Ο Μαυρίδης επέστρεψε και μίλησε για την την περιπέτεια του στο Μεξικό

Στην αρχή της τηλεφωνικής επικοινωνίας ο παρουσιαστής, Γιώργος Μαυρίδης, εξηγεί τι συνέβη κατά τον έλεγχο των διαβατηρίων τους, λίγα λεπτά μετά την άφιξη τους στο αεροδρόμιο της Πόλης του Μεξικού.

«Κατεβήκαμε σαν όλους τους τουρίστες και εγώ είχα φίλο που θα με φιλοξενούσε κι ένα παλικάρι από το συνεργείο μας είχε συγγενείς εκεί. Αναφέραμε στην ταξιδιωτική φόρμα που μας έδωσαν την διεύθυνση του σπιτιού που θα μας φιλοξενούσαν. Οι υπάλληλοι όμως στον έλεγχο δεν το δέχτηκαν και μας ζήτησαν όνομα ξενοδοχείου. «Δηλαδή δεν έχετε κλείσει ξενοδοχείο»; μας ρώτησαν. «Μα αφού σας δίνουμε το όνομα του ανθρώπου που θα μας φιλοξενήσει» τους απαντήσαμε».

Ο παρουσιαστής ισχυρίζεται ότι οι Μεξικανοί δεν το δέχθηκαν και από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε το μαρτύριό τους.

«Καταπάτησαν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματά μας. Οι άνθρωποι είναι τρελοί. Μας πήραν για 12 ώρες σε ένα κρατητήριο σε ένα κελί, χωρίς τηλέφωνο, φαγητό, νερό, χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο» θα πει.

Για να προσθέσει: «Πες ότι κάναμε λάθος με το ξενοδοχείο. Να μας βάλουν όμως σε ένα κρατητήριο επί 12 ώρες και να μην μας αφήνουν να επικοινωνήσουμε με την πρεσβεία; “Πείτε μας γιατί μας κρατάτε, έχουμε κάνει κάτι παράνομο;” τους ρωτάγαμε. Δεν μας πήραν καν κατάθεση, το καταλαβαίνετε αυτό. Μετά μας ρώτησαν, πόσα λεφτά έχετε; Τους είπαμε από 1.000 ευρώ ο καθένας και έγραψαν στο χαρτί ότι δεν είχαμε λεφτά, δηλαδή ψέμματα. Ότι δήθεν μίλησαν με τον Ελληνα πρέσβη και ότι τους είπε ότι δεν μας ήθελε πίσω. Πάλι ψέμματα. Μιλήσαμε με τον πρέσβη και μας είπε ότι δεν ισχύει. Δεν μας άφηναν να βγούμε να μιλήσουμε στο τηλέφωνο με την πρεσβεία. Μας είχαν κρύψει τρεις μέρες από τον κόσμο. Οι άνθρωποι ξέφυγαν και όπως μάθαμε το κάνουν εδώ και έξι μήνες, ένα χρόνο σε όλους τους Ευρωπαίους τουρίστες».

Και τι ακριβώς συνέβη, αφού σας απέλασαν, όταν έφτασε η ώρα να επιστρέψετε πίσω με πτήση της Lufthansa; Οι μεξικανικές αρχές ισχυρίζονται ότι δημιουργήσατε πρόβλημα με το πλήρωμα του αεροσκάφους και ο πιλότος έδωσε εντολή να κατέβετε από το αεροσκάφος…

«Τρεις μέρες μας έλεγαν ότι θα πάτε στην Φρανκφούρτη. Εμείς έχουμε ένα πρόγραμμα, ήταν να πάμε Βραζιλία, μετά στο Μεξικό. Είχαμε χάσει όλα τα λεφτά μας. Είχαμε εισιτήρια να φύγουμε. Θα κάναμε το ταξίδι μας για ένα μήνα. Τους λέμε, “δεν μας θέλετε στο Μεξικό; Κανένα πρόβλημα, αφήστε μας να συνεχίσουμε το ταξίδι μας στη Βραζιλία”. “ Όχι θα πάτε Φρανκφούρτη” επέμεναν. Εμείς προσπαθούσαμε επί τρεις μέρες να τους πείσουμε ότι δεν ήρθαμε να γίνουμε μετανάστες, ούτε να πάμε Αμερική, έχουμε πάει Αμερική, είμαστε Ευρωπαίοι πολίτες. Κατάλαβες;».

Κατάλαβα. Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι γιατί έγινε φασαρία μέσα στο αεροπλάνο, κατά την επιβίβασή σας, όπως τουλάχιστον ανέφεραν οι μεξικανικές Αρχές στους ανθρώπους της ελληνικής πρεσβείας…

«Καμία φασαρία δεν έγινε μέσα στο αεροπλάνο, όλα αυτά είναι ψέμματα. Προσπαθούσαμε επί τρεις μέρες να σετάρουμε το ταξίδι μας και απο Φρανκφούρτη να πάμε στους άλλους προορισμούς. Και ξαφνικά μας δίνουν τα εισιτήρια με το έτσι θέλω, χωρίς να μας πουν τίποτα και βλέπουμε ότι ο τελικός προορισμός μας είναι η Ελλάδα και πως τις αποσκευές μας θα τις παραλάβουμε κι αυτές μόνο όταν φτάσουμε Αθήνα. Και τότε αντιδράσαμε. “Δεν μπαίνουμε στο αεροπλάνο” τους είπαμε. “Κύριοι, τι κάνετε” μας απάντησαν. Κάναμε λοιπόν ανταρσία και δεν μπήκαμε στο αεροπλάνο».

Αυτό που λες είναι εντελώς διαφορετικό απ’ όσα ανέφεραν οι μεξικανικές αρχές, που έκαναν λόγο για επεισόδιο με τον πιλότο.

«Μα δεν είδαμε καν τον πιλότο, δεν ανεβήκαμε καν στο αεροπλάνο. Βάλτε μας φυλακή να κάνουμε επεισόδιο τους είπαμε. Να σκύβουμε το κεφάλι μας να τρώμε φάπες; Δεν έχουμε δικαιώματα εμείς; Πρώτη φορά ταξιδεύω ή είμαι κανένα παιδάκι; Έχουν γίνει ακραία πράγματα, με έχετε αδικήσει. Δεν ήμασταν οι μόνοι, τα ίδια έκαναν σε 10 με 20 άτομα σε καθημερινή βάση, συστηματικά επίτηδες».

Κατά την άφιξή του στο Ελευθέριος Βενιζέλος οι κάμερες συνάντησαν τον Γιώργο Μαυρίδη κι ο ίδιος έκανε τις πρώτες δηλώσεις για την περιπέτειά του:

«Βγάζατε ειδήσεις σε έναν άνθρωπο που ήταν μέσα, δεν είχε επικοινωνία με τους δικούς του ανθρώπους τέσσερις μέρες και τον δικάσατε ότι μάλωσε με τον πιλότο, ότι το έπιασαν επειδή μίλησε με αγένεια. Ήμασταν μια ομάδα τεσσάρων ανθρώπων που πήγανε στο Μεξικό να κάνουν γυρίσματα για να περάσουμε καλά. Ο προορισμός ήταν να πάμε Μεξικό, μετά Βραζιλία για έναν μήνα και κατεβήκαμε στο Μεξικό επειδή έχω ένα πολύ καλό φίλο εδώ και δέκα χρόνια που του έκανα τατουάζ. Δήλωσα τη διεύθυνση και το όνομα αυτού ανθρώπου και το ένα το παιδί έχει και συγγενείς εδώ. Δε δέχονταν ότι θα μείνω σε έναν φίλο μου και μου έλεγαν ποιο είναι το ξενοδοχείο. Τους λέω δεν έχω ξενοδοχείο αφού θα με φιλοξενήσει ένας φίλος μου. Δεν το δέχτηκαν κι ήθελαν να δηλώσω ένα ξενοδοχείο, έστω και ψεύτικο με λίγα λόγια. Αυτό κατάλαβα με τον δικηγόρο.

Σταματήσαμε, κατεβήκαμε, δεν το δέχτηκαν, πήραν το διαβατήριο και τα κινητά και μας πήγαν σε ένα γραφείο. Ήμασταν σε ένα κελί και για 12 ώρες δεν μας επέτρεψαν να μιλήσουμε με κανέναν ούτε στην πρεσβεία σε βαθμό που λέγαμε θα μας εξαφανίσετε δίχως νερό και φαγητό και σε κάποια φάση νευριάσαμε κι είπαμε πείτε μας παιδιά τι κάναμε; Και το ξενοδοχείο να μην ήταν σωστό ήταν αυτή συμπεριφορά; Κάποια στιγμή το φουντώσαμε κι εμείς και δημιουργήσαμε επεισόδιο γιατί θα μέναμε εκεί ούτε κι εγώ ξέρω μέχρι πότε. Πήραμε τηλέφωνο, μας χλεύαζαν, μας ειρωνεύονταν, μας έδιναν να παίρναμε τηλέφωνο από απόκρυψη στους δικούς μας. Να παίρνουμε τρεις η ώρα το βράδυ από απόκρυψη στους δικούς μας ότι είμαστε στη φυλακή. Μείναμε τρεις νύχτες δεν θα σου πω συμπεριφορά και καταπάτηση δικαιωμάτων, το τερμάτισαν. Για να κάνουμε τηλέφωνο συνέχεια μαλώναμε και μας έστειλαν Αθήνα με το έτσι θέλω. Δε μαλώσαμε με κανένα πιλότο, δεν μπήκαμε ποτέ στο αεροπλάνο επίτηδες γιατί αν μπαίναμε και κάναμε αυτό που ήθελαν για ακόμα μια φορά, μας έκαναν ότι ήθελαν σαν τσουβάλια. Είδαμε πράγματα και καταστάσεις απίστευτες, οι άνθρωποι δεν πάνε καλά. Είναι παρανοϊκοί.»

«Πήγαμε στο Μεξικό να κάνουμε γυρίσματα. Επειδή έχω ένα φίλο εκεί δήλωσα ότι θα μείνω στο φίλο μου και δεν το δέχθηκαν. Μας πήραν τα κινητά μας  μας πήραν τα ρολόγια πήγαν σε ένα γραφείο. Για 12 ώρες μας δεν μας άφησαν να μιλήσουμε σε κανένα. Δεν μας έδιναν φαγητό, δεν μας έδιναν νερό, επίτηδες. Κάποια στιγμή το φουντώσαμε και μεις. Πήραμε τηλέφωνο να βρούμε μια άκρη, μας χλευάζανε. Το ισοπέδωσαν στην καταπάτηση δικαιωμάτων. 4 μέρες πήρα δυο τηλέφωνα από ένα λεπτό. Ο πρέσβης ήρθε τη Δευτέρα και μας είπε φεύγουμε. Πού θα πάμε; ρωτάω. Μας λένε στην Αθήνα. Και λέω δεν είμαι από την Αθήνα. Δεν μπήκαμε ποτέ στο αεροπλάνο, μας κάνανε πακέτο. Είδαμε ανθρώπους να αυτοκτονούν με ξυραφάκια. Ένας Κολομβιανός προσπάθησε να αυτοκτονήσει… Με δικάσατε χωρίς λόγο χωρίς να με ρωτήσετε»