Μυρσίνη Αριστείδου: Η Κύπρια, βραβευμένη καλλιτέχνις που ζει το όνειρό της στη Νέα Υόρκη

Η 25χρονη δημιουργός μεγάλωσε στη Λεμεσό. Τα τελευταία επτά χρόνια ζει στη Νέα Υόρκη όπου ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό της στη σκηνοθεσία, στο ΝΥU Tisch School of the Arts. Eίναι σκηνοθέτης - σεναριογράφος της βραβευμένης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου- ταινίας «Σεμέλη» και η τέχνη μπήκε στη ζωή της από πολύ μικρή ηλικία. Έχει ήδη γράψει την επόμενη ταινία της και «φλερτάρει» με την ιδέα του Χόλιγουντ, μένοντας, όμως, προσηλωμένη στο είδος κινηματογράφου που εκείνη θέλει να κάνει.
 
Της Πράξιας Αρέστη
 

 

Μυρσίνη, πόσα χρόνια ζεις στη Νέα Υόρκη;
Ήρθα στην Νέα Υόρκη όταν ήμουν μόλις δεκαοχτώ χρόνων, δηλαδή ναι ζω στη Νέα Υόρκη εδώ και 7 χρόνια.
 
Γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Λεμεσό. Τι σου λείπει περισσότερο από την πόλη σου;
Η θάλασσα, ο ήλιος, τα αρώματα και οι μυρωδιές της πόλης.
 
Σκέφτεσαι να επιστρέψεις πίσω κάποια στιγμή;
Δεν ξέρω. Π
άω όπου με πάρει η ζωή.
 
 
Τι θυμάσαι έντονα από την παιδική σου ηλικία;
Πολλά - οικογένεια, θάλασσα, ελευθερία, χαρές, λύπες, έρωτες, αλητείες, πλατείες.
 
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τον κινηματογράφο;
Νιώθω ότι μερικές φορές στη ζωή δεν είσαι εσύ που αποφασίζεις τα πάντα, αλλά η ζωή αποφασίζει για σένα. Μερικές φορές μόνο. Έτσι, μια από αυτές τις φορές ήταν και ο τρόπος που μπήκε ο κινηματογράφος στη ζωή μου. Από παιδί ασχολούμουν με διάφορες μορφές τέχνης: χορό, ζωγραφική, φωτογραφία, μουσική. Παράλληλα πάντα έβλεπα πάρα πολλές ταινίες καθημερινά. Ξαφνικά, συνειδητοποίησα ότι ο κινηματογράφος είναι ένας συνδυασμός όλων των τεχνών. Η απόλυτη έβδομη τέχνη. Η περιπλοκότητα και η ιδέα ότι μπορώ να αναδημιουργήσω ζωντανούς χαρακτήρες σε ζωντανούς κόσμους με μάγεψε. Κάπου εκεί κατάλαβα ότι με τον κινηματογράφο βρίσκεσαι σε μια συνεχή σχέση μεταξύ αμφισβήτησης και δημιουργίας της γνησιότητας, που μπορεί να σε φέρει ακόμα πιο κοντά στο να κατανοήσεις τον ίδιό σου τον εαυτό.
 
Ασχολείσαι και με τη φωτογραφία και τη σκηνοθεσία. Ποια ιδιότητά σου αγαπάς να κάνεις περισσότερο;
Επαγγελματικά είμαι συγγραφέας/σκηνοθέτης. Αγαπώ τον κινηματογράφο και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν. Η φωτογραφία και η ζωγραφική είναι όμως αδυναμίες και δημιουργικές διέξοδοι από την καθημερινότητα μου.

 

Σε ποιο επίπεδο βρίσκεται ο κινηματογράφος στην Κύπρο;
Δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες, λόγο του ότι δεν ζω και ούτε εργάζομαι στη Κύπρο αυτή τη στιγμή. Είμαι σίγουρη όμως ότι πάντα υπάρχει περιθώριο για πρόοδο και ανάπτυξη. Έχουμε πολύ ταλέντο στη Κύπρο, και πάρα πολλά άλλα θετικά στοιχεία, τα οποία αν καταφέρουμε να τα εκτιμήσουμε και αξιοποιήσουμε σωστά, τότε ίσως να μπορέσουμε να στηρίξουμε και να ενθαρρύνουμε μια κάποια καλλιτεχνική βιομηχανία.
 
Τι σου αρέσει περισσότερο στη Νέα Υόρκη και τι μισείς;
Η Νέα Υόρκη είναι η πόλη που με μετάτρεψε από παιδί σε γυναίκα – πότε δεν θα τη μισήσω για τίποτα.
 
Το τελευταίο σου έργο SEΜΕLE κέρδισε το Special Jury Award for Best Short Film at the Berlinale Generation Kplus. Τι σημαίνει για σένα αυτή η διάκριση και πόσο σημαντική είναι για τη συνέχεια;
Είμαι πανευτυχής που η Σεμέλη τιμήθηκε στη φετινή Berlinale. Πραγματικά δεν θα μπορούσα να ευχηθώ κάτι περισσότερο από αυτό για την ταινία. Φυσικά η όποια επιβράβευση μπορεί να αποτελέσει επιπλέον κίνητρο για ένα καλλιτέχνη, γιατί σημαίνει ότι μάλλον κάτι κάνεις σωστά, ή ότι πρέπει να συνεχίσεις αυτό που κάνεις.
 
Εκτός από το πιο πάνω βραβείο, ποια άλλες διακρίσεις είχες μέχρι στιγμής;
Κερδίσαμε επίσης το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Versi Di Luce στην Ιταλία. Όπως επίσης και το βραβείο καλύτερης ταινίας στο διαγωνισμό του Hammer to Nail.

 

Ποια ήταν η σημαντικότερη στιγμή στη ζωή σου μέχρι σήμερα;
Κάθε στιγμή είναι σημαντική στην εξέλιξη μου σ’ αυτή τη ζωή, δεν θα μπορούσα να διαχωρίσω. Είμαι ευγνώμων για το κάθε λεπτό και τη κάθε μέρα που περνά.
 
Ετοιμάζεις κάποια νέα ταινία αυτή την περίοδο; Πότε να αναμένουμε να τη δούμε;
Ναι. Δεν είμαι σίγουρη πότε θα την ολοκληρώσω. Θα σας ενημερώσω όταν ξέρω και εγώ περισσότερα.

Είσαι συνιδρύτρια στο S’agapo Children’s Foundation. Τι ακριβώς κάνει το ίδρυμα και που δραστηριοποιείται;
Το Ίδρυμα «Σ’ αγαπώ» (SAGAPO) για τα παιδιά είναι μια ανθρωπιστική οργάνωση, οι εργασίες της οποίας αφιερώνονται στα παιδιά, στις οικογένειες και στις κοινότητες τους ανά το παγκόσμιο ούτως ώστε να εκπληρώσουν όλες τις δυνατότητες τους διαμέσου της εκπαίδευσης. Διαμέσου της εκπαίδευσης των παιδιών του σήμερα, οραματιζόμαστε να επιφέρουμε μια θετική αλλαγή στις υφιστάμενες κοινότητες και να ενθαρρύνουμε την μετάδοση της γνώσης τους στις μελλοντικές γενιές. Δραστηριοποιούμαστε ανά το παγκόσμιο και μπορείτε να βρείτε πληροφορίες στην ιστοσελίδα μας: www.sagapo.org
 
Ευχαριστούμε Μυρσίνη και καλή συνέχεια...

Δειτε Επισης

Πέτρος Ξεκούκης: «Έζησα από θαύμα. Ξύπνησα όταν είδα έναν ρασοφόρο να με τραβάει από το αυτοκίνητο…»
Γιώργος Αμούτζας – Τάνια Μπρεάζου: Η έμμεση παραδοχή της σχέσης τους στην κάμερα
Γιώργος Αρμένης: «Με κορόιδευαν επειδή δεν είχα πατέρα, με πληγώνει αυτό ακόμα & τώρα που είμαι 80 χρόνων»
Μάνος Γαβράς: «Όταν ήμουν στο εξωτερικό κοιμόμουν στο αυτοκίνητο και έκανα μπάνιο στο γυμναστήριο»
Πάνος Σταθακόπουλος: «Σκοτώθηκε ο ξάδερφος μου & έπρεπε να πάω στο θέατρο και να χτυπιέμαι σε ένα φέρετρο»
Γιώργος Αγγελόπουλος: «Κάναμε τα πάντα από ιατρικής πλευράς & προσευχόμασταν για τη σωτηρία της μητέρας μας»
Η αποκάλυψη της Ιωάννας Τούνη για το πρόβλημα που την ταλαιπωρεί και πώς το κόλλησε
Στο Παρίσι o Κωνσταντίνος Βασάλος με τη φημολογούμενη σύντροφό του, Μαρία Παπαγεωργίου
Δημόσια στροφή 180 μοιρών αποφάσισε να κάνει ο Κώστας Αρζόγλου για τον σκηνοθέτη Κώστα Κωστόπουλο
Νίκος Πολυδερόπουλος: «Nιώθω ότι είναι παντού ο αδερφός μου, όπου τον ζητήσω, έρχεται»