο της το κυπριακό φαγητό και το μοιράζεται με όλο τον κόσμο
Το Mall με τις αντίκες που πηγαίνει από γενιά σε γενιά από το 1978 και κρατά ζωντανή την ιστορία
«Δεν μιλούσα, δεν περπατούσα, με έκαναν μπάνιο… Πλέον είμαι συνεχώς στο σπίτι»
«Ίσως το πρωί να μην μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι, να έχει πόνους σε όλο το σώμα»
«Δεν χρειάζονται πολεμικά ανακοινωθέν, ''έχασε ή νίκησε'' τη μάχη ένα παιδί… Γιατί κατάφεραν να αγωνιστούν»
Αυτός ήταν 28 και εκείνη 17... «Ερωτευμένοι για 62 χρόνια, η αγάπη μας δεν φθάρηκε ποτέ»
Η σοπράνο που τραγουδά για σαράντα χρόνια στη Σχολή Τυφλών-«Εάν δεν ήμουν εδώ, δεν ξέρω τι θα έκανα»
Ποιος είναι ο twenty three; Ο Κύπριος καλλιτέχνης του δρόμου που συνδυάζει το παλιό με το σύγχρονο
Ο ράφτης στην παλιά Λευκωσία που επιμένει παραδοσιακά-Η τέχνη του κουστουμιού και η γνωστή πελατεία