Όνειρα προπονητών: 5 παίκτες που είδαμε σε άλλη θέση και μείναμε με το στόμα ανοιχτό

Έλα τώρα, παραδέξου το. Κι εσύ όταν είδες στη διάταξη της Εθνικής με την Βοσνία προεξόφλησες ότι ο Σταφυλίδης θα εκτεθεί ως σέντερ μπακ και άρχισες να κράζεις τον «άσχετο» Φαν’τ Σιπ, Φαν’τ Σχιπ, ή όπως στο καλό προφέρεται το όνομα του!

Ωστόσο ο (κανονικά) αριστερός μπακ (άντε μέχρι αριστερός μπακ-χαφ) της Χόφενχαϊμ, παρά το γεγονός ότι δεν γνωρίζει τη θέση του σέντερ μπακ και το κορμί του δεν τον βοηθά ιδιαίτερα (ύψος 1.78), αντεπεξήλθε πλήρως στις απαιτήσεις ενός σημαντικού αγώνα και έβγαλε ασπροπρόσωπο τον Ολλανδό τεχνικό, τον οποίο ΟΛΟΙ περιμέναμε με… άγριες διαθέσεις στη γωνία, προκειμένου να τον «ξεσκίσουμε» για τις «παράλογες» επιλογές του.

Ωστόσο, αυτή δεν ήταν η μόνη φορά που προπονητής «είδε όνειρο» με κάποιον παίκτη, του άλλαξε θέση και μας άφησε με το στόμα ανοιχτό. Έχει συμβεί και στο παρελθόν και μάλιστα σε τέτοιο σημείο ώστε να φτιάξει καριέρες.

Κλασικότερο παράδειγμα από εκείνο του Σταύρου Λαμπριάκου, μάλλον δεν υπήρξε ποτέ στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε από τον Άρη ως επιθετικός. Φορ περιοχής. Κολώνα. Παίζοντας σε αυτή τη θέση μεταπήδησε στον Απόλλωνα Σμύρνης όπου είχε και την πιο παραγωγική σεζόν του, με 12 γκολ σε 27 ματς. Έτσι «γυάλισε» στην Ξάνθη, που τον απέκτησε για να ματώνει τα δίχτυα, αλλά στο πέρασμα του χρόνου έμαθε να κάνει ακριβώς το αντίθετο, να τα προστατεύει από τους αντιπάλους του, τους οποίους μάρκαρε σαν.. σκύλος!

Βέβαια, ο πρώτος διδάξας –τουλάχιστον στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου- ήταν ο Κώστας Μαυρίδης. Από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς στα μέσα της δεκαετίας του ’80, φόρεσε 30 φορές τη φανέλα της Εθνικής ομάδας, αριθμός που θα ήταν μεγαλύτερος αν δεν έπεφτε πάνω στον Στέλιο Μανωλά, ο γεννημένος στην Τασκένδη λίμπερο, αλλιώς φανταζόταν την καριέρα του όταν ξεκινούσε στον Αθηναϊκό και αργότερα φορούσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού.

Ναι, σωστά μαντέψατε, αγωνιζόταν ως σέντερ φορ, προλαβαίνοντας μάλιστα να είναι ο μοναδικός σκόρερ σε ντέρμπι Κυπέλλου αιωνίων με τον Ολυμπιακό. Ωστόσο, πολύ σύντομα μετατράπηκε σε σέντερ μπακ, κάνοντας σπουδαίες σεζόν και κατακτώντας πολλούς τίτλους με το «τριφύλλι».

Παραμένοντας σε… παναθηναϊκό περιβάλλον, επιβάλλεται να αναφερθούμε στον Ανδρέα Λαγωνικάκη. Τα κατορθώματά του με τον Πανιώνιο και το 7 στην πλάτη της κυανέρυθρης φανέλας του στον Πανιώνιο, δημιούργησαν αναπόφευκτους συνειρμούς. Με υπερβολές του τύπου «ο νέος Σαραβάκος».

Όταν πήρε μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό κι έγινε μάλιστα συμπαίκτης του «Μητσάρα», σταδιακά άλλαξε θέση. Φιλότιμος, ταχύς, με δυναμισμό στο παιχνίδι του, αλλά όχι και πάρα πολύ καλή σχέση με τα δίχτυα, ο Λαγωνικάκης παρέμεινε σε όλη την διάρκεια της καριέρας του παίκτης των… άκρων, αλλά όχι τόσο κοντά στην επίθεση όπως στο παρελθόν.

Κατά περιόδους –και ανάλογα με τις ανάγκες πουν προέκυπταν- έφτασε μέχρι του σημείου να παίζει ως πλάγιος μπακ, καλύπτοντας μέχρι και την αριστερή πτέρυγα, παίζοντας με ανάποδο πόδι! Ουδείς μπορεί να ξεχάσει επίσης τις περιπτώσεις του Αντρέας Ίβανσιτς τον οποίο ο Τεν Κάτε σε κάποιο όνειρο είδε και δοκίμασε ως αριστερό μπακ, τρελαίνοντας κόσμο  και κοσμάκη και του Γιόσου Σαριέγκι, τον οποίο ο τεράστιος Πεσέιρο έβαλε σέντερ φορ στο ματς του Παναθηναϊκού με την Ξάνθη.

Με το σπαθί του κερδίζει θέση σε αυτή τη λίστα ο Χρήστος Πατσατζόγλου. Ένα τεράστιο ταλέντο του ελληνικού ποδοσφαίρου που έπεσε θύμα των τραυματισμών του αλλά και των πολυσύνθετων ικανοτήτων του. Μπορούσε να αποδώσει πολύ καλά σε διάφορες θέσεις, με αποτέλεσμα για μεγάλο διάστημα να «βολοδέρνει» στο γήπεδο, δίχως να έχει τον απαιτούμενο χρόνο για να ξεδιπλώσει σε μία από αυτές τις δυνατότητές του.

Όταν, τελικά, καθιερώθηκε ως δεξί μπακ στον Ολυμπιακό, ήρθε η ρήξη αχίλλειου τένοντα σε ντέρμπι με την ΑΕΚ και τα απανωτά χειρουργεία κάθε φορά που δοκίμαζε να επιστρέψει, που τον άφησαν περίπου 2 (και βάλε) χρόνια εκτός δράσης. Το 2005 ο Τροντ Σόλιντ του έδωσε ξανά την ευκαιρία να αγωνιστεί ξανά, αυτή τη φορά ως αμυντικός χαφ, θέση στην οποία αντεπεξήλθε όσο καλύτερα μπορούσε.

Κλείνοντας, φτάνει η ώρα να αναφερθούμε και σε μία περίπτωση όχι ποδοσφαιριστή, αλλά τεχνικού, που συχνά κατέφευγε σε τέτοιου τύπου «αλχημείες». Και το όνομα αυτού Άγγελος Αναστασιάδης!

Ιστορικό χαρακτήρα είχε κάποτε η απόφασή του να γυρίσει (επί ημερών Ηρακλή) τον Μιχάλη Κωνσταντίνου σέντερη μπακ, ενώ ακόμη πιο… εξωφρενική ήταν η «τρέλα» που τον έπιασε με τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη, ο οποίος στα τελειώματα της καριέρας του, χρειάστηκε σε κάποια ματς να παίζει ακραίος μπακ, κατόπιν επιθυμίας του αντισυμβατικού και ιδιόρρυθμου Έλληνα προπονητή!  (έμπνευση που του βγήκε μάλιστα.

Πηγή: menshouse.gr