ΒΙΝΤΕΟ: Η διάγνωση με όγκο, η μάχη για τη ζωή και η δύναμη ψυχής του Γιώργου

«Όταν η θέληση είναι μεγάλη, οι δυσκολίες δεν μπορεί να είναι μεγάλες» είχε πει κάποτε ο Ιταλός πολιτικός φιλόσοφος Νικολό Μακιαβέλι.
 
Η θέληση ήταν αυτή που έδωσε δύναμη στον Γιώργο Ζορμπά για να συνεχίσει τη… νέα του ζωή. Η θέληση και η πίστη στο Θεό.  
 
Το πρόβλημα που βρέθηκε στο διάβα της ζωής του δεν τον λύγισε. Ο ίδιος απέκτησε περίσσια αυτοπεποίθηση από αυτή τη δοκιμασία και δηλώνει δυνατός για να μην αφήσει πίσω όσα αγαπούσε, για όσα έβγαζε το πάθος του.
 
«Επειδή είμαι και άνθρωπος του Θεού, εάν ο Θεός επέλεξε να είμαι σε αυτή την κατάσταση και αυτό είναι το θέλημά του, εγώ θα ζω και θα προσπαθώ μέρα με τη μέρα να προσπαθώ να προσθέτω πράγματα στην καινούργια μου ζωή» λέει στη συνέντευξή του στην omada.com.cy του REPORTER.
 
Σε αυτή την καινούργια ζωή το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο αθλητισμός παίζουν σημαντικό ρόλο. Όπως ήταν δραστήριος πριν από την εξέλιξη στην υγεία του, έτσι και τώρα. Και ας είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι.

 
«Με αυτό τον όγκο μπορείς να περπατάς…»
Ο Γιώργος Ζορμπάς αρχές του Ιανουαρίου 2012 διαγνώστηκε με ενδομυελικό όγκο, ο οποίος έπρεπε άμεσα να αφαιρεθεί. «Μετά που έμαθα τη διάγνωση… εντάξει, χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου…» μας αναφέρει. Μετέβη, το 2017, στην Γερμανία, όπου του αφαιρέθηκε ο όγκος, όμως του έμεινε παράλυση στα κάτω άκρα. Από προηγουμένως γνώριζε ότι από το χειρουργείο θα έβγαινε με καροτσάκι. «Παθαίνεις σοκ, αλλά ο γιατρός στην Γερμανία ήταν τόσο ξεκάθαρος. Από την αρχή δεν έλεγε μισόλογα. Πήγα εκεί, ήρθε το MRI και με ρώτησε: “Με αυτό τον όγκο μπορείς και περπατάς” και του λέω: “ναι, δυσκολεύομαι αλλά μπορούσα”. Του είπα ότι ήμουν ποδοσφαιριστής και γυμναζόμουν. Μού είπε ότι αυτό ίσως να ήταν που με κρατούσε. Από εκείνο το σημείο ξεκίνησε η διαδικασία και κατάλαβα ότι ήταν δύσκολη η διαδικασία».
Η δύναμη να το αντιμετωπίσει και πρόταση της ΕΝΑΔ
Επέστρεψε στην Κύπρο σε καροτσάκι. Με τη βοήθεια και της οικογένειας, αλλά και των φίλων του, ο Γιώργος συνεχίζει πιο δυνατά τη ζωή του. «Βρήκα ψυχολογία με τη βοήθεια της οικογένειας μου, αλλά και φίλους. Ήταν δύσκολο, αλλά βρήκα τη δύναμη να το αντιμετωπίσω». Ο Γιώργος Ζορμπάς υπήρξε ασφαλιστικός σύμβουλος, ενώ ανέκαθεν το ποδόσφαιρο ήταν το χόμπι του και διετέλεσε στο τεχνικό επιτελείο της ΕΝΑΔ Πόλη Χρυσοχούς, η οποία δεν ξέχασε τον Γιώργο. Μετά την επέμβαση τού έκανε πρόταση για να αναλάβει το κλιμάκιο Κ16 των ακαδημιών της ομάδας.

«Tα παιδιά τούς έδωσα δύναμη, όπως μου έδωσαν και εκείνοι. Σίγουρα άλλαξαν πολλά και στην ψυχολογία μου γιατί ξανά ασχολήθηκα με αυτό τον πράγμα που κάνω. Έχουμε σχέση φιλική αλλά και σεβασμού» σημειώνει με περηφάνεια ο 39χρονος προπονητής, ο οποίος πρόσφατα τιμήθηκε από το Σύνδεσμο Προπονητών και την ΚΟΠ.

Ο Γιώργος νιώθει τον αθλητισμό ως ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του. «Από μικρό παιδί ασχολούμαι με τον αθλητισμό. Είναι το Α και το Ω στη ζωή μου και στη ζωή του καθενός. Πάντα ήμουν είτε στο ποδόσφαιρο, είτε σε ένα γυμναστήριο. Εκτός ότι άλλαζε τη διάθεσή μου, με βοηθούσε σωματικά και ψυχολογικά» αναφέρει.
«Εάν η κοινωνία μάς βοηθήσει…»
Ο Γιώργος Ζορμπάς κλείνοντας την συνέντευξή του στέλνει και μήνυμα που αφορά τις τοπικές αρχές, αλλά και τον ΚΟΑ και την ΚΟΠ. «Θέλω να στείλω ένα μήνυμα να μας βοηθήσουν στις προσβάσεις και στην κερκίδα και στον αγωνιστικό χώρο. Και όσον αφορά θέματα υγιεινής, τουαλέτες. Εάν η κοινωνία μάς βοηθήσει σε αυτά τα θέματα, ναι είναι μεγάλο κίνητρο και για τους άλλους συνανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα να βγουν έξω από το σπίτι τους».
 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Δειτε Επισης

BINTEO: Συγκίνησαν οι ολυμπιονίκες ζωής-Αγωνίστηκαν και αποθεώθηκαν στο ψηλότερο σκαλοπάτι του βάθρου
Η Λούλλα έκανε Κόσμο της το κυπριακό φαγητό και το μοιράζεται με όλο τον κόσμο
Το Mall με τις αντίκες που πηγαίνει από γενιά σε γενιά από το 1978 και κρατά ζωντανή την ιστορία
«Δεν μιλούσα, δεν περπατούσα, με έκαναν μπάνιο… Πλέον είμαι συνεχώς στο σπίτι»
«Ίσως το πρωί να μην μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι, να έχει πόνους σε όλο το σώμα»
«Δεν χρειάζονται πολεμικά ανακοινωθέν, ''έχασε ή νίκησε'' τη μάχη ένα παιδί… Γιατί κατάφεραν να αγωνιστούν»
Αυτός ήταν 28 και εκείνη 17... «Ερωτευμένοι για 62 χρόνια, η αγάπη μας δεν φθάρηκε ποτέ»
Η σοπράνο που τραγουδά για σαράντα χρόνια στη Σχολή Τυφλών-«Εάν δεν ήμουν εδώ, δεν ξέρω τι θα έκανα»
Ποιος είναι ο twenty three; Ο Κύπριος καλλιτέχνης του δρόμου που συνδυάζει το παλιό με το σύγχρονο
Ο ράφτης στην παλιά Λευκωσία που επιμένει παραδοσιακά-Η τέχνη του κουστουμιού και η γνωστή πελατεία