«Υπήρξε σχέση στη ζωή μου που δεν μάθατε ποτέ»

Μερικές πιο προσωπικές αποκαλύψεις έκανε σε συνέντευξη του στο Down Town Κύπρου ο Ανδρέας Γεωργίου. Ο αγαπημένος ηθοποιός και σκηνοθέτης αποκάλυψε ότι ζει τους έρωτες του δυνατά όπως και τους χωρισμούς, τι έχει αλλάξει τελευταία στη ζωή του αλλά και τους λόγους που δεν του αρέσει να εκθέτει την προσωπική του ζωή. 

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο Celebrity News 

«Αυτό που άλλαξε τελευταία στη ζωή μου, είναι ότι μπήκε ένα νορμάλ πρόγραμμα και δεν τρέχω πάλι σαν τον τρελό, όπως έκανα όλα αυτά τα χρόνια. Έκανα έναν ολόκληρο μήνα διακοπές. Μεγάλη αλλαγή για μένα, το να είμαι ξεκούραστος! Μετά, πιστεύω, έκανα ριζικές αλλαγές και στη ζωή μου. Μετακόμισα, μένω σε άλλο σπίτι, οργανώθηκα καλύτερα» εξήγησε για τις πρόσφατες αλλαγές στη ζωή του.

Ενώ για τα προσωπικά του ξεκαθάρισε: «Δεν μου αρέσει να εκθέτω την προσωπική μου ζωή και να μιλάω για αυτήν, όχι επειδή έχω πρόβλημα, αλλά για να μην επηρεαστεί το άλλο πρόσωπο. Υπήρξε σχέση στη ζωή μου που δεν μάθατε ποτέ. Κατάφερα να την κρατήσω μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ας πούμε ότι ήμασταν κλεισμένοι στο σπίτι! Όταν μιλάω για τις σχέσεις μου, νιώθω ότι μπαίνει κάποιος τρίτος. Προτιμώ να είναι κάτι δικό μου».

Ακολουθεί απόσπασμα από την συνέντευξη του: 

Νοσταλγείς στιγμές από την καθημερινότητά σου, τότε που δεν ήσουν γνωστός;

Όχι, μη λέμε ψέματα. Κάνεις αυτή τη δουλειά, γνωρίζοντας ότι υπάρχει η αναγνώριση. Επομένως, για να το επέλεξα, πάει να πει ότι μου αρέσει κιόλας. Δεν αισθάνθηκα ποτέ την ανάγκη να απομονωθώ από τον κόσμο και να εύχομαι να μη με ξέρει κανείς. Από την άλλη, δεν πολυκυκλοφορώ, δεν βγαίνω συχνά έξω, ούτε πάω σε clubs κάθε Σαββατοκύριακο. Αν θέλω να πάω κάπου, όπου δεν θα με ξέρουν, θα πάω στην οικογένειά μου, στο Λονδίνο. Πάω συχνά, τους επισκέπτομαι γιατί μου λείπουν. Ευτυχώς, υπάρχει το face time, οπότε μιλάμε καθημερινά.

Σε νοιάζει το τι θα γράψουν τα blogs; Αν ερωτεύτηκες, αν χώρισες, αν παντρεύεσαι;

Όχι, δεν με νοιάζει για μένα, αλλά για τον άλλον άνθρωπο. Όταν σχολιάζουν διάφορα, προσθέτουν και πράγματα που δεν ισχύουν. Και καλά εγώ, όμως, και το άλλο άτομο έχει ένα περιβάλλον, μία οικογένεια και είναι υπόλογο. Δεν γίνεται κάθε φορά να δίνω εξηγήσεις! Μου έχει συμβεί αυτό στο παρελθόν και δεν μου ήταν ευχάριστο.

Έχεις εισπράξει την ίδια απόλαυση στην προσωπική σου ζωή, σε σχέση με την επαγγελματική σου;

Ναι, έχω ζήσει πολύ έντονα! Έρωτες, χωρισμούς, τα πάντα. Αντλώ χαρά από τα προσωπικά μου, γιατί τα ζω. Ακόμη και στα δύσκολα, υπάρχει πάθος, ένταση. Στη δουλειά υπάρχει η αγωνία, ανασφάλεια. Και στις σχέσεις, όμως, τα νιώθουμε αυτά… Είναι διαφορετικά κομμάτια της ζωής μας. Έχω ζήσει πολύ έντονα τη ζωή μου. Μόνο έτσι, πώς αλλιώς; Είμαι Κριός!

Δεν φοβήθηκες ποτέ από την ένταση των καταστάσεων;

Όχι. Το μόνο που φοβάμαι είναι τα φίδια – κυριολεκτικά και μεταφορικά! Και το να φεύγουν άνθρωποι που αγαπώ. Και δεν εννοώ μόνο τον θάνατο, αλλά και τους αποχωρισμούς. Δεν χαίρομαι όταν τελειώνουμε μια συνεργασία και οι δρόμοι χωρίζουν. Μου στοιχίζει αυτό. Θέλω χρόνο για να το ξεπεράσω.

Ποια είναι η μεγαλύτερή σου δύναμη;

Το ένστικτό μου. Μόνο όταν δεν το άκουσα, έχασα τελικά. Όποτε είπα ότι «θα πάω με το μυαλό και τη λογική μου», έπεσα πολύ έξω. Από μικρός είχα ισχυρό ένστικτο. Λειτουργώ περισσότερο με το συναίσθημα και με παρασύρει. Έχει μεγάλο τίμημα αυτό, όμως. Έχω πάρει πολλά μαθήματα. Ξέρεις ποιο ήταν το μεγαλύτερο; Το να μην εμπιστεύομαι τους άλλους αμέσως. Επειδή είμαι θετικός άνθρωπος, δυσκολεύομαι να κάνω δεύτερες σκέψεις, δεν είχα επιφυλάξεις και έτσι την πατούσα. Σήμερα, παραμένω θετικός άνθρωπος, δίνομαι, αλλά πρώτα θα τεστάρω τον άλλον, θα τον δοκιμάσω και μετά θα εμπιστευτώ.

Συγχωρείς εύκολα;

Ναι, ρε γαμώτο! Κι αυτό είναι ένα μεγάλο μου μειονέκτημα. Ακόμη κι όταν με πιέζω να μη συγχωρέσω κάποιον, έχω την αίσθηση ότι κρατάω τοξικά πράγματα μέσα μου κι εγώ θέλω να τα αποβάλω. Συγχωρώ και πάω παρακάτω.

Πώς σκέφτεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;

Η αγαπημένη μου χώρα είναι η Ελλάδα, αγαπώ την Αθήνα, αλλά δεν ξέρω αν θέλω να μεγαλώσω τα παιδιά μου εδώ. Θα γίνουν τα παιδιά μου έφηβοι και δεν ξέρω αν θα κοιμάμαι όταν εκείνα θα βγαίνουν έξω, σε μια μεγαλούπολη. Όπως έχουμε ξαναπεί μαζί στις συνεντεύξεις μας, εγώ μεγάλωσα σε χωριό. Έχω να θυμάμαι, πλατείες, αλάνες, τη φύση. Δεν υπήρχε εγκληματικότητα. Γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον, ήμασταν ελεύθεροι. Κι από την άλλη, δεν θα ήθελα ποτέ να κάνω παιδιά και να τα μεγαλώνω μέσα σε τέσσερις τοίχους. Ιδανικά θα ήθελα να μεγαλώσουν εκεί που μεγάλωσα κι εγώ.